به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی ربیع»؛صبح جمعه گلستان شهدای اصفهان شاهد اجتماع پرشور مردم مؤمن و نمازگزارانی بود که برای طلب نزول باران رحمت الهی گرد هم آمدند.
مراسم با تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز شد و آیتالله سید ابوالحسن مهدوی، امام جمعه موقت اصفهان، به بیان توصیههای اخلاقی و یادآوری اهمیت دعا و استغفار پرداخت.
وی اظهار کرد: اگر میخواهیم دعاهایمان مستجاب شود، ابتدا باید از گناهان توبه کرده و ندامتی واقعی در روح خود ایجاد کنیم.
امام جمعه موقت اصفهان با اشاره به توصیههای شهید ثانی و شهید اول در موضوع نماز استسقا افزود: قبل از اقامه نماز، افراد باید بدهیهای خود را هم نسبت به خدا و هم نسبت به مردم ادا کنند. این شامل نماز قضا، روزه قضا و همچنین رد مظالم مالی به دیگران است.
امام جمعه موقت اصفهان با اشاره به آیات سوره نوح گفت: حضرت نوح (علیهالسلام) مردم را به استغفار فراخواند تا باران نازل شود و نیازهایشان برطرف شود. خداوند پی در پی رحمت خود را بر بندگان میفرستد، اموال و فرزندانشان را افزایش میدهد و باغهایشان را سرسبز میکند.
وی تصریح کرد: استغفار واقعی تنها با گفتار نیست، بلکه نیازمند ندامت حقیقی و تصمیم جدی برای ترک گناه است. ندامت حقیقی به معنای پشیمانی از گذشته و عزم جدی برای ترک تکرار گناه در آینده است.
مهدوی گفت: مردم هنگام استسقا به دعای امام رضا علیهالسلام شاهد آمدن ابرها بودند و خوشحال شدند، اما امام علیهالسلام فرمودند: «این ابرها هنوز به محل مورد نظر نرسیدهاند.» چند ابر آمد تا یکی از آنها به مقصد برسد و باران در همان منازل مردم آغاز شد.
امام جمعه موقت اصفهان ادامه داد: مردم آن روز این ماجرا را مشاهده کردند و امروز نیز اعتماد ما به همین توسلی است که به مادر اهل بیت علیهمالسلام داریم. در همین راستا، امام زمان علیهالسلام همه را دعا میکنند و ما برای ایران اسلامی و همه ممالک اسلامی طلب رحمت الهی داریم؛ چه باران ظاهری و چه مغفرت باطنی، تا همه از آن بهرهمند شوند.
شرکتکنندگان از اقشار و گروههای مختلف، پیر و جوان، زن و مرد، با چهرههایی آمیخته به امید و اشک، دستهای خود را به سوی آسمان بلند کرده و از خداوند متعال طلب باران کردند.
خشکسالی، بلایِ طبیعت و نشانهای از قهر آسمان است. زمین تشنه میشکافد و آسمان، بخل میورزد. در چنین زمانی که چارهها به پایان میرسد، بندگان به درگاه بینیاز روی میآورند. اقامهی نماز باران، تجلیِ توکل و درخواست از منبعِ تمام رحمتهاست. صفهای به همپیوسته، دستهای به دعا بلندشده و دلهای پرامید، ندا سر میدهند کهای کریم، از کرمت باران رحمت بباران و این عطش را بنشان. این نماز، یادآوری است که نجات تنها از جانب اوست.