به گزارش پایگاه خبری ربیع، فردا روز انتخاب است، روز تعیین سرنوشت؛ روزی که ملت ایران با حضور در حوزههای اخذ رأی، سکاندار کشور برای چهار سال را انتخاب میکنند. فردا فرصتی استثنایی برای حضور مردم و نقشآفرینی ملی در کشور است؛ روزی که مردم با حضور خود سرنوشت کشور را برای یک دوره چهار ساله رقم میزنند و مشخص میکنند چه کسی از نظرشان اولی برای این مسئولیت است.
شرکت در انتخابات، عامترین، سهلترین، کمهزینهترین و در عین حال مهمترین نوع مشارکت سیاسی است و از طرفی یکی از ملاکهای مهم و معیار کلیدی برای ارزیابی سلامت نظام سیاسی در هر کشوری به حساب میآید؛ چرا که همه افراد دارای شرایط رأی دادن که عبارت از تابعیت و شرط سنی است میتوانند و باید که به منظور استفاده از حق خود و نیز انجام تکلیف در آن شرکت کنند که البته شیوههای رأی گیری در نظامهای حکومتی مختلف است که میتوان برترین نمونه دموکراسی را نظام سیاسی اسلام دانست، بدین جهت که در این نظام مردم نقش اصلی را ایفا میکنند و پشتوانه اصلی حکومت محسوب میشوند که همه و همه و به دور از هر گونه محدودیت مذهبی، اخلاقی، ایدئولوژی وگرایش سیاسی و یا طبقه اقتصادی و اجتماعی در امر مهم انتخابات شرکت میکنند و دیدگاه خود را با رایی که میدهند بیان و دنبال میکنند و هیچ کس نمیتواند این حق را از کسی ساقط کند.
این انتخابات گاهی بهصورت مستقیم است که منتخبان، مسئولیتهای اجرایی و تقنینی را به عهده میگیرندمثل انتخابات مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی در کشور خودمان است و گاهی نیز منتخبان دست به انتخاب دیگر میزنند و انتخاب شهروندان، مقدمهای برای آن انتخاب به حساب میآید؛ مانند نظامهایی که رئیسجمهور را مجلس انتخاب میکند و یا انتخاب رهبری در ایران که توسط مجلس خبرگان رهبری صورت میگیرد.
انتخابات در نظام مردمسالار دینی دارای کارکردهای ممتاز دیگری نیز هست که اهمیت انتخابات و ضرورت توجه به آن را بیش از پیش آشکار میسازد.
در مروری سطحی به مسئله میتوان گفت که انتخابات، عالیترین مظهر حضور مردم در عرصه سیاسی و مهمترین مجرای تحقق حاکمیت مردم است.
نظام مردمسالاردینی، نظام حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش بر مبنای دین مبین اسلام است که این نظام حکومتی برخاسته از مردم و پاسخگو در برابر مردم است که البته باید براساس و اصول دینی کشور را اداره کند.
و نیزهمچنان که بیان شد انتخابات، فرصتی است برای مردم که نظر خودشان را درباره رضایت یا عدم رضایت از شیوه اقدام و مدیریت یک دولت یا یک مجلس و … ابراز کنند و اگر نارضایتی نسبت به آن داشته باشند، کسی یا گروهی دیگر را که صالحتر و با کفایتتر میشناسند، جایگزین سازند که این موضوع در جهت اصلاح و بهبودی و تکامل تدریجی نظام تاثیرگذار خواهد بود.
یک کارکرد انتخابات هم، ایجاد زمینههای لازم برای چرخش نخبگان است که نعمتی است برای امکان استفاده از همه توانمندیهای ملی که در راستای تقویت و پیشبرد اهداف نظام بسیار ارزشمند و قابل اهمیت است.
یقیناً انتخابات مشارکتآمیز و رقابتی، احساس مسئولیت نظام در مقابل خواستهای جامعه را افزایش میدهد و موجب افزایش احساس مسئولیت حاکمان در مقابل خواستهای جامعه میشود؛ به دلیل شور رقابتی، آگاهیهای سیاسی – اجتماعی ملت را افزایش میدهد و فضای مناظرات و سخنرانیهای تبلیغاتی نامزدها، زمینه آگاهی مردم از وضعیت کشور در حوزههای مختلف را فراهم میآورد و آنها را به حقوق سیاسی خودشان آشنا میسازد و باور جامعه را در رعایت ارزشهای مردمسالارانه تقویت میکند و از طرف دیگر رقابت مسالمتآمیز بین گروههای سیاسی را برای تصاحب قدرت نهادینه کرده و موجب تقویت آنها میشود.
ویکی از نکتههای مهم مشارکت حداکثری را میتوان خنثیسازی توطئهها و تهدیدات دشمنان دانست که در عینحال، موجب افزایش اقتدار نظام و امنیت ملی کشور شده و دارای پیامدهای مثبت منطقهای و بینالمللی برای هر نظام سیاسی خواهد.
باید توجه داشت که رئیس جمهور به عنوان دومین شخص اجرایی کشور، با در اختیار داشتن سکان اجرایی، نقش بیبدیلی در رشد و تعالی مسیر کشور برای ملت بزرگ ایران را در پی دارد.
با این وصف فردا اگر با شناخت کافی و نگاه درست به عملکردها و برنامهها رأی داده شود اصلح انتخاب میشود و مشکلات در راه حل و فصل قرار میگیرد.
قطعاً بی تفاوتی و عدم حضور و یا انتخاب غیرمسئولانه و ناآگاهانه که منجر به بازتابهای سوء در همه عرصههای اجتماعی خواهد شد، موجب ضمان و بازخواست در قیامت الهی و عذاب دنیوی و اخروی خواهد شد. از آنجا که قرار است با رأی حداکثری مردم، دولتی در تراز انقلاب اسلامی و به دور از هرگونه ذلت و سرسپردگی به غرب و شرق با رویکرد عزت، کرامت و استقلال همهجانبه کشور از بیگانگان و ارتقاء ارزشهای انقلاب اسلامی شکل بگیرد و دشمنان انقلاب اسلامی مأیوس گردند، انتخاب اصلح امری ضروری و تکلیف همگانی است که باید محقق شود و این جز با حضور حداکثری و رأی درست و انتخاب درست میسر نخواهد بود.
مظفر حاجیان