حالا نتانیاهو پس از تحویل اس ۳۰۰ روسیه به سوریه بسیار مغموم است و قصد دارد با پیشنهاداتی جدید راهی مسکو شود. یک محور اصلی دیدارهای بسیاری که او با پوتین داشته محور ایران بوده است. نخست وزیر اسرائیل با در نظر گرفتن این مسئله که روابط اسرائیل با روسیه به مراتب محکمتر از روسیه با ایران است سعی کرده است در تفکر سیاست خارجی پوتین نسبت به ایران شک و تردیدهایی وارد کند، بلکه از این وضعیت طرفی ببند. اما معادلات او ابتدا به ساکن اشتباه بوده است.

هر چند این پیش فرض می تواند قابل بررسی باشد که پوتین هیچ گاه تمایل ندارد روابطش با اسرائیل دچار خلل شود و روی مبادلات سیاسی و اقتصادی خود با آن حساب می کند اما مسئله این است که روابط ایران و روسیه در حال حاضر در دو مسیر مشخص با قوت بسیاری در حال ادامه است و پوتین هیچ گاه این روابط را قصد ندارد جایگزین کند. حتی هر پیشنهادات وسوسه انگیزی که از سوی بی بی به او گردد. زیرا روابط بین الملل نمی توان منافع با یک بازیگر را به کل کنار گذاشت تا منافعی دیگر از بازیگر دیگر نصیبت شود. زیرا چشم پوشی از ایران می تواند زیانهای بیشتری را منجر شود که منافع جدید را تحت الشعاع قرار دهد.

همین نکته اساسی است که نتانیاهو از آن غفلت می کند. روسها در سوریه شریک و همپیمان ایرانی ها بوده اند و بهتر از هر کشور دیگر نوع بازی، نحوه حضور آنها، نوع تسهیلات وارد شده و خارج شده و همچنین قواعد بازی را می شناسند و درک می کنند. از این رو مشکل آن است که پوتین به ادعاهای نتانیاهو در مورد پایگاههای هسته ای سری ایران یا موشکهای آن در سوریه و لبنان، توجهی ندارد؛ چرا که روسیه دقیقا از حدود نقش ایران اگاه است و خود از پیش می داند که چه نوع کمکهای نظامی از سوی ایران برای سوریه ارسال می شود؛ همانطور که از میزان ارتباط منافع اسرائیل با ایالات متحده آگاه است.

همچنین محور دیگر روابط ایران و روسیه که در آن کشورهای دیگری چون چین و اروپایی ها هم به شکل دوجانبه و چند جانبه در جریان است، همکاری برای فروش نفت و برگشت پول آن برای ایران است. یعنی همکاری برای تحریمهای نفتی امریکا علیه ایران. کشورهای باقی مانده در برجام همه تلاش خود را کرده اند تا رسیدن موعد ۱۳ آبان شرایط منحصر بفرد مالی و تجاری را برای این مهم شکل دهند. جزئیات این موضوع با رسیدن به روز مقرر بیشتر رسانه ای خواهد شد.

از سوی دیگر پوتین روابط استراتژیک خود با اسرائیل را در سطح مشخصی تعریف می کند. زیرا اسرائیل مانند روحی است که از امریکا قابل جدا شدن نیست. از این رو روسها تعهداتی در قالب برجام نسبت به ایران دارند که نمی توانند در مقابل پیشنهادات اسرائیلی ها، آنها را کنار بگذارند.

پوتین در مواقعی بین ایران و اسرائیل قرار گرفته است. مخصوصا در میدان سوریه شرایطی شکل گرفت که پوتین تلاش کرد بالانسی برای عدم تنش و تشنج بین ایران و اسرائیل بوجود بیاید. اما موضوع این است که در زمین سوریه، خود روسیه ذینفع است و بازیگر اصلی و همپیمان بشار اسد محسوب می شود. از این رو همکاری های روسیه و ایران همچنان ادامه خواهد داشت و انتقال اس ۳۰۰ ها به سوریه خواب های بی بی را آشفته کرده است.

حالا نخست وزیر اسرائیل تلاش می کند تا با سفر به روسیه روابط بحران زده تل آویو با مسکو را بهبود بخشد؛ بحرانی که پس از واگذاری اس ۳۰۰ روسی به ارتش سوریه پیچیده تر شد و تلاش های اسرائیل برای جلوگیری از عملی شدن این تصمیم روسیه با شکست مواجه گردید. مذاکرات بین پوتین و نتانیاهو در فضایی انجام می شود که اسرائیل برگهای برنده خود در سوریه را از دست داده، ارتش سوریه بر خط تماس با جولان مسلط شده و در مرزهای اردن مستقر شده است.