به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی ربیع»؛در تقویم اسلامی، ولادت حضرت زینب کبری(س) تنها سالروز تولد یک شخصیت بزرگ نیست؛ بلکه روز به یاد آوردن رسالت انسانهایی است که میان رنج و امید، نقش تکیهگاه را بر عهده میگیرند. از همینرو، این روز را «روز پرستار» نامیدهاند؛ چرا؟ چون زینب(س) فقط خواهر و پیامرسان نبود، او پرستار زخمها، دلها و حقیقتی بود که اگر او نبود، در غبار تاریخ گم میشد.
حضرت زینب(س)، در خانه ولایت چشم به جهان گشود؛ دختری از دامان علی(ع) و فاطمه(س). کودکیاش همراه با عطر معرفت، نوجوانیاش سرشار از بصیرت و جوانیاش آمیخته با مجاهدت بود. اما عظمت زینب در کربلا متجلی شد؛ جایی که نه سپر شمشیر، که سپر روحها بود. او در اوج داغ، قامت خم نکرد. در میان خیمههای سوخته، بالین مجروحان را گرفت، کودکان یتیم را آرام کرد و در واپسین لحظات، صدای حق را از گلوی تاریخ فریاد زد.
چرا این روز را «روز پرستار» مینامند؟ زیرا پرستاری فقط یک شغل نیست؛ رسالتی است شبیه رسالت زینب(س): مرهمنهادن بر زخمها، پاسداری از جان انسانها و ایستادن میان درد و امید. پرستار، تجسم مهربانی در لباس مسئولیت است؛ او همان کسی است که وقتی بیمار از درد مینالد، دستش را میگیرد و امید را به رگهای خشکیده بازمیگرداند.
در سالهای اخیر، بهویژه در دوران سخت کرونا، مردم بیش از همیشه فهمیدند که پرستار یعنی چه. یعنی ایستادن در خط مقدم مرگ و زندگی، یعنی خستگیهایی که دیده نمیشود، شیفتهایی که پایان ندارند و اشکهایی که پشت ماسک پنهان میمانند. این روز، فقط برای تبریک نیست؛ برای یادآوری یک دیْن ملی و اخلاقی است. پرستار، فقط دستمزد نمیخواهد؛ احترام، امنیت شغلی، حمایت روانی و قدردانی صادقانه میخواهد.
اگر حضرت زینب(س) پیامآور عاشورا بود، پرستاران امروز، پیامآوران کرامت انسانیاند. همانطور که زینب در مجلس یزید گفت «ما رأیت إلا جمیلاً»؛ پرستار نیز میان صدای دستگاهها و آه بیماران، زیبایی نجات جان انسان را میبیند. آنان وارثان صبر زینبیاند، حتی اگر هیچ تریبونی برای فریادشان نباشد.
اما مسئولیت جامعه در برابر پرستاران چیست؟به رسمیت شناختن نقش بیبدیل آنها در نظام سلامت.اصلاح وضعیت معیشتی، استخدامی و نیروی انسانی.حمایت از سلامت روان پرستاران و خانوادههایشان.آموزش و بهروزرسانی مهارتها، متناسب با تحولات علمی جهان.
امروز، اگر زینب(س) الگوی ماست، باید بدانیم که پاسداشت او فقط در برگزاری مراسم و سخنرانی خلاصه نمیشود؛ بلکه در عمل به آرمان او معنا مییابد: پاسبانی از جان، کرامت و حقیقت.
در پایان، ولادت حضرت زینب(س) فرصتی است برای درود فرستادن بر بانویی که پرستار نه یک بیمار، که پرستار یک تاریخ بود. و روز پرستار، زمان قدردانی از انسانهایی که همچون او، در سختترین لحظات، امید را زنده نگه میدارند.
مظفر حاجیان