به گزارش پایگاه خبری ربیع، «من کنت مولاه
فهذا علی مولاه»
غدیر، مهم‌ترین و بزرگ‌ترین عید، روز اکمال دین و اتمام نعمت (الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی) و روز سرنوشت مسلمین در پیش است. این عید بزرگ را به همه دوستداران امامت و ولایت و به همه مسلمانان راستین تبریک می‌گوییم.
اکنون بیش از ۱۴۰۰ سال از واقعه غدیر می‌گذرد؛ اما هنوز و هر روز بیشتر غدیر على، چشمه‌اى لبریز از آب حیات و دریایى مواج از کرامات‌ انسانی و نور فروزان الهی است که دل و جان انسان را صیقل می‌دهد و روشن می‌کند.
غدیر، دریایى از باور و بصیرت در کویر حیرت و هامون ضلالت است تا کام جان‌ها از آن سیراب شود.
غدیر، کتاب مبین و سندى براى تداوم خط رسالت در جلوه امامت است غدیر براى انسان امروز و دیروز و فردا و انسان‌ تشنه حقیقت در همه زمان‌ها و مکان‌ها، چشمه زلال هدایت و براى ره‌ گم‌کردگان، راهی روشن است که به «سنت پیامبر» منتهى مى‌شود. غدیر، عید ولایت است.
واقعه فراموش‌نشدنی غدیر، یکی از حقایق تاریخ اسلام است و به‌راستی که تداوم اسلام با غدیر پیوندی ناگسستنی دارد. رسول خدا(ص) در دهمین سال هجرت برای زیارت خانه خدا (کعبه) با حضور و اجتماع مسلمین اراده فرمود. بدین سبب در میان قبایل مختلف و طوایف اطراف بر حسب امر آن حضرت اعلان شد و گروهی بزرگ به مدینه آمدند تا در انجام این تکلیف الهى (اداى مناسک حج بیت‌الله) از آن حضرت پیروى کنند و تعلیماتش را فراگیرند. این حج، آخرین حج پیامبر و حجهالوداع نامیده شد. پس از آنکه رسول خدا(ص) مناسک حج را انجام داد و با جمعیتى که به همراه آن حضرت بودند، آهنگ بازگشت به مدینه فرمود، چون به غدیر خم (که در نزدیک جحفه است) رسیدند، جبرئیل امین فرود آمد و از جانب خداى تعالى این آیه را آورد:
«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ.» (مائده: ۶۷)
امین وحى الهى این آیه را آورد و از طرف خداوند آن حضرت امر شد که على(ع) را به ولایت و امامت معرفی و منصوب فرماید و آنچه درباره پیروى از او و اطاعت اوامر او از جانب خدا بر خلق واجب آمده است به همگان ابلاغ فرماید. در این هنگام آنها که از آن مکان گذشته بودند، به امر پیغمبر بازگشتند و آنها هم که در دنبال قافله بودند، رسیدند و در همان‌جا متوقف شدند و نماز ظهر را برپا داشتند. پس از فراغت از نماز پیامبر در میان گروه حاضران بر محل مرتفعى که از جهاز شتران ترتیب داده بودند، قرار گرفت و آغاز خطبه فرمود و با صداى بلند همگان را متوجه کرد:
حمد و ستایش مخصوص ذات خداست. یارى از او می‌خواهیم و به او ایمان داریم‏ و توکل ما به اوست و از بدی‌هاى خود و اعمال ناروا به او پناه می‌بریم. گمراهان را جز او راهنمایى نیست و آن کس را که او راهنمایى فرموده است، گمراه‌کننده نخواهد بود و … .
تا رسیدند به این جمله: اى مردم، کیست بر اهل ایمان از خود آنها سزاوارتر؟
گفتند: خدا و رسولش داناترند.
فرمود: همانا خدا، مولاى من است و من، مولاى مؤمنین هستم و اولى و سزاوارترم بر آنها از خودشان. پس هرکس من مولاى اویم، على مولاى او خواهد بود و این سخن را (من کنت مولاه فهذا علی مولاه) سه بار تکرار فرمود.
پس از پایان خطبه، هنوز جمعیت پراکنده نشده بود که امین وحى الهى رسید و آیه ۳ سوره مائده را آورد: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً»
در این هنگام پیغمبر(ص) فرمود: اللّه‌اکبر بر اکمال دین و اتمام نعمت و خشنودى خدا به رسالت من و ولایت على پس از من.
سپس آن گروه شروع‏ کردند به تهنیت‌گفتن به امیرالمؤمنین(ع) و از اینجا مولای متقیان به امامت برگزیده و این عید سعید بنیانگذاری شد و امروز به برکت قیام فرزند علی و پیروان آن مولا بیش از هر زمان، غدیر زنده و پویاست و می‌رود تا زمینه قیام مهدی موعود(عج) را فراهم آورد تا عدالت علوی جهان‌گستر شود و غدیر به هدف نهایی که حاکمیت امامت است، نائل آید.
امروز تمام شاخک‌های استکباری متوجه اهمیت امامت شده‌اند؛ ولی با همه مخالفت‌هایی که دارند و سنگ‌اندازی‌هایی که در مسیر پیروان ولایت می‌کنند، باز پرچم مبارزه با ظلم و استکبار و استعمار در دست پیروان آن امام عدل‌گستر است که زمینه را برای قیام فرزندش آماده می‌کنند تا امامت جهان را به عدالت برساند و بشر یک نفس راحت بکشد؛ ان‌شاءالله.