به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس از اسفراین، کسب رتبه ۱۹ کنکور سراسری آن‌هم توسط یک دختر اسفراینی؛ در دوره‌ای که دشمنان این مردم با صحنه‌گردانی پادوهایی مثل مصی علی‌نژاد درصدد تخریب چهره دختران پاک کشورم هستند. من را واداشت تا در یک روز خنک تابستانی سراغ مرضیه بروم.
مرضیه دختر انقلاب است. دختر پاک سرزمینم. دختری که در صحبت با او امید به آینده موج می‌زند. از نقش پررنگی که برای خود در نقشه پیشرفت کشور ترسیم کرده با چنان حرارتی سخن می‌گفت؛ که انگارنه‌انگار سیل عظیم مشکلات و معضلات در مسیر راه امثال او غیرقابل‌انکار است.
ابتدای صحبت رمز موفقیتش را پرسیدم. مرضیه در جواب سئوالم از توکل و تکیه‌گاه بزرگ و مطمئنی چون خدا گفت. می‌گفت: هیچ پشتیبانی جز خدا نمی‌تواند، انسان را یاری تا در سایه همین تکیه‌گاه بتواند؛ مسیرهای پرپیچ و خم زندگی را طی کنیم. بعد از توکل؛ تلاشی که باهدف و البته انگیزه بهترین نتیجه را به همراه دارد.
از برنامه‌ریزی تحصیلی برای کسب این افتخار بزرگ که آرزوی هر جوانی است پرسیدم. گفت: شش سال در آزمون‌های کنکور شرکت کردم. سال‌های پنجم و ششم دبستان و نهم تا دوازهم هم که به‌طور پیوسته در آزمون‌ها شرکت می‌کردم . خودش برنامه‌ریزی جدی برای کنکور را تیر ماه پارسال عنوان کرد.
از او پرسیدم: در طی این مدت تفریح تعطیل و کار تو شده بود، فقط درس خواندن و تست‌زدن؟ خنده دخترانه ملیحی زد و گفت: بین خودمان باشد؛ تفریح هم داشتم. مگر می‌شود، تابستان‌های روستاهای اسفراین و باغ رفتن با خانواده را نادیده گرفت. این‌ها را که گفت در ادامه از محدود شدن تفریح و سرگرمی در دوره پیش‌دانشگاهی و روزهایی که نزدیک به کنکور می‌شد هم گفت. از خواب و استراحتش هم پرسیدم. مرضیه از خواب بعضاً ۸ ساعته در شبانه‌روز گفت.
خستگی در چهره‌اش به‌وضوح دیده می‌شد. از رؤیای یک دل سیر خوابیدن در روزهای نزدیک به کنکور هم برایم گفت. از او پرسیدم: پس حتماً موافق کلاس‌های کنکور، مشاوره‌های تحصیلی و تقویتی و دی‌وی‌دی‌های کنکور هستی. همان‌هایی که رادیو و تلویزیون مدام در حال تبلیغات آنها است؟ این را که پرسیدم مثل آدمی که برق‌گرفته باشد از جا پرید گفت: نه. نه اصلاً! بعد از خارج شدن از شک سؤالم گفت: اول این‌که من اصلاً مشاور تحصیلی نداشتم. بعدش هم فقط درکلاس‌های مدرسه شرکت کردم. کلاس خصوصی نداشتم. به‌هیچ‌عنوان هم از دی‌وی‌دی‌های آموزشی استفاده نکردم.
از شرایطی که خانواده برای او ایجاد کرده بودند؛ پرسیدم. گفت: به دنبال شرایط ایده آل نباشید. حداقل این‌که هیچ‌کسی در اطراف ما از آن بهره‌مند نیست، پس باید با شرایطی که در آن قرار دارند، کنار آمده و خدای‌ناکرده فشاری که در حد توان خانواده‌هایشان نیست، به آنها وارد نکنند. دست‌هایش را به خاطر خانواده خیلی خوبش چند باری بالا آورد.
مرضیه خانواده را بهترین همراه، مشاور و دوست خود می‌دانست. می‌گفت: بعد ازخدا، خودم را تا ابد مدیون خانواده مهربانم می‌دانم از محبت و لطف پدرش با همان لحن و آهنگ صدای دخترانه معصومش تشکر کرد. می‌گفت: پدرم خیلی جدی پیگیر وضعیت تحصیلیم بود. از حمایت‌های روحی مادر هم گفت و آرامشی که به او هدیه می‌کرد. از آرزوهای رتبه ۱۹ کنکور پرسیدم.
مرضیه گفت: ان‌شاءالله رشته‌ای که برای آن این‌همه زحمت را متحمل شدم را اولویت اولم گذاشته‌ام، قبول بشوم و تا مقاطع بالا درس را ادامه بدهم. اعتقاد داشت؛ موفقیت در کنکور آغاز تلاش و سخت‌کوشی‌های من خواهد بود.
انتهای پیام/