نجمه کریمیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، تعزیه به عنوان یک هنر شناخته شده در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده و ریشه در فرهنگ ایرانی دارد.این هنر روایتگر صحنه های سرتاسر حادثه عظیم کربلا است که با رنگ شجاعت و شهامت ترسیم می شود.

این آیین شمایلی از کربلا و عاشورا است،که با مظلومیت و بی رحمی یزیدیان آمیخته شده و یک سوگواره‌ای متفاوت را به نمایش می گذارد. تعزیه اگرچه تکرار یک رخداد است اما هرگز رنگ تکرار به خود نمی گیرد و مخاطبانش را تا انتها نگه می دارد.این درام حزن انگیز اما چند سالی است مورد بی مهری قرار گرفته و مغفول مانده است.این در حالی است که این آیین می تواند به نوعی نمایانگر فضای ملموس کربلا آنهم برای رده های سنی پایین باشد تا آنها را به نام امام حسین (ع) گره بزند.این آیین عزاداری که از قدیمی ترین آیین ها است اما شورانگیزتر از گذشته نیست و در بسیاری از مناطق کشور خاک فراموشی به خود گرفته است. این آیین عزاداری به دلیل ظرفیت های مناسبی که در خود دارد می تواند انتقال دهنده فرهنگ عاشورایی در نسل آینده باشد و آنها را با ماهیت قیام کربلا آشنا سازد.دلیل این امر این است که به طور کلی نمایش بیش از هر چیزی در ذهن باقی می ماند و اثر بخش است.همچنین بسیاری معتقدند با نسل کنونی باید با زبان هنر سخن گفت و تعزیه فرصتی برای انتقال اندیشه های دینی است و باورها شکل می گیرد.

دلایل بی مهری به این هنر آیینی را می توان در سیاستگذاری های نادرست و نگاه مسئولان فرهنگی به آن دانست.البته شرایط اقتصادی نیز در این بین تاثیر داشته است.بنابراین باید از تعزیه به عنوان یک ابزار کاربردی در جهت انتقال فرهنگ دینی و مذهبی به کودکان استفاده نمود، زیرا این هنر از قدرت ناملموسی برخوردار است و به طور حتم در شکل گیری باورهای مذهبی اثر می گذارد.یکی از ظرفیت های مناسب برای ترویج هنر تعزیه رسانه ملی است اما صدا و سیما در این زمینه کوتاهی کرده و باید به آن توجه ویژه داشته باشد.با این توصیف برای پرورش نسلی حسینی و خنثی سازی نقشه شوم دشمنان اسلام بایستی از طریق نمایش همچون تعزیه برای انتقال فرهنگ عاشورایی و باورهای مذهبی در این راه قدم گذاشت و از این گنجینه معنوی بهره برد.

نجمه کریمیان