به گزارش پایگاه خبری ربیع، ” در مورد عدالت ما عقب مانده هستیم، در این تردیدی نیست، خودمان اعتراف می کنیم. در زمینه عدالت باید تلاش کنیم، باید از خدای متعال و از مردم عزیز عذرخواهی کنیم، در مورد عدالت مشکل داریم و انشاءالله با همت مردان و زنان کارآمد و مومن در این موضوع پیشرفت خواهیم کرد”. بخشی از سخنان مقام معظم رهبری در دیدار با مردم تبریز۲۹/۱۱/۹۶
عدالت واژه مقدسی است که تمامی انسانهای روی زمین شیفته آن هستند و در انتظار روزی به سر می برند که شاهد عدالت به معنای واقعی کلمه باشند! این شعار همه اولیاءالله بوده و خواهد بود و مردم ما نیز سال ها در راه برقراری عدالت از خود گذشته اند و هر سختی را به جان خریده اند تا با رفع تبعیض ها طعم شیرین عدالت را بچشند. سخنان مقام معظم رهبری به روشنی و وضوح حکایت از ضعف و ناکارآمدی در عرصه ایجاد عدالت می‌کند که می بایستی برای تداوم و ماندگاری انقلاب اسلامی این حلقه مفقوده و مهم سرلوحه تمامی فعالیت های کارگزاران نظام در تمامی سطوح قرار گیرد و امروز بیش از هر زمان به تحقق آن امید بسته اند. با بررسی منظومه فکری رهبرفرزانه انقلاب به روشنی و صراحت و البته پرتکرار کلیدواژه عدالت به یک دال مرکزی و محوری در اندیشه ایشان تبدیل شده است، همچنین در بیانیه گام دوم انقلاب که به منزله نقشه راه چهله دوم و منشور انقلاب می باشد تحقق عدالت به عنوان هدف اصلی بیانیه ذکر شده است. عدالت در فرآیند پنجگانه تکاملی انقلاب اسلامی نیز جایگاه رفیع و ویژه و پاسخی معتبر برای تحقق تمدن اسلامی می باشد.
قرآن کریم آرمان مشترک و تاریخی همه انبیاء و اولیاء دین را” لیقوم الناس” بالقسط می داند و تلاش در این مسیر را جهاد و جان باختن در راه آن را شهادت و تنها راه سعادت جامعه را تحقق آن می داند. با این حال معطوف به سخنان آغازین این یاداشت به نقل از حکیم دوراندیش انقلاب اسلامی این سوال کلیدی مطرح است که چرا در زمینه تحقق عدالت عقب هستیم؟ چه موانعی بر سر راه تحقق این آرمان الهی وجود دارد؟ باید ها و نباید های تحقق آن چیست؟ اولین نکته ای که توانسته تحقق عدالت را به تاخیر بیندازد ایجاد فرصت های نابرابری است که مجریان امور با عملکرد نا مناسب و به دور از منطق و گاهی عقل و دنیا زدگی و خودخواهی ها برای مردم ایجاد کرده اند حکیم انقلاب اسلامی در تعریف ایجاد فرصت های نابرابرمی فرمایند:
به این معنا که فقط عده ی محدود و خاص زمینه کار و فعالیت و بهره‌وری را داشته باشند یک آفت در تحقق عدالت می باشد. بدون تردید وجود فرصت های برابر برای تمامی آحاد جامعه باعث جلوگیری از فساد در دستگاه بوروکراتیک شده و زمینه کسب درآمد مشروع را برای همگان فراهم می سازد. مقام معظم رهبری در این خصوص می‌فرمایند” فاصله انداختن بین فقیر و غنی، اشراف و غیر اشراف و امتیاز دادن به یک بخش خاص، با نظام جمهوری اسلامی سازگار نیست. هر بخشی از نظام جمهوری اسلامی در هر نقطه ای از نقاط، اگر به یکی از این آفت ها مبتلا شود از صراط مستقیم جمهوری اسلامی و نظام اسلامی خارج شده و باید اصلاح شود”.(۲۳/۰۴/۶۸)
نکته دوم شایسته گزینی است. رعایت شایستگی‌ها و اهلیت ها برای سپردن امور به کسانی که مقدمه سازان تحقق عدالت هستند باید به دقت مورد توجه قرار بگیرد. در واقع هر کاری توانایی و مهارت‌های ویژه خود را می‌طلبد و برای انتخاب شایسته ترین ها باید به قابلیت‌ها، تعهد و تخصص و کارآمدی افراد توجه کرد.در واقع باید کاری کرد که برای برپایی عدالت افراد شایسته در جایگاه خودشان قرار بگیرند.
نکته مهم و کارساز مبارزه واقعی با اژدهای هفت سر فساد است. فقدان توجه اثربخش به مقوله مبارزه با فساد در تمامی جوانب آن در واقع به معنای فقدان عدم توجه کافی برای برپایی عدالت است زیرا این دو لازم و ملزوم یکدیگر هستند و اساساً نمی توان بدون مبارزه قاطع و همه جانبه با فساد و مظاهر آن، انتظار تحقق عدالت را داشت. باید با قاطعیت با مافیای ثروت و قدرت مبارزه شود و اکنون که دولت و مجلس و دستگاه قضا هماهنگ هستند فرصت بسیار مناسب برای مبارزه عمیق و تاثیر گذار با مفاسد است.
از بایسته های تحقق عدالت اظهارنظر و آزادی بیان برای آحاد جامعه است که بستر آن فراهم است و هر که چه می خواهد می گوید و می نویسد و…که البته اینگونه رفتار مانعی بر اجرای عدالت خواهد بود. رهبر معظم انقلاب در خصوص اظهار نظر آزادانه افراد می فرمایند” نباید با استفاده از آزادی بد و غلط، با افکار، احساسات و ایمان مردم بازی کرد گاهی ممکن است عده‌ای با استفاده نابجا از آزادی باعث شکل‌گیری هرج و مرج در جامعه شوند، این افراد اصلاً به آزادی پایبند نیستند و به آن خیانت می کنند، آزادی نباید وسیله قانون شکنی و تیشه زدن به ریشه نظام باشد”.(۱۹/۱۲/۷۹)
بدیهی است عدالت واقعی زمانی در جامعه شکل می گیرد که قانون نیز عادلانه باشد زیرا قانون عادلانه می تواند پایه های عدالت را در جامعه محکم کند، در سایه قانون عادلانه است که تبعیض ها کنار می رود و رضایت مندی حاصل می شود. ویژگی مهم قانون عادلانه آن است که همه در برابر آن مساوی هستند و هیچ فرقی بین مسئول و غیر مسئول گذاشته نمی‌شود، از منظر رهبری نیز ” استفاده از الفاظی مانند آقازاده و امثالهم مانع از اجرای یکسان قانون بر همه مردم می‌شود و این القاب نباید منجر به ملاحظه کردن افراد و چشم پوشی از خطای بعضی افراد خاص شود، زیرا همّ تمامی کارگزاران حکومت از بالا تا پایین باید این باشد که دین خدا را اقامه کنند، عدالت را احیا کنند و تبعیض در اجرای مقررات را از بین ببرند”. (۱۹/۱۲/۷۹)آنچه در پیش آمد مشت نمونه خروار است که در جهت تحقق عدالت مطرح شد و انتظار می رود در شرایط جدید کشور زیر ساختهای ایجاد و تثبیت عدالت فراهم گردد.