به گزارش پایگاه خبری ربیع، منصوره عبایی-کارشناس ارشد هوش مصنوعی/ شبیه سازها از نقطه نظر ساختار زندگی تنوع زیادی دارند. زندگی انسان‌ها بدین صورت است که شروع می‌شود و خیلی ساده تمام می‌شود و لیکن زندگی شبیه سازها بدین گونه است که هر روز به نسخه‌های کوتاه مدتی تقسیم می‌شود تا کارهای کوتاه مدتی را انجام دهد و چون نیازی به استراحت برای فردا ندارند از کارایی بالایی برخوردار هستند.
نمونه‌ای دیگر از شبیه سازها وجود دارد که نسبت به نمونه‌های قبلی فرصت طلبتر هستند و وقتی تقاضا بیشتر است کپی‌های بیشتری از خودش ایجاد می‌کند ولیکن نمی‌دانند که آینده در کدام جهت حرکت می‌کند.
شبیه سازهای طراح به نظر ساختار بزرگی دارند که برای انجام جزئیات به شکل برگشت پذیر به کپی‌ها تقسیم می‌شوند بدین ترتیب می‌توانند طراحی‌های بزرگتر و هماهنگتری انجام دهند.
یک شبیه ساز لوله کش یادش می‌آید که تمامی روزهای ۲۰ سال گذشته تنها روزی دو ساعت کار کرده و یک زندگی پر رفاه را تجربه کرده است این در صورتی است که در واقعیت هر روز هزار کپی از آنها ایجاد کرده به گونه‌ای که هر کپی دو ساعت لوله کشی کرده و فقط یکی از آنها به روز بعد رفته است بدین منظور از دید واقعی ۹۹ درصد زمان را کار کرده‌اند این در صورتی است که از دید ذهنی یک زندگی پر رفاه را به یاد می‌آورند.
هرگاه شبیه سازی از نسخه کوتاه مدتی برای انجام کارهای کوتاه مدت جدا شود به گونه‌ای که هر دو نگرش یکسانی داشته باشند، ممکن است این برداشت صورت گیرد که بخش مورد نظر یک کپی کوتاه مدت با عمری کوتاه است یا اینکه بخشی از یک موجود بزرگتر است که قسمتی از خود را به یاد نمی‌آورد.
احتمالاً بی صبرانه می‌خواهید این دنیا را بررسی کنید. دوست دارید بفهمید که دوستش دارید یا بدتان می‌آید اما فکر کنید اجداد شما از هزاران سال پیش از روی چند چیزی که از آن شنیده‌اند، دنیای شما را دوست داشته یا متنفر بوده‌اند چون دنیای شما واقعاً عجیب است پس قبل از قضاوت دنیای عجیب آینده باید آن را خوب بشناسید مثلاً درباره‌اش یک کتاب بخوانید و بعد اگر دوستش نداشتید کاری کنید تا تغییرش دهید.