به گزارش پایگاه خبری ربیع، در کنار اهمیت و احترامی که گورستان‌ها فی‌نفسه از آن برخوردارند، قدمت زیاد و تاریخی بودن گورستانها، و همین طور افرادی که در آن آرمیده‌اند، یکی از دلایلی است که موجب شده برخی گورستانها همواره برای مردم سراسر جهان، جذابیت بالایی داشته باشند. تا حدی که گورستان‌گردی، امروز، یکی از زیرمجموعه‌های صنعت پردرآمد گردشگری به شمار می‌رود و در این میان، برخی کشورها کوشیده‌اند با توجه به استقبال عموم از گورستانهای تاریخی، از آنها به مثابه ظرفیتی برای توسعه گردشگری خود استفاده کنند.
همین واقعیت است که باعث شده گورستانهایی همچون پرلاشز فرانسه سالانه میلیون‌ها توریست را به خود جذب کنند. اما این امر ظاهرا هنوز در کشور ما آن گونه که باید و شاید، جانیفتاده است و هرازگاه، شاهد بی‌مهری‌هایی به این اماکن تاریخی مهم هستیم. در روزهای اخیر هم آنچه موجب شد پای این مکان‌های فراموش‌شده و از یاد مسئولان رفته! مجددا به رسانه‌ها و گفتگوهای خبری باز شود، ادامه بی‌مهری‌هایی بود که این روزها در قالب تخریب یک گورستان دارای ارزش تاریخی، خود را نشان داد. خبر تخریب گورستان تاریخی امامزاده عبدالله شهرری که یکی از مهمترین اماکن تاریخی دارای ارزش میراث فرهنگی در کشور است و معماری آن مربوط به دوره صفویه و قاجاریه می‌باشد، در ابتدا باورکردنی نبود. اما انعکاس گسترده اخبار تخریب این گورستان در سایتهای خبری و رسانه‌ها، و تصاویر مربوط به آن، موجب شد باور کنیم حتی آثار تاریخی که در کشورهای دیگر، به عنوان یک ظرفیت گردشگری به آنها نگریسته می‌شود و اتفاقا تمام سعی بر این است که به همان صورت قدیمی خود باقی بمانند و هویت تاریخی‌شان حفظ شود، مصون نیستند.
این گورستان که مشاهیر زیادی در دل آن آرام گرفته‌اند و امروز، مدفن شخصیتهایی نظیر علی دشتی، وحید دستگردی، ادیب پیشاوری و… می‌باشد، این روزها به دلیل آنچه ساماندهی، بازسازی، نوسازی و… نامیده می‌شود، در معرض تخریب قرار گرفته است. اقدامی که واکنشهای مردم و خانواده‌های صاحبان قبور و نارضایتی‌های فراوانی را به همراه داشته و هر چند مسئولان و افراد دخیل در این امر، می‌گویند در این فرایند و تبدیل این فضا به آرامستان-بوستان! هیچ قبری تخریب نشده، تصاویر و عکسهای گرفته شده در روزهای اخیر و همین طور، مشاهدات، حاکی از آن است که بسیاری از قبرها مورد تخریب قرار گرفته‌اند. متولیان این کار گفته‌اند با هدف نوسازی و بازسازی، برای قبور قدیمی، سنگ قبرهای جدید در نظر گرفته می‌شود، نکته تأسف‌بار هم همین جاست که ما، بدون توجه کافی به ارزشمندی تاریخی یک محوطه، بخواهیم در آن برخلاف روند مربوط به آثار تاریخی، دست‌کاری‌هایی کرده و دست به یکسان‌سازی و یکپارچه‌سازی قبور بزنیم. وقتی این اتفاق در مورد گورستانی با این درجه از اهمیت در کشور می‌افتد، دیگر جای تعجبی ندارد که در شهرستانی دور از پایتخت، بولدوزرها به جان بنایی تاریخی بیفتند و در عرض چند ساعت آن را با خاک یکسان کنند، بلکه بنایی امروزی، کارآتر، و پرسودتر! در جای آن، قد علم کند! غافل از این که امروز، بناها و آثار تاریخی، صنعتی به نام صنعت گردشگری را به وجود آورده‌اند که هم‌اکنون، اقتصاد بسیاری از کشورها بر آن استوار است. درست است که برای رونق گردشگری، نیاز به اهرمهای سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی مختلفی است که بتواند میزان جذب توریست را افزایش دهد، اما به نظر می‌رسد در قدم اول، لازم است ما خود، آنچه را در مجموعه میراث فرهنگی و تاریخی کشورمان قرار دارد، پاس بداریم تا نوبت به گامهای بعدی برسد.