به گزارش پایگاه خبری ربیع، احتکار در شرایط فعلی، یکی از متهم‌های ردیف اولی است که در کنار سایر عوامل، موجب به وجود آمدن اخلال و بی‌نظمی در عرصه اقتصادی کشور شده؛ امری که پیامد آن به این عرصه محدود نمانده و در سایر زمینه‌ها هم بازتاب‌های آن قابل مشاهده است. اما در کنار احتکار اقلام ضروری مورد استفاده خانوارها که باعث گلایه مردم شده، یکی از شاخه‌هایی که در این ارتباط، بُعد غیرانسانی بیشتری داشته و چه بسا باعث بروز تأثرات بیشتری در اذهان عمومی شود، بحث احتکار داروهایی است که افراد مبتلا به بیماری، به معنی واقعی کلمه به آنها نیازمندند.
با وجود این، محتکران به احتکار اجناس و کالاها در چند زمینه و بخش خاص، بسنده نکرده و به احتکار نیازمندی‌هایی همچون دارو نیز که به طور مستقیم با سلامتی افراد ارتباط پیدا می‌کند، ورود کرده‌اند. کشف انبارهای دارو در استانها و شهرستانهای مختلف و پیدا شدن صدها تن داروی احتکار شده، در حالی این روزها در رسانه‌ها، منتشر می‌شود که مردم از مشکلات خود در ارتباط با کمبودهای دارویی و برخی آشفتگی‌ها در بخش دارو گله‌مندند، چرا که از یک سو این اقدامات غیرقانونی در حوزه دارو، موجب کمیاب شدن و نایاب شدن داروهایی می‌شود که بیماران از مصرف آن ناگزیرند و از سوی دیگر، همین کمیابی موجب بالا رفتن هر چه بیشتر قیمت دارو و افزایش چندین برابری آن در بازار می‌شود که طبیعتا تهیه آن با این رقم برای بسیاری از کسانی که در جستجوی داروی مزبورند، سنگین و کمرشکن است.
هر چند کمبودهای دارویی یکی از مواردی است که هر چند گاه یک بار، افراد مبتلا به بیماری و خانواده‌ها‌ی‌شان را درگیر می‌کند، اما متاسفانه این معضل، در پی نوسانات ارزی اخیر، تا حد زیادی تشدید شد به طوری که چه در زمینه تولید دارو در داخل کشور و چه در ارتباط با اقلام وارداتی، به وجودآورنده مشکلات و پیامدهایی بود. در کنار این مسأله، بحث قاچاق معکوس دارو و خارج کردن داروها از داخل کشور به خارج با سودای کسب سود بیشتر هم مطرح است که آرامش موردنیاز بازار دارویی کشور را با تنش و تلاطم مواجه می‌کند.
در این ارتباط هر چند مسئولان از محدود بودن میزان احتکارها در این عرصه به نسبت احتکار در سایر حوزه‌ها همچون احتکار مواد غذایی، خبر می‌دهند، اما به هر حال، باید پذیرفت حساسیت و اهمیتی که احتکار در بخش دارویی برای جامعه دارد و تبعاتی که از قِبَلِ آن متوجه جامعه می‌شود، اگر بیشتر نباشد، یقینا کمتر از احتکار مواد و کالاهای دیگر نیست. زیرا حتی با این فرض که کمبودهای دارویی به صورت جدی بیماران را تهدید نکند و این داروها با هر قیمت ممکن به دست بیماران برسند، باز هم نمی‌توان بار روانی و فشاری را که در پروسه تهیه و تأمین یک داروی خاص، به بیمار و نزدیکان وی وارد می‌شود، نادیده گرفت. این در حالی است که افراد مبتلا به بیماری به خصوص بیماری‌های خاص، به طور طبیعی و به میزان کافی، با دشواری‌ها و حواشی مربوط به بیماری خود درگیر و دست به گریبان هستند و نخستین توقعی که وجود دارد، ممانعت از گسترش دایره مشکلات این افراد و تحمیل رنج‌های روحی به آنان است.
هر چند مسئولان مرتبط با این حوزه، در گفتگوهای متعددی که اخیرا با رسانه‌ها داشته‌اند، موضوع کمبود دارویی را پذیرفته‌اند، اما این نوید را داده‌اند که مانع از این بشوند که مردم، کمبود دارویی را احساس کنند.
در حالی که احتکار، در درجه اول، سلامت روانی مردم را نشانه گرفته، انتظاری که وجود دارد این است که مسئولان این بخش با برداشتن گامهای عملی در این زمینه، مانع از وارد شدن فشارهای بیشتر روحی و جسمی به بیماران شوند.
به ویژه با توجه به اینکه برخی مسئولان از احتمال مواجه شدن با کمبود دارویی در آینده خبر داده‌اند، لازم است تدابیر لازم برای حفظ امنیت روانی و آن گاه، جسمانی بیماران اندیشیده شود.