نجمه کریمیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، خداوند به انسان حواس پنج گانه عطا نمود تا با بکارگیری از آن‌ها از نعمت‌هایی که در این دنیا وجود دارد استفاده کنند. اما انسان‌هایی هستند که بنا به حکمت الهی از یکی از این حواس محروم هستند، ولی در عوض باقی حواس با قدرتی بیشتر کارایی دارند. نابینایان از این جمله افراد هستند و به جای روشنایی چشم با روشنایی دل به دنیا می‌نگرند. دنیایی که اگر چه ظاهراً سیاه به نظر می‌رسد، اما از نگاه آنها رنگ دیگری به خود گرفته است.

این نقص جسمی در وجود بسیاری از روشن دلان نه تنها مانعی برای پیشرفت در زندگی نیست بلکه نردبانی است برای سکوی پیشرفت و ترقی. این انسان‌های خوب خدا با حس لامسه قوی ،محکم و استوار الفبای زندگی می‌آموزند. اما برخلاف آنچه که تصور می‌شود در جامعه دیده و شنیده نشده‌اند و با تمام تلاش‌هایی که در مسیر رشد و پیشرفت داشته‌اند ،اما صدای آنها به جایی نرسیده است. چرا که نه گوش شنوایی برای شنیدن خواسته‌ها و مشکلات آنها وجود داشته و نه دستی یاریگر امید را در دل آنها زنده کرده است.

اگر هم افرادی به جهت برآورده شدن نیازها و خواسته‌های آنها قدم برداشته‌اند آنچنان اندک شمار بوده که در پهنه گسترده تعداد افراد نابینا به چشم نمی‌خورد. به طور کل اگر به مشکلات این قشر از جامعه توجه می‌شد اکنون شاهده تعداد بیشمار بیکاران و یا مجردها  در بین نابینایان نبودیم.

حال به همین بهانه نگاهی به مشکلات بینادلان می‌اندازیم. یکی از مهم‌ترین مشکلات نابینایان بیکاری است که با وجود اینکه این افراد تحصیل کرده ترین طیف در بین معلولان هستند، اما بحران بیکاری در این قشر غوغا می‌کند. در این رابطه بسیاری از کارفرمایان تمایلی به بکارگیری این افراد ندارند و به چشم یک فرد ناتوان به آنها نگاه می‌کنند از طرفی در مشاغل دولتی سهم ناچیزی دارند.حتی در آزمون‌های استخدامی نیز قانون اختصاص ۳ درصد سهمیه معلولان رعایت نمی‌شود.

عدم مناسب سازی معابر، بوستان‌ها، پارک‌ها، اتوبوس، خیابان‌ها، نبود استفاده از اتوبوس‌های شهری، از جمله مشکلات دیگر قشر نابینای جامعه است که به رغم اینکه نسبت به گذشته تغییراتی داشته اما تا رسیدن به شرایط مطلوب فرسنگ‌ها فاصله وجود دارد.

از نظر فرهنگی نیز این قشر مشکلاتی دارند که می‌توان به نگاه ترحم آمیز مردم به آنها اشاره نمود. که با دلسوزی‌های بیجا موجبات ناراحتی این افراد را فراهم می‌کنند و سبب افسردگی و منزوی شدن آن‌ها می‌شوند.

این افراد حتی از داشتن یک رسانه اختصاصی محروم هستند. بر این اساس روشن دلان حق دارند از طریق حواس دیگر خود نیازهای خود را برطرف کنند. آن‌ها مانند افراد دیگر حق دارند از مکان‌های تفریحی، زیارتی، فرهنگی و …استفاده کنند.

بنابراین وظیفه مسئولان دولتی و شهری است که به خواسته ها و نیازهای این قشر از جامعه توجه و رسیدگی کنند تا آنها نیز همانند دیگر اقشار جامعه ار بسیاری از امکانات شهری و رفاهی استفاده نمایند.

نجمه کریمیان