به گزارش پایگاه خبری ربیع، با پایان لیگ برتر همه علاقمندان فوتبال خود را برای فصل جذاب نقل و انتقالات آماده می کنند. اما فصل نقل و انتقالات نیز مانند فصل مسابقات خالی از حواشی نیست.
ابتدای فصل گذشته چند بازیکن مهم استقلال مثل امید نورافکن، مجید حسینی، امید ابراهیمی و مامه تیام از این تیم جدا شدند. اختلاف فاحش دلار و ریال همچنین باعث شد تیمی مثل پرسپولیس که از پنجره نقل و انتقالاتی محروم بود هم نفراتی مثل وحید امیری، صادق محرمی و فرشاد احمدزاده را از دست بدهد. انتظار می‌رود این رویه در سال جدید تشدید هم بشود؛ به‌طوری که هنوز نقل و انتقالات شروع نشده، خبر جدایی روزبه چشمی از استقلال و پیوستن او به الاهلی قطر منتشر شده است. با وجود این، اتفاق شگفت‌انگیزتر آن است که شنیده می‌شود موج کوچ دسته‌جمعی بازیکنان فوتبال ایران به لیگ‌های خارجی حتی به فوتبالیست‌های حاضر در دسته‌های اول و دوم کشور رسیده است.
گفته می‌شود طی روزهای اخیر فدراسیون فوتبال با درخواست صدور ITC یا مجوز بین‌المللی برای تعداد قابل توجهی از بازیکنان حاضر در لیگ‌های یک و دو مواجه شده است؛ بازیکنانی که قصد دارند برای ادامه فعالیت راهی برخی کشورهای همسایه شوند. از لیگ‌های دسته اول کشورهایی همچون آذربایجان، گرجستان، عمان و… به‌عنوان مقصد این گروه از بازیکنان یاد می‌شود. توجیه آنها هم برای تن دادن به چنین انتقال‌هایی قابل توجه است. اینها می‌گویند اگر فقط ماهی دو هزار دلار دستمزد دریافت کنند، درآمد سالانه آنها بیش از ۳۰۰ میلیون تومان خواهد بود و البته اطمینان دارند که این پول – هر چقدر هم که کم باشد – به‌طور دقیق و واقعی به حساب‌شان واریز خواهد شد.
این در حالی است که نه‌تنها در دسته‌های پایین‌تر فوتبال باشگاهی ایران و مخصوصاً لیگ دو ابداً خبری از عقد قرارداد با چنین ارقامی نیست، بلکه معمولاً صد درصد پول هم به بازیکنان پرداخت نمی‌شود. اصلاً چرا راه دور برویم؟ به همین تیم داماش گیلانیان نگاه کنید که در دسته دوم حاضر است و توانسته خودش را به فینال جام حذفی هم برساند. حتی بازیکنان همین تیم هم در وصول مطالبات‌شان ناموفق بوده‌اند؛ به‌طوری که تهدید کرده‌اند اگر تا زمان برگزاری بازی نهایی جام حذفی یعنی روز ۱۲ خرداد مبالغ قراردادشان را دریافت نکنند، در آن دیدار حاضر نخواهند شد. با این شرایط طبعاً باید حق داد به بازیکنانی که تصمیم می‌گیرند به پیشنهاد کشورهای مجاور با کمترین دستمزد ممکن پاسخ مثبت بدهند. این وسط شاید تنها معضل باقی‌مانده، مساله هزینه‌های بالای زندگی در کشور مقصد باشد که در صورت فراهم شدن جای خواب از سوی باشگاه متقاضی، بخش بزرگی از مشکلات حل خواهد شد!
کوچ بازیکنان به لیگ های خارجی به خودی خود اتفاق چندان بدی نیست. در کشور برزیل باشگاه ها با فروش بازیکنان خود به کشورهای مطرح میلیون ها دلار درآمد دارند و این موضوع باعث شکوفایی اقتصاد برزیل شده است. اما تفاوت فوتبال ما با برزیل این است که بازیکنان ایرانی به لیگ هایی به مراتب سطح پایین تر از فوتبال ایران منتقل می شوند و همچنین مبالغ این انتقال ها به قدری نیست که بتواند گره از مشکلات اقتصادی باشگاه ها باز کند.