پایگاه خبری ربیع/
در سال های اخیر بویژه و در سال های ما قبل هم رد پای فساد در دستگاهها و در جایگاههای مختلف دیده شده و برخی از افراد نیز در این رابطه پایشان به محکمه باز شده است فساد به هر شکلش پوساننده است.
چیزی که می تواند پایه های یک نظام حکومتی را بلرزاند و زنگ خطر را برایش به صدا در آورد فساد است که این فساد برای نظامی با عنوان اسلامی حتی ریز و کمش هم قابل پذیرش و تحمل نیست اما اینکه بگوییم بکلی فساد برچیده شود شدنی نیست زیرا کار دست انسانهاست و هر انسانی امکان دارد به دام شیطان نفس بیفتد و گرفتار یک و حتی انواع فساد شود بنابراین وقتی قرار است مال و ناموس و سایر امور جامعه را به فرد و افرادی بسپارند باید حداقل چنان با ذره بین گذشته اش را وارسی کنند که هیچ ابهامی نبینند و بعد کار به او سپرده شود اما امان از سیاست بازی! وقتی که فرد احساس کند رها شده و هرکاری بکند کسی را با او کاری نیست یعنی سیستم های نظارتی خاصیت خود را از دست بدهند حال به هر دلیل، تهدید یا تطمیع و یا فشارهای مختلف دیگر، و افراد فاسد، دستی در کار مردم داشته باشند، وضعیت اقتصادی و اجتماعی روز به روز بدتر خواهد شد و امور به درستی سروسامان نخواهد یافت.
امام علی(ع) در نهج البلاغه راهکارهای مناسبی برای مبارزه با فساد ارائه فرموده اند که می‌تواند برای مبارزه با فساد مفید و موثر باشد. بدون شک در این بین تقویت ارزش‌های دینی در جامعه، افزایش نظارت بر مسئولان، تحمل نقدهای منصفانه توسط مسئولان، اهمیت دادن به آزادی رسانه‌ها و مطبوعات برای شفاف سازی امور، نقش مهمی در مبارزه با فساد اداری و اقتصادی دارند امروز فساد مالی اداری، عارضه‌ای است که گریبان‌گیر کشور است رواج فساد اداری و اقتصادی در یک جامعه باعث بی اعتمادی به نظام سیاسی، پایمال شدن حقوق افراد جامعه، افزایش فقر، کاهش سرمایه گذاری، بهره مندی نابرابر از فرصت ها، تضعیف فرهنگ کار و نوآوری و ایجاد و افزایش بی عدالتی می‌گردد.
از نگاه امیرالمومنین علیه السلام برخورد قاطعانه با خیانت کارگزاران یکی از وظایف مهم نظام اسلامی است. در شان نظام اسلامی نیست که خدای ناکرده برخی از کارگزاران طوری زندگی و رفتار کنند که با تضییع حقوق مردم، موجبات فراهم شدن ثروتهای بادآورده گردند و اشرافیگری جای پا پیدا کند.
حضرت علی(ع) نسبت به رفتار و اعمال کارگزاران نظام اسلامی حساسیت ویژه ای داشت و به طور کامل بر آنها نظارت داشت تا آنها از صراط مستقیم گمراه نگردند. آنحضرت به اشعث بن قیس، فرماندار آذربایجان، در مورد استفاده ناروا از بیت‌المال هشدار داده و بیت‌المال را مال خدا می‌داند و می‌فرماید: «همانا پست فرمانداری برای تو وسیله آب و نان نبوده، بلکه امانتی در گردن توست… در دست تو اموالی از ثروتهای خدای بزرگ و عزیز است و تو خزانه‌دار آنی.» حضرت در نکوهش یکی از فرمانداران که از بیت المال سوء استفاده کرده بود نوشت: «دشمنت بى پدر باد، گویا میراث پدر و مادرت را به خانه مى برى! سبحان اللّه! آیا به معاد ایمان ندارى و از حسابرسى دقیق قیامت نمىترسى؟ اى کسى که در نزد ما از خردمندان به شمار مى‌آمدى! چگونه نوشیدن و خوردن را بر خود گوارا کردى در حالى که مىدانى حرام مىخورى! و حرام مىنوشى! …سوگند به خدا اگر حسن و حسین چنان مى‌کردند که تو انجام دادى، از من روى خوش نمى‌دیدند و به آرزو نمىرسیدند تا آن که حق را از آنان باز پس ستانم و باطلى را که به دستم پدید آمده نابود سازم.» برخورد یکسان با مردم و نزدیکان بدون شک یکی از اصول گرانبها در مکتب امیر مومنان می‌باشد که ایشان برای مبارزه با فساد تمایزی بین نزدیکان و دیگران نمی‌گذاشت.
ایشان اصول اسلامی را یکسان و بدون گذشت بر تمام افراد جامعه اجرا می نمود. حضرت رفتار با برادرش را که خواهان سهم بیشتری از بیت المال شده بود این گونه توضیح می دهد: «به خدا سوگند برادرم عقیل را دیدم که به شدت تهیدست شده بود و از من درخواست داشت یک من از گندم های بیت المال را به او ببخشم…. چون به گفته‌های او گوش دادم، پنداشت که دین خود را به او واگذار می‌کنم و از راه عادلانه خود دست برمی‌دارم. روزی آهنی را گداخته به جسمش نزدیک کردم…، چون بیمار از درد فریاد زد… به او گفتم… از حرارت آهنی می نالی که انسانی به بازیچه آن را گرم ساخته است؟ اما مرا به آتش دوزخی می خوانی که خدای جبارش با خشم خود آن را گداخته است.» این رفتار امیرالمومنین(ع) با نزدیکان و کارگزارانی که خود منصوب کرده اند سبب تقویت و اقتدار نظام اسلامی است که باید امروز الگوی ما در کشور باشد اما آیا به آن عمل می شود یا فقط داستان وار رفتار مولا را می گوییم و رد می شویم؟
البته نمونه هایی دیده شده که دستگاه قضا برای مبارزه با فساد وارد شده هر چند بسیارش با تاخیری بوده که شاید غیر قابل جبران باشد چراکه فرصت فساد زیادتری فرد و افراد پیدا کرده و چنان جری می شوند که هیچ باکی از موضوع ندارند کاش مسئولان بدون کوچکترین اغماض و بمحض اطلاع از یک حرکت فساد گونه با جرات وارد می شدند و صداقت و قاطعیت و امانتداری خود را عیان می نمودند تا مردم با اعتماد بیشتر در میدان باشند حالاقوه قضاییه وارد عمل شده و اقداماتی انجام داده است و باید مسئولان دیگر نیز وارد عمل شوند از طرفی لازم است مسئولانی که دستشان در کار است و اطلاعات خوبی دارند با این قوه هماهنگ شوند و علاوه بر معرفی افراد روزنه های فساد اداری را یکی پس از دیگری شناسایی و مسدود نمایند.از طرفی اطلاع رسانی از عملکرد مبارزه با فساد مردم را امیدوار خواهد نمود.