هشتم شهریور یادآور خاطره‌ای دردناک، اما عبرت‌آمیز برای ملت مسلمان ایران است. حادثه تلخی که در آن رئیس‌جمهوری اسلامی ایران، آقای محمدعلی رجائی به همراه نخست‌وزیر با کفایتش حجت‌الاسلام ‌و المسلمین دکتر محمدجواد باهنر در آتش قهر دشمنان اسلام و انقلاب سوختند.
به گزارش ربیع به نقل از روزنامه کیمیای وطن ؛ با توجه به اینکه امروز آخرین روز از هفته دولت است، به طور اجمال چند صفت از صفات کارگزاران دولت اسلامی را بیان می‌کنیم. کسانی که در مسئولیت‌ها و پست‌های حکومت اسلامی وارد می‌شوند، باید دارای صفاتی باشند که در کلام وحی و معارف ائمه علیهم‌السلام بر آن تأکید شده
است:
1 – شایستگی و لیاقت و به تعبیر امروز شایسته‌سالاری
کارگزار دولت اسلامی، شایسته‌ترین فرد از میان سایر افراد برای انجام کاری است که بر آن گمارده شده است؛ زیرا پست‌ها در حکومت اسلامی امانت است و باید امانت‌ها را به اهل آن سپرد.
خداوند متعال می‌فرماید: «ان الله یامرکم ان تؤدوا الامانات الی اهلها» (۲)؛ «خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به اهلش بسپارید.»
در دولت اسلامی، نباید پست‌ها بر اساس روابط فامیلی، حزبی و … تقسیم شود که این ظلم بر اعتماد مردم است؛ بلکه مسئولیت‌ها باید بر اساس شایستگی و لیاقت و کاردانی افراد باشد. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمود: هر کس از امور مسلمانان مسئولیتی را بر عهده بگیرد و سپس فردی را بر آنان به کار گمارد که می‌داند شایسته‌تر از او به این کار و داناتر از او به کتاب خدا و سنت پیامبر [برای تصدی این مقام] در جامعه وجود دارد [و با این حال فرد غیرشایسته را انتخاب کند]
به خدا و رسول او و به تمام مؤمنان خیانت کرده
است.»
2 – امانتداری
منصب‌ها و مقام‌های دولتی، نوعی امانت است که در اختیار کارگزاران نظام اسلامی قرار می‌گیرد. دولتمردان امین به سمت‌های خود به عنوان یک ودیعه الهی می‌نگرند و هرگز به فکر خیانت در امانت و استفاده‌های شخصی و گروهی از آن نمی‌افتند. آنان می‌دانند که روزی باید این امانت‌ها را به دیگران بسپارند و در مقابل عملکرد خود پیش خداوند و مردم مسلمان پاسخگو باشند.
امیر مؤمنان(ع) به اشعث بن قیس که فرماندار آن حضرت در آذربایجان بود، می‌فرماید:
«وان عملک لیس لک بطعمه ولکنه فی عنقک امانه وانت مسترعی لمن فوقک»؛ «مطمئنا ریاستی که به تو سپرده شده برای تو لقمه‌ای چرب نیست؛ بلکه بار امانتی بر گردن توست که [در پاسداری از آن] باید مافوق خویش را پاسخگو باشی.»
3 – مسئولیت‌شناسی در مقابل مشکلات مردم
دولتمردان اسلامی خود را در مقابل مشکلات تک‌تک افراد جامعه مسئول می‌دانند و برای رفع مشکلات مؤمنان سیاست خاصی دارند. آنان با احساس گرفتاری برای یکی از مؤمنان، خواب راحت نخواهند داشت تا مشکل برادر ایمانی خود را حل کنند. علی(ع) فرمودند: هر کس گرفتاری مؤمنی را که در سختی افتاده رفع کند، خدا حوائج دنیا و آخرتش
را آسان کند و هر که عیب مؤمنی را که از آن می‌ترسد بپوشاند، خدا ۷۰ عیب دنیوی و اخروی وی را بپوشاند و تا زمانی که مؤمن در حال کمک کردن به برادرش باشد، خدا در حال کمک کردن به اوست. از موعظه سود ببرید و در کار خیر رغبت کنید.
4 – ساده‌زیستی و پرهیز از ثروت‌اندوزی
ساده‌زیستی، یکی دیگر از ویژگی‌های دولتمردان اسلامی است. علی(ع)، کامل‌ترین الگوی دولتمردان اسلامی، خطاب به عثمان بن حنیف یکی از استانداران خطاکار خود، که از شیوه ساده‌زیستی رویگردان و به دنیاگرایی و زندگی تجملاتی دل بسته و با ثروتمندان و مرفهین بی‌درد همنشین شده بود
می‌فرماید: «ای پسر حنیف! به من گزارش داده شده که مردی از سرمایه‌داران بصره تو را به یک مهمانی فراخوانده و تو به سرعت به سوی آن شتافتی. خوردنی‌های رنگارنگ برای تو آورده می‌شود و کاسه‌های پر از غذا پی‌درپی پیش تو نهاده می‌شود. گمان نمی‌کردم مهمانی مردمی را بپذیری که نیازمندانشان [با ستم] محروم شده و ثروتمندانشان [بر سر سفره] دعوت
شده‌اند.
پس به آنچه از این خوردنی می‌خوری بنگر، آنچه حلال و حرام بودنش را نمی‌دانی دور بیفکن و آنچه را به پاکیزگی و حلال بودنش یقین داری، مصرف کن.»
5 – قانونمداری
در جامعه اسلامی همه افراد از کوچک و بزرگ
رئیس و مرئوس، همه و همه در برابر قانون الهی مساوی‌اند و هیچ‌کس فراتر از قانون نیست.
در این میان دولتمردان و تمام کارگزاران دولت اسلامی وظیفه‌ای به مراتب سنگین‌تر از دیگران دارند؛ زیرا اگر مجریان قانون، خود در برابر آن خاضع نباشند، از دیگران چه انتظاری می‌توان داشت؟ علی علیه السلام درباره تساوی همه افراد در برابر قانون حق می‌فرماید: «[حق] به سود کسی اجرا نمی‌شود، مگر اینکه [روزی] به زیان او نیز به کار می‌رود و چون به زیان کسی اجرا شود، روزی به سود او نیز جریان خواهد داشت. اگر بنا باشد حق به سود کسی اجرا شود و علیه او اجرا نشود، این مخصوص خدای سبحان است [نه دیگر آفریده‌ها].»
کارگزاران دولت اسلامی هیچ‌گاه برای خود
فامیل و وابستگانشان در برابر قانون مصونیت قائل نمی‌شوند و به مسلمانان خیانت نمی‌کنند.