به گزارش پایگاه خبری ربیع، «ما ننسخ من ءایه أو ننسها نأت بخیر منها أو مثلها ألم تعلم أنّ اللّه علی کلّ شی‌ء قدیر» هر حکمی را نسخ کنیم، و یا نسخ آن را به تأخیر اندازیم، بهتر از آن، یا همانند آن را می‌آوریم. آیا نمی‌دانستی که خداوند بر هر چیز توانا است؟! (بقره/ ۱۰۶)
از این آیهٔ شریفه می‌توان بقای وجود حضرت بقیه اللّه الأعظم علیه السلام را استفاده کرد. زیرا به نصّ قرآن، دین اسلام تا قیامت باقی است و به نصّ اخبار وارده از رسول اکرم صلی الله علیه و آله اوصیای او منحصر به دوازده نفرند و یازده نفر از آن‌ها در دنیا رحلت کرده‌اند. از این رو، لازم است وصی دوازدهم باقی باشد، و گرنه جمله «نأت بخیر منها أو مثلها» صادق نخواهد بود.
امیر المۆمنین علیه السلام آیهٔ شریفهٔ «ألا انّ أولیاء اللّه لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» (یونس/ ۶۲) را تلاوت کردند، بعد از یاران خویش سۆال کردند، می‌دانید «اولیاء اللّه» چه اشخاصی هستند؟ عرض کردند: شما بفرمایید. امام فرمودند: دوستان خدا، ما و پیروان ما هستند که بعد از ما می‌آیند، خوشا به حال ما و بیشتر از آن خوشا به حال آن‌ها.
«هم نحن و أتباعنا، فمن تبعنا من بعدنا و طوبی لنا و طوبی لهم أفضل من طوبی لنا» بعضی پرسیدند: چرا بیشتر از ما، مگر ما و آن‌ها هر دو پیرو یک مکتب نیستیم؟ فرمودند: نه، آن‌ها مسئولیت‌هایی بر دوش دارند که شما ندارید و تن به مشکلاتی می‌دهند که شما نمی‌دهید؛. قالوا: یا أمیر المۆمنین! ما شأن طوبی لهم أفضل من طوبی لنا، ألَسنا نحن و هم علی أمر؟ قال: لا انّهم حُمّلوا ما لم تحملوا علیه و أطاقوا ما لم تطیقوا. (نور الثقلین/ ج ۲/ ص ۳۰۹) در روایت دیگری آمده است که امام صادق علیه السلام فرمودند: «طوبی لشیعه قائمنا المنتظرین لظهوره فی غیبته و المطیعین له فی ظهوره، أولئک أولیاء اللّه الّذین لا خوف علیهم و لا هم یحزنون»؛ خوشا به حال پیروان امام قائم علیه السلام که در غیبتش انتظار ظهورش را می‌کشند و به هنگام ظهورش مطیع فرمان اویند، آن‌ها اولیای خدا هستند؛ همان‌ها که نه می‌ترسند و نه غمی دارند. (نور الثقلین/ ج ۲/ ص ۳۰۹)
امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه «قل أرأیتم ان أصبح ماۆکم غوراً فمن یأتیکم بماء معین» بگو: «به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسی می‌تواند آب جاری و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (ملک/ ۳۰) می‌فرمایند: «نزلت فی الإمام القائم؛ یقول: ان أصبح امامکم غائباً عنکم لا تدرون أین هو، فمن یأتیکم بامام ظاهر یأتیکم بأخبار السّموات و الأرض و حلال اللّه و حرامه؟ ثم قال: و اللّه! ما جاء تأویل هذه الآیه و لابدّ أن یجی‌ء تأویلها»؛ آیهٔ شریفه دربارهٔ حضرت مهدی علیه السلام نازل شده و معنایش این است: اگر امام شما پنهان گردد و ندانید که او کجاست، پس چه کسی برای شما امامی می‌آورد که از اخبار آسمان‌ها و زمین شما را مطلع ساخته و حلال و حرام الهی را بیان کند؟ آنگاه فرمود: سوگند به خداوند تأویل این آیه هنوز نیامده و ناگزیر خواهد آمد. (نور الثقلین/ ج ۵/ ص ۳۸۷)
این روایت و مانند آن از قبیل تطبیق است؛ یعنی آیهٔ شریفه مربوط به آب جاری است که مایهٔ حیات موجودات زنده است و باطن آن مربوط به امام و علم و عدالتِ جهان گستر اوست که آن نیز مایهٔ پیدایش حیات معنوی جامعهٔ انسانی است. (المیزان/ ج ۱۹/ ص ۳۴۹) امام حیات معنوی بشریت را که بکلی رخت بر بسته است احیا می فرماید و خلق و خوی انسانی که بر گرفته از فرهنگ معنوی الهی است را بر جامعه بشریت حکم فرما می کنند و بشریت به معنای واقعی کلمه راه انسانیت را که صراط مستقیم الهی است به نور امام مهدی عج می یابد و به حق خود دست می یابد. این روزها آنچه در سراسر گیتی دیده می شود گوی‌ای وضعیت نابسامان جامعه بشری است که نجات بخش را می طلبد! آن کسی که ظلم های آشکار و پنهان طاغوتیان و شاطین را بشناسد و بتواند ظاغوت ها را نابود و مظلومان دنیا را از ظلم و ستم رهایی بخشد. اللهم عجل لولیک الفرج
مظفر حاجیان