به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از اکوایران، تازه‌ترین داده‌های مرکز آمار حاکی از آن است که در سال ۱۴۰۲، هزینه سالانه خانوارهای ایرانی نسبت به سال ۱۴۰۱ افزایش یافته است. این افزایش برای مناطق شهری و روستایی و سبد خوراکی و غیرخوراکی خانوار متفاوت بوده است.
کل سبد یک خانوار روستایی نیز حدود ۴۰ درصد افزایش در هزینه‌ها را تجربه کرده و سطح هزینه آن از نزدیک به ۸۰ میلیون تومان به بالای ۱۱۰ میلیون تومان در سال رسیده است. مانند خانوارهای شهری، هزینه سبد خوراکی خانوار روستایی نیز افزایش کمتری را در طول این یک سال در مقایسه با سبد غیرخوراکی تجربه کرده است.
آخرین بررسی‌ها نشان می‌دهد روند نزولی ضریب جینی در سال ۱۴۰۲ به پایان رسیده و میزان نابرابری در کشور روندی فزاینده به خود گرفته است.
واکاوی هزینه‌های سبد یک خانوار شهری در سال ۱۴۰۲
هزینه‌های خانوار به دو صورت «خالص» و «ناخالص» ارائه می‌شود. در این گزارش، هزینه خالص بررسی شده که در آن ارزش ریالی فروش کالاهای «دست دوم» لحاظ شده است.
گزارش جدید مرکز آمار نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۱، یک خانوار شهری برای تهیه سبد مصرف خود به طور متوسط در طول سال ۱۳۷ میلیون و ۱۴۶ هزار تومان هزینه کرده است. این رقم در سال گذشته به ۲۰۶ میلیون و ۵۲۵ هزار تومان افزایش یافته است. به بیان دیگر، تامین هزینه یک خانوار شهری در سال گذشته ۵۰.۶ درصد نسبت به سال ۱۴۰۱ افزایش یافته است. بررسی‌ها حاکی از آن است که این رشد هزینه بیش‌تر از سوی سبد غیرخوراکی خانوار بوده است.
به بیان دقیق‌تر، در سال ۱۴۰۱ یک خانوار شهری در طول سال حدودا ۳۷ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان برای تامین سبد خوراکی خود هزینه می‌کرده در حالی که این رقم در سال گذشته به ۵۱.۵ میلیون تومان جهش کرده است. بر این اساس، رشد هزینه خوراکی این خانوارها ۳۶.۶ درصد بوده است.
این در حالی است که رشد هزینه اقلام غیرخوراکی ۵۵.۹ درصد بوده و خانوارهای شهری به جای آن که مانند سال ۱۴۰۱ برای تامین اقلام غیرخوراکی خود در یک سال حدود ۹۹ میلیون تومان هزینه کنند، در سال ۱۴۰۱ حدود ۱۵۵ میلیون تومان برای تامین همان نیازهای غیرخوراکی هزینه کرده‌اند.
جزئیات به دست آمده از گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد که «مسکن، سوخت و روشنایی» بیش‌ترین سهم را در هزینه‌های سالانه یک خانوار شهری به خود اختصاص داده است. بین اقلام خوراکی نیز «گوشت» بالاترین سهم را در هزینه‌های خوراکی به ثبت رسانده است.
رشد آهسته‌تر هزینه‌های سال در مناطق روستایی
برخلاف مناطق شهری که رشد هزینه‌ای بالای ۵۰ درصد تجربه کرده، رشد کل هزینه‌های خالص سالانه‌ی یک خانوار روستایی در سال ۱۴۰۲ برابر با ۴۰.۳ درصد بوده است. به بیان دقیق‌تر، هر خانوار روستایی در سال ۱۴۰۱ برای تامین نیازهای خود حدودا ۷۸ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان هزینه می‌کرده اما در سال گذشته این رقم به ۱۱۰ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان افزایش یافته است.
مانند مناطق شهری، در مناطق روستایی نیز رشد هزینه‌های غیرخوراکی شدیدتر از هزینه‌های خوراکی بوده است.
برای مثال، هزینه سالانه‌ی خالص یک خانوار روستایی برای تهیه سبد خوراکی خود از ۳۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان به ۴۳ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رسیده و ۳۳ درصد بیش‌تر شده است. این خانوار، برای تهیه نیازهای غیرخوراکی خود نیز با ۴۵ درصد افزایش در هزینه‌ها روبرو شده است؛ به طوری که هزینه‌های غیرخوراکی سالانه یک خانوار روستایی از ۴۶ میلیون تومان در سال ۱۴۰۱ به نزدیک ۶۷ میلیون تومان در سال گذشته رسیده است.
داده‌های موجود در گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد که «هزینه‌های خوراکی و دخانی» بیش‌ترین سهم را در هزینه‌های سالانه یک خانوار شهری به خود اختصاص داده است. بین اقلام غیرخوراکی نیز «مسکن، سوخت و روشنایی» بالاترین سهم را در هزینه‌های این سبد به ثبت رسانده است.