به گزارش پایگاه خبری ربیع، “فتنه ای سربرآورد که سخت لرزاننده، در هم کوبنده و نابود کننده است، که قلب هایی پس از استواری می لغزند و مردانی پس از درستی و سلامت گمراه می گردند و افکار و اندیشه ها به هنگام هجوم این فتنه ها پراکنده و عقاید پس از آشکار شدنشان به شک و تردید دچار می گردد. آن کس که به مقابله با فتنه ها برخیزد کمرش را می شکند و کسی که در فرونشاندن آن تلاش می کند، او را در هم می کوبد.”(خطبه ۱۵۱\ ص ۲۷۸)
جامعه اسلامی از همان دوران ابتدایش دچار فتنه های گونانگون شده است. معمولا جریان باطل با تظاهر به دین و با جو و غوغا سالاری و تبلیغ شدید دین و عدالت را زیر سوال می برند و با دروغپردازی و شایعه پراکنی چنان گرد و غبار به راه می اندازند که تفکیک حق از باطل را برای مردم مشکل می کند؟ آنها چنان خود را حق جلوه می دهند که امر بر مردم مشتبه می گردد و حداقل افراد جامعه را دچار تردید می نمایند! این گروه می خواهند حاکمیت اصیل و ناب دینی و فرهنگ دینی را به نابودی بکشانند و جامعه را از اصول و آرمانهای اسلامی و ایمانی دور نمایند و به تعبیر امروز مردم را به ارتجاع بکشانند؟
این گروه فتنه گر دنیاطلب از کم بصیرتی و بی بصیرتی و عافیت طلبی عامه‌ی جبهه حق و یاران امام حق، و از دنیاخواهی و عافیت جویی خواص و بزرگان جامعه دینی بهره می برند.
راهکار مصونیت جامعه از فتنه را می توان در التزام حقیقی به اسلام ناب و اصول و ارزش‌های دینی، خداپرستی مخلصانه، دوری از دنیاطلبی و هواپرستی، افزایش بصیرت در جامعه دینی، پایداری یاران و خواص جبهه حق در خط حق و یاری امام حق و عدم تعجیل در اتخاذ موضع تا دستیابی شناخت کامل بر فتنه یافت.
دقت کنیم پیامبر ص نیز از فتنه های گمراه کننده پس از خود بیم داشتند چنانچه فرمودند: ثلاث اخافهن علی امتی من بعدی: الضلاله بعدالمعرفه، و مضلات الفتن، و شهوه البطن و الفرج؟ و این پیش بینی بخوبی نمایان شد!
با رسیدن حضرت امیر (علیه السلام) به خلافت، انحراف امّت اسلامی از مسیر صحیح اسلامی به خوبی خود را نشان داد و کسانی که ادّعای اسلام و مبارزات و فداکاری در راه اسلام داشتند، در مقابل علی (علیه السلام) ایستادند. علی (علیه السلام) جریاناتی را که در برابر ایشان قد علم کردند، جریانات فتنه گر معرفی نمودند. فتنه های ناکثین (اصحاب جمل)، قاسطین (معاویه و بنی امیّه) و مارقین (خوارج) از جمله فتنه هایی است که در دوران خلافت علی (علیه السلام) روی داد. حضور کسانی که سابقه های دینی، انقلابی و جهادی داشتند در رأس و بدنه این فتنه ها، آحاد جامعه اسلامی را دچار تردید، لغزش و گمراهی می کرد. مواردی که در صدر اسلام و در دوره مولا علی علیه السلام اتفاق افتاد امروز باید چراغ راه باشد در شناخت فتنه و فتنه گران کمک کند؟ خواص باید بصیرت بیشتری از خود نشان دهند تا در منجلاب فتنه گرفتار نشوند و جامعه را نیز به مهلکه نکشانند؟ فتنه گران دو راهی ایجاد می کنند؟ وقتی انسان بر سر دو راهی قرار می گیرد باید بین این دو یکی را برگزیند که این انتخاب باید بر اساس شناخت صحیح انجام یافته و بعد با اراده قوی راه و مسیر انتخاب شده طی گردد. در این فتنه ها که تن‌ها در جامعه دینی و ایمانی قابل تعریف است، چنان دو راه حق و باطل به صورت ظاهری با هم آمیخته گشته که با یک بررسی سطحی نمی توان مسیر صحیح را بازشناخت و پس از شناخت درست هم با یک اراده ضعیف نمی توان در عمل آن را انتخاب کرده و طی کرد. از همین رو فتنه های اجتماعی و سیاسی بسیار خطرآفرین و ریزش زاست. امام علی (علیه السلام) در یکی از خطب خود در نهج البلاغه می فرمایند:
“آنگاه که خداوند آیه “أحَسِبَ الناسُ أن یُترَکوا أن یقولوا آمنّا و هم لا یُفتَنون.” (آیا مردم گمان کردند چونکه گفتند ایمان آوردیم، بدون فتنه و آزمایش رها می شوند. عنکبوت\۲) را نازل کرد دانستم که تا پیامبر در میان ماست آزمایش نمی گردیم. پرسیدم: ای رسول خدا! این آزمایش و فتنه کدام است که خدا شما را به آن آگاهی داده است؟ فرمود: ای علی! پس از من امّت اسلامی به فتنه و آزمون دچار می گردد.”(خطبه ۱۵۶: ص ۲۹۰) پس همه باید مراقب باشیم تا در گرداب فتنه ها گرفتار نشویم؟
علی (علیه السلام) سختی، خطرآفرینی و شکنندگی فتنه را برای جامعه دینی و اسلامی روشن ساخته و می فرمیند:
“فتنه ای سربرآورد که سخت لرزاننده، در هم کوبنده و نابود کننده است، که قلب هایی پس از استواری می لغزند و مردانی پس از درستی و سلامت گمراه می گردند و افکار و اندیشه ها به هنگام هجوم این فتنه ها پراکنده و عقاید پس از آشکار شدنشان به شک و تردید دچار می گردد. آن کس که به مقابله با فتنه ها برخیزد کمرش را می شکند و کسی که در فرونشاندن آن تلاش می کند، او را در هم می کوبد.”(خطبه ۱۵۱\ ص ۲۷۸)
مظفر حاجیان