به گزارش پایگاه خبری ربیع، مصطفی رناسی نایب رییس اتاق بازرگانی اصفهان در چهل و یکمین نشست هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران به سخنرانی در خصوص وضعیت اقتصادی کشور پرداخت . متن کامل سخنرانی وی به شرح ذیل می باشد.
ناپایداری اقتصادی؛ از تهدید تا فرصت
در دوران ۴٠ سال پس از انقلاب، می توان گفت که اقتصاد ایران با فراز و نشیب های بسیاری همراه بوده و در بیش تر اوقات نیز از وضعیت پایداری برخوردار نبوده است؛ حتی در طول سال هایی که شاهد رشد مثبت اقتصادی بوده ایم؛ این رشد تداوم زیادی نداشته؛ اما در ده سال گذشته ناپایداری شرایط اقتصادی؛ به ویژه در بخش صنعت افزایش یافته است و از تجربیات این سال ها می توان راهکارهای مناسبی برای گذر از شرایط تحریم فعلی نیز به دست آورد. در ادامه، به تهدیدها و فرصت های دوران تحریم اشاره می شود:
تهدیدهای دوران تحریم:
کاهش و سخت تر شدن ارتباطات بین المللی؛ کاهش دسترسی به بازارهای جهانی؛کاهش دسترسی به تکنولوژی های روز؛  افزایش هزینه های مبادله کالا؛ مشکلات بی شمار در انتقال پول؛ ناپایداری سیاست های داخلی و تغییرات مستمر قوانین و مقررات؛ ناپایداری پول ملی و افزایش مداوم ارزهای بین المللی؛ کاهش صادرات؛ کاهش گردشگران؛ افزایش فساد در دستگاه های دولتی برای دور زدن تحریم ها؛ فرار بیش تر مغزها، ناشی از بی ثباتی اوضاع اقتصادی؛ کاهش درآمدهای نفتی؛کاهش سرمایه گذاری خارجی.
فرصت های دوران تحریم:
کاهش واردات کالا؛ افزایش قیمت کالاهای وارداتی؛ توجه بیش تر به صنایع داخلی به علت دسترسی کمتر به بازارهای جهانی؛ کاهش قاچاق کالا به علت افزایش ارزهای خارجی؛ افزایش روحیه ملی گرایی و توجه به توانمندی های داخلی. در این راستا، سیاست گذاری های دولت برای تبدیل تهدیدها به فرصت ها می تواند بسیار مؤثر باشد. دولت و سیاست گذاران نظام جمهوری اسلامی ایران می توانند با اتخاذ سیاست های مدبرانه، حمایت از تولیدکنندگان داخلی و حمایت از تولید ایرانی، در مقابل کالاهای وارداتی و هدایت سرمایه های ملی به سمت تقویت زیرساخت های اقتصادی، این تهدیدها را به فرصت تبدیل نمایند. برخی از اقدامات پیشنهادی که در این شرایط می توان انجام داد: ١- ایجاد شفافیت در اداره کشور با حذف رانت ها و یارانه  ها و مبارزه با فساد از طریق ایجاد شرایط مساعد برای مطبوعات و رسانه های ملی به عنوان بهترین چشم و گوش دولت برای مبارزه با هرگونه رانت و فساد٢- تک نرخی نمودن ارز به منظور استفاده بهینه از سرمایه های ملی، تسهیل صادرات، کاهش رانت های ارزی و حمایت از دهک های آسیب پذیر صرفاً با بن کالاهای ضروری(شایان ذکر است بهترین یارانه برای آحاد ملت
ایجاد اشتغال اضافی برای هر خانوار می باشد)٣- آزادسازی هرچه بیش تر اقتصاد و کاهش نقش دولت در اقتصاد۴-واگذاری  بنگاه های دولتی به بخش خصوصی توانمند با شرایط آسان تر برای افزایش درآمدهای دولت و کاهش هزینه بنگاه های دولتی۵-کوچک سازی دولت به منظور کاهش هزینه های دولت و کاهش بروکراسی اداری۶- مشارکت با بخش خصوصی در چارچوب قراردادهای EPCF، BOT  و امتیازاتی نظیر استفاده از زیربناهای حمل و نقل ریلی و امکان حق دسترسی به آن تا زمان استهلاک کامل سرمایه با سود مورد توافق٧- شبکه سازی واحدهای کوچک با شرکت های بزرگ پیمانکاری برای
افزایش بازدهی پیمانکاران٨- افزایش خوشه های تولیدی و صادراتی و نیز برنامه ریزی درجهت ایجاد پیوند با زنجیره های  ارزش جهانی، انعقاد موافقت نامه های دوجانبه سرمایه گذاری و حذف مالیات مضاعف با کشورهای مبداء سرمایه گذاری؛ به ویژه همسایگان با هدف تسهیل ورود سرمایه خارجی و ارائه ضمانت نامه های کافی مرتبط٩-فریز نمودن بدهی های بنگاه های تولیدی کوچک و متوسط به بانک ها و پرداخت بهره دوران تحریم از محل صنعت از هدفمندسازی یارانه ها١٠-تخفیف جرایم و تقسیط بدهی بنگاه های تولیدی کوچک و متوسط به سازمان های مالیاتی، تامین اجتماعی و گمرک١١-استقرار یک نفر از سازمان های نظارتی در سازمان های دولتی جهت رسیدگی به شکایات ارباب رجوع و بررسی عملکرد کارکنان دولت دررابطه با سخت گیری های بی مورد و یا درخواست های خلاف قانون.
بر این اساس، سیاست جایگزینی تدریجی واردات با سرمایه گذاری در توسعه زنجیره ارزش پایین دستی صنایع واسطه ای (مانند صنایع پتروشیمی، فلزات اساسی و محصولات معدنی غیرفلزی) در داخل با استفاده از روش های مشارکت با بخش  خصوصی یا شرکت های خارجی نتایج مثبتی به بار خواهد آورد. حرکت به سمت توافقات ترجیحی و عضویت در سازمان های اقتصادی و تسهیل در اصلاح قانون جذب سرمایه گذاری و آیین نامه اجرایی آن، با هدف توسعه مشوق های جذب سرمایه گذاری خارجی و برقراری تعاملات مشترک بین المللی ضروری است. با توجه به شکاف موجود بین اتحادیه اروپا و آمریکا، دیپلماسی خارجی از حساسیت خاصی برخوردار بوده و حفظ روابط موجود با اتحادیه اروپا می تواند عبور از این شرایط را تسهیل نماید.
ملت بزرگ ایران در طول هفت هزار سال تاریخ پرافتخار خود نشان داده اند که هرگاه به توانمندی های خود اعتماد نموده اند، با استفاده از توان نخبگان و اندیشمندان، کشور را از بحران های سیاسی، اقتصادی و نظامی نجات بخشیده و از مراحل ناپایدار،سربلند بیرون آمده اند.