امارات عربی متحد نگران قیام مردم یمن برای کسب آزادی و مساوات در سال ۲۰۱۱ بود و برای پیشگیری از مطالبات آزادیخواهانه مردم یمن و حفظ وضعیت موجود از یک سو و توقف روند اشغال یمن توسط حوثیها از سوی دیگر در راس عملیات نظامی قرار گرفت. امارات متشکل از هفت امیرنشین درآمدهای کلان نفتی را به کمکهای خارجی برای گسترش نفوذ قدرت نرم و سرمایه گذاریها در طرحهای مختلف و ایفاء نقش بین المللی اختصاص داد.

آغاز بهار عربی در سال ۲۰۱۱ در منطقه تحولات جدیدی را بوجود آورد و امارات عرب متحد و سایر کشورهای خلیج فارس  علاوه بر بهره برداری از مابع مالی و پولی برای سرکوب قیامهای مردمی استفاده از قدرت نظامی را نیز آغاز کردند. امارات و کشورهای خلیج فارس بودجه های کلان (برای سرکوب  مردم و حمایت از گروه های تروریستی) به مصر و عراق و سوریه اختصاص دادند. امارات به همراه نیروی هوائی مصر هواپیماهای جنگی خود را برای بمباران لیبی به پرواز درآورد و تلاش می کند در کشورهای ساحلی دریای سرخ و خلیج عدن تعداد زیادی پایگاه نظامی احداث کند. امارات بعد از دخالت نظامی در جیبوتی، ‌سومالی و اریتره در بحران یمن نیز به دخالت نظامی اقدام کرد و سیاست خارجی نظامی محور جدیدی را در پیش گرفت. نگاه امنیتی امارات چندین هدف را دنبال می کند. ایران در سیاست سنتی امارات جایگاه مهمی دارد. هدف امارات برای  دخالتهای نظامی درلیبی و مصرو یمن مبارزه با گروه های اسلامی است. گروه های آزادیخواه بعد از بهارعربی حداقل مانند ایران، به عنوان منابع اصلی تهدیدات امنیتی امارات محسوب می شوند. امارات در راس اتحاد منطقه ای نظامی محور متشکل از امارات عرب متحد، عربستان سعودی و سایر رژیمهای پادشاهی و مصر حامی وضع موجود و ایستاگرا برای مبارزه با ایران و گروه های آزادیخواه که مشروعیت حاکمیت آنها را زیر سوال برده اند ، قراردارد . تعداد زیادی از کشورهای غربی نیز از سیاست نظامی گرا و جدید امارات حمایت می کنند.

دکترین نظامی امارات  تا حدود زیادی منطبق بردکترین نظامی آمریکاست و علاوه بر کسب حمایت از نهادهای رسمی و نظامی آمریکا از مشاوران و نیروهای شبه نظامی شرکتهای آمنیتی آمریکا و سایر کشورهای غربی بهره برداری می کند. امارات متحده عربی برای سرکوب مردم یمن گروه های شبه نظامی و سربازان اماراتی و نیروهای شبه نظامی شرکتهای امنیتی آمریکا نظیر بلک واتر Blackwater ورفلکس رسپونس Reflex Responses را استخدام کرده است. امارات علاوه برشرکت در ائتلاف عربی جنگ با حوثیها به تنهایی نیز در یمن عملیات نظامی انجام می دهد. چنانکه امارات به تنهائی چند منطقه استراتژیک و بندر یمن را تصرف کرد. امارات چند بندر یمن و بخصوص بند عدن را تحت کنترل خود قرار داده است. امارات برای تحت کنترل قراردادن ترافیک دریایی باب المندب در اریتره پایگاه نظامی تاسیس کرد و در سال ۲۰۱۷ نیز برای تاسیس پایگاه نظامی در سومالی اقدام کرد. هدف استراتژیک دیگر امارات ، تصرف بندر الحدیده  به عنوان بزرگترین بندر یمن واقع در دریای سرخ است.  امارات با این دیدگاه نظامی گری جدید تلاش می کند که برای تقویت قدرت بازداندگی خود صنایع تسلیحاتی و نظامی محلی را تاسیس کند. بعد آغاز بهار عربی در سال ۲۰۱۱ نظم حاکم بر منطقه خلیج (فارس) متزلزل شد و امارات برای برقراری نظم جدید در این منطقه وارد عمل شده است.

امارات بعد از بهار عربی از نظر نظامی براداره امور منطقه ای متمرکز شده و موتور ائتلاف عربی در جنگ با یمن است.  این کشور در جنگ یمن همراه عربستان سعودی عمل می کند اما هدف امارات حفظ تمامیت ارضی یمن نیست بلکه با هدف حفظ امنیت و اقتصاد و وضع موجود حاکم برکشورهای منطقه حرکت می کند.این روند تا دوره ای کوتاه احتمال دارد ادامه پیدا کند. اما گفت و گو های یمنی و پررنگ شدن نقش قدرتهای بزرگ اروپایی و تصمیم امریکا برای پایان جنگ یمن می تواند این روند را بزودی پایان دهد.