به گزارش پایگاه خبری ربیع، به مناسبت  فرارسیدن روز عید غدیر، رحیم پور‌ ازغدی با انتشار پستی شیوه‌های تبلیغی امیرالمومنین را در اختیار کاربران قرار داد.

طبق گفته این کارشناس مذهبی، یک شیوه تبلیغ تشیّع کارى است که امام انجام دادند، همان کارى که سید حسن نصرالله نیز در لبنان به آن عمل کردند. یک کلمه از شیعه و سنّى و این بحث هاى کلامى نکردند اما چهره اى از شیعه نشان دادند که تمام جوانان مسلمان غیر شیعه و حتى غیر مسلمان، توجه و علاقه و احترامشان به شیعه جلب شد.

گفتنی است؛ غدیر خم، بهترین درس وحدت است. چرا که با وجود صراحت و شفافیت صاحب حق بودن امیر‌المومنین، حضرت  براى وحدت امّت سکوت کرده اند و از حقشان گذشته اند.

در ادامه می‌توانید پست اینستاگرام رحیم‌پور ازغدی را مشاهده کنید:

حضرت امیر (ع) میفرمایند کار جورى شده که اگر من سکوت کنم در باره غصب خلافت و جنگ نکنم، میگویند ترسید. اگر مبارزه کنم میگویند براى دنیا و ریاست طلبى است. چه کار کنم من با شما؟ اگر سکوت کنم میگویید ترسید و اگر فریاد بزنم میگویید جنگ قدرت است. لذا نه سکوت کرد ونه جنگید، هم اعتراض و افشا کرد و حرفش را رساند و هم جنگ نکرد. حمایت انتقادى کرد از حکومت. خود حضرت امیر میگوید براى وحدت این کار را کردم. غدیر خودش بهترین درس وحدت است. چون با وجود اینکه اینهمه این حق صریح و شفاف بوده ، حضرت امیر براى وحدت امّت سکوت کرده اند و از حقشان گذشته اند. فداکارى براى وحدت بالاتر از این؟ غدیر اتفاقاً برعکس آنچه دیگران فکر میکنند، درس وحدت است.
به برخى رفقا در قم که خیلى حساس بودند و میگفتند ما باید علناً و به هر نحو ممکن این مسائل اختلافى را بیان کنیم و اگر جنگ داخلى هم بین مسلمین راه افتاد ایرادى ندارد، گفتم شما کاسه داغتر از آش هستید، خود على که صاحب حق است،خودش میگوید بخاطراینکه جنگ داخلى راه نیافتد تحمّل کردم، البته سکوت نکردند و حرفهایشان را زدند اما تحمّل کردند. شما بعد ١۴٠٠ سال میگویید هرچیز را با هر زبانى بگوییم و به هر قیمتى هم که میخواهد تمام شود؟! بعد اعلامیه دادند علیه من و آنجا گفتند که این کلمات شیطان از دهانش خارج شد!! و میگفتند که ما على نیستیم، ما شیعه على هستیم. عجب! یعنى شیعه على برخلاف على باید کار کند تا شیعه على شود؟!؟
البته شیعه باید حرفهایش را بزند، مؤدب و منطقى،بدون تفسیق و تکفیر و فحش و اهانت. از حرفها اگر کوتاه بیاییم،دیگر تشیّعى نیست، اما اینکه کجا ، چه بگوییم هم خیلى مهم است.
دو جور میشود تبلیغ تشیع کرد، یک جور که راه بیافتیم مثل بعضى اینطرف و آنطرف و ثابت کنیم که فلانى ولد الزّنا بوده و اثبات کنیم زنا زادگى فلانى و حرام زادگى بهمانى و اهانت و سبّ و فحاشى و عصبانى کردن فرق اسلامى که نتیجه اش جز جنگ مسلمین با هم و جز ریخته شدن خون شیعه که همه جاى دنیا در اقلّیت است ،هیچ چیز دیگرى نیست.
یک نحوه تبلیغ تشیّع هم کارى است که امام کرد، کارى است که سید حسن نصرالله در لبنان کرد. یک کلمه از شیعه و سنّى و این بحث هاى کلامى نکردند اما چهره اى از شیعه نشان دادند که تمام جوانان مسلمان غیر شیعه و حتى غیر مسلمان، توجه و علاقه و احترامشان به شیعه جلب شد.

انتهای پیام/