پایگاه خبری ربیع/
می گویند رونق مسکن چیزی حدود ششصد شغل را فعال می کند و اشتغال بسیار ارزشمندی را دنبال دارد، حالا در دو دوره گذشته دولت که به تدبیر و امید نام داده شد چرا اینهمه بی مهری به تولید مسکن شد و چرا حتی در دوره ای ضربه های سنگینی بر این صنعت مهم وارد شد را دولت در این روزهای آخر کارش باید پاسخ دهد؟ چرا در یکی دو سال گذشته دولتی های مرتبط با مسکن با پیام های منفی مسکن را به رکود سنگین و شکننده کشاندند چیزی است که باید پاسخگو باشند؟ باید مجموعه قضایی همانطور که گفتند برای کارنکن ها دادگاه تشکیل شود باید برای منفی بافهای خسارتگر نیز دادگاهی تشکیل و آنها را به میز محاکمه بکشانند؟ چرا در این یکی دو ساله علی رغم افزایش مصالح ساختمانی را، از صد در صدی تا حتی ششصد در صدی بر طبل مسکن نخرید؟ ارزان می شود کوبیدند و رکود ایجاد کردند و بی خانمانها را از دستیابی به مسکن نا امید کردند.
یکی از مهمترین نیازهای مردم، نیازی که به سادگی تبدیل به یک رویای دست نیافتنی تبدیل شده، خانه‌دار شدن است. خانه‌دارشدن و داشتن سقفی برای آسایش و آرامش خانواده و عبور از استرس و مشقت‌های جابجایی‌های سالانه مستاجران و افزایش اجاره بهاء در هشت‌سال گذشته علی‌رغم وعده‌های دولت نه تنها کاسته نشده بلکه به یک رویای دست‌نیافتنی برای مستاجران تبدیل شده است، این رنج و مشقت تنها برای مصرف کنندگان مسکن نبوده و تولید کنندگان و مشاغل مرتبط با این صنعت بزرگ نیز دچار چالش‌های بزرگی شده‌اند.
بی مهری دولت در بخش های مختلف اقتصادی در هشت سال گذشته خاک رکود پاشیده و مشاغل مختلفی که با رونق ساخت و ساز مسکن می توانستند مقوله تولید و اشتغال را تقویت کنند کنار زده شدند.با این وصف و شرایط دولت آینده چاره‌ای جز جدی گرفتن مساله ساخت و ساز مسکن را ندارد.
به عبارت بهتر باید گفت دولت آینده در صورتی موفق به حل بخش اعظمی از مشکل نیاز به اشتغال می‌شود که ظرفیت‌های بخش مسکن رابه کار بگیرد. رونق و گسترش بخش مسکن به معنای پاسخ به نیاز کار جامعه و راه افتادن چرخ های تولید کشور است.
بی تردید اگردولت آینده بخش مسکن را جدی بگیرد، بخش صنایع و تولید کشور را جدی گرفته و بی‌شک در مسیر تحقق شعار سال و منویات و مطالبات مقام معظم رهبری حرکت کرده است. رونق ساخت و ساز رونق را به بخش‌های مختلف اقتصاد و تولید کشور برمی‌گرداند چرا که شغل‌ها و فعالیت‌های زیادی به صورت مستقیم و غیر مستقیم با بخش مسکن مرتبط هستند. متاسفانه دولت فعلی درهشت سال گذشته نگاه جدی به بخش تامین مسکن و پاسخ به نیازهای مردم دراین حوزه را نداشت، به این خاطر در حال حاضر با حداقل شش میلیون نیاز انباشته مسکن رو به رو هستیم، شش میلیون نیاز انباشته که سالانه یک تا یک ونیم میلیون نیاز به واحد مسکونی به این رقم افزوده می‌شود، پس این موضوع را نباید شوخی گرفت و برای اینکه مطالبه واجب مردم برای خانه‌دار شدن را پاسخ اساسی بدهیم باید دولت‌های آینده هم پاسخگو باشند و هم برنامه‌های مدون و اجرایی و قابل قبولی برای حل مشکل مسکن ارائه دهند.
بدیهی است اگر برای حل مشکل مسکن، برنامه‌ریزی خاصی صورت نگیرد و مسوولین دولـت آینده برای این موضوع مهم تدابیر لازم را به کار نگیرند، قطعا در اداره اقتصاد کشور و رشد و رونق و جهش تولید راه به جایی نمی‌بریم، ضمن اینکه هر شعار اقتصادی هم که داده شود، شعارهای بدون برنامه و غیر قابل اجراست که چندان قابل اعتنا نیست، چرا که به بخش مسکن توجه جدی نشده است.
اینجاست که به طور مشخص هر کاندیدایی که بخواهد به عرصه ریاست جمهوری ورود کند و برای خدمت به مردم وارد عمل شده باشد، باید در راس سیاست‌های اقتصادی دولت خود، محور مسکن را مورد توجه قرار دهد، چرا که با توجه به بخش مسکن بسیاری از کارهای اقتصادی و جهش تولید خود به خود حل می‌شود و اصلا کار را برای دولت راحت میکند.
وقتی بخش مسکن به جریان بیفتد، اشتغال و تولید افزایش می یابد. با افزایش اشتغال و به تبع آن درآمد مردم ، رفاه جامعه بیشتر می‌شود و بسیاری از مشکلات اجتماعی و حتی امنیتی مرتفع خواهد شد، لذا کار دولت آینده برای پاسخگویی به بسیاری از نیازهای جامعه با توجه به بخش مسکن و ساخت و ساز حل می‌شود، از این جهت یکی ازمهمترین توصیه‌هایی که به دولت آینده می‌توان داشت برنامه‌ریزی و اهتمام جدی به سیاست‌گذاری‌های مناسب در بخش مسکن است. به این معنا که دولت آینده بار سنگین و کار زیادی را در بخش مسکن باید متقبل شود، یعنی باید کم کاری‌های دولت فعلی را برای رشد بیشتر اقتصاد جبران کند.
مظفر حاجیان