به گزارش پایگاه خبری ربیع، بالاخره طرح سوال از رئیس‎جمهور در مجلس برگزار شد. حسن روحانی طبق قرار قبلی در مجلس حضور یافت و به سوالات نمایندگانی که بیشتر از جناح دلواپسان بودند، پاسخ داد. پاسخ‎هایی که نتوانست نمایندگان را قانع کند و فقط به یکی از پاسخ‎های رئیس‎جمهور رأی مثبت داده شد. آقای روحانی مطرح شدن سوال از رئیس‎جمهور را نماد دموکراسی و مردمسالاری دینی دانستند و از آن به مبارکی یاد کردند. سوالات نمایندگان در مجلس مورد تحلیل و برداشت‎های گوناگونی از سوی فعالان و کارشناسان سیاسی قرار گرفته است. سؤال ‎کردن حق قانونی نمایندگان است. در مجموع به نظر بنده نحوه سوال‎کردن، نیت سوال‎کنندگان و روش سوال کردن نوعی بی‎اعتمادی به دستگاه‌های دولتی را نشان می‎داد. همانطور که گفتم سوال کردن قانونا حق نماینده است ولی در مجموع سوال‎ را با گوشه و کنایه مطرح کردن، بعضا با توهین مطرح کردن و همچنین طرح آن با کلماتی که نه در شأن گوینده است، نه شنونده و نه در شأن مجلس درست نیست و نشان‎دهنده این است که کار برای خدمت نیست به ویژه سوال برای خدمت نیست بلکه این‎گونه سوال کردن معطوف به نوعی بغض، کینه‎توزی و احیانا جلب نظر عده‎ای است، چون اگر سوال و انتقاد را به معنی امر به معروف و نهی از منکر بدانیم، امر به معروف و نهی از منکر به قصد قربت نیاز دارد. یعنی کسی که امر به معروف و نهی از منکر می‎کند و یا به گفته امروزی‎ها انتقاد و سوال می‎کند، باید قصدش خدا باشد وگرنه شیطان در اینجا حاکم می‌شود. قطعا نفس اماره در اینجا حاکم است. لحن سوال بعضی سوال‎‎کنندگان نشان دهنده این بود که لحن، لحن الهی نیست. این لحن لحن اخلاقی نیست. این لحن سخن گفتن برای حفظ منافع ملی کشور نیست. این نحوه سخن گفتن برای رضایت عده‌ای از جمله حزب و گروه خاصی است. برای رضایت یک مجموعه‎ای است که آنها خوشحال شوند. وگرنه هیچ کس با اصل سوال‎کردن مخالفتی ندارد. وقتی سوالات نمایندگان را می‎شنیدم، احساس می‎کردم که بعضی از این سوال‎کنندگان برای رضای خدا این کار را انجام نمی‎دهند بلکه برای رضایت عده‎ای که هم‎نظر خود هستند، این کار را انجام می‎دهند. مهم‌تر از همه باید بدانیم که این جوسازی‎ها و این حرکات در این شرایط موجود مملکت به نفع نظام است یا به ضرر نظام است. اگر به نفع نظام باشد بسیار خوب است ولی اگر به ضرر نظام است خواهیم دید که رسانه‎های گروهی چه حرف‌های ناروایی را به خورد شنوندگان خود خواهند داد. وقتی که ۲۵۰ کانال تلویزیونی فارسی زبان علیه جمهوری اسلامی ایران تبلیغ منفی می‎کنند، همچنین وقتی که ۱۶۰ الی۱۷۰ شبکه رادیویی فارسی زبان علیه جمهوری اسلامی ایران تبلیغ می‎کنند، دیگر از خودی انتظار نمی‎رود که با صدای مخالفان جمهوری اسلامی ایران همراه باشد و این خلاف انتظار و منطق است که ما کاری کنیم که به جای ۲۵۰ کانال تلویزیونی که علیه جمهوری اسلامی تبلیغ منفی می‎کنند، ما هم کمک کنیم که این تعداد به ۲۵۱ برسد. در این شرایط همه باید به استحکام کشور فکر کنیم و همه باید به استحکام، تقویت کشور و به اقتدار کشور بیندیشند نه اینکه برای خشنودی مخالفان دست به اقداماتی بزنند که منافع ملی کشور زیر سوال برود. با توجه به سخنانی که شنیدم از این رفتار نمایندگان خشنود نیستم و فکر می‎کنم راه عاقلانه‎تری هم وجود دارد. چون اگر به طور حقیقی می‎خواستند سوال بپرسند از آقای روحانی وقتی برای گفت‌وگو تعیین می‎کردند و به دفتر وی مراجعه می‎کردند نه اینکه از رسانه پخش شود، دشمنان ما خشنود شوند و علیه نظام جمهوری اسلامی ایران، تبلیغات و بوق‎های تبلیغاتی خود را به راه بیندازند و به افکار عمومی جهان نشان دهند که بین قوه مجریه و قوه مقننه اختلاف وجود دارد. اگرچه ریاست محترم جمهور اظهار داشتند که دشمن بدانند که ما با هم اختلافی نداریم و نخواهند توانست به آرزوی دیرینه خود برسند و آمریکایی‎ها و استکبار باید بدانند که ما ید واحده هستیم. ولی عده‎ای از سوال‎کنندگان با بیان خود در تلاش بودند که خلاف این گفته را نشان دهند یعنی آنقدر بی‎حساب، بدون رعایت نزاکت و بدون رعایت ادب صحبت می‎کردند که متاسف شدم. رسانه‎ها منتظر بودند که از زبان آقای رئیس‎جمهور ناگفته‎هایی را بشنوند و بیش از این مسائل را در مجلس بیان کنند. بنده نظرم این است که آقای رئیس‎جمهور یک سری ناگفته‎هایی دارند و مطالبی وجود دارد که رئیس‎جمهور رعایت حفظ امنیت ملی را در نظر داشتند وگرنه دل رئیس‎جمهور پردردتر از این است که در مجلس گوشه‎ای از آن را نشان دادند. دل آقای رئیس‎جمهور پردردتر از رئیس دولت اصلاحات است. در حالی که آقای رئیس‎جمهور یک شخصیت اعتدالگراست. با این اوصاف، آقای رئیس‎جمهور می‎توانستند بسیاری از دست‎های پشت‎پرده را بیان کنند ولی ظاهرا وقتی که با مشاوران خود مشورت و مذاکره کردند، احساس کردند که بعضی از پیام این سخنان به گونه‎ای است که آب بر آسیاب دشمن ریختن محسوب می‎شود و خشنودی دشمن را فراهم می‎کند. افراد و گروه‎ها به ویژه ۲۵۰ کانال تلویزیونی که در خارج از کشور آرزو می‎کردند که در خارج از کشور، سخنان رئیس‎جمهور را به گونه‎ای دیگر جلوه دهند، به دلیل بیان نکردن واقعیت‎هایی که آقای روحانی می‎دانستند، طبیعتا دست آنها خالی خواهد ماند. بنابراین کسی که مسئولیت اداره کشور را برعهده دارد، باید تمام جوانب را در نظر بگیرد. رئیس‎جمهور فردی عادی نیست و مسئول عالی کشور است و باید تمام جوانب را در نظر بگیرد، در عین حال با اینکه دل پردردی از رفتارهای غیرمنصفانه عده‎ای دلواپس دارد که هر روز در کشور بحرانی رقم می‌زنند، در مجموع رئیس‎جمهور به مصلحت ندانستند که دشمن از سخنان ایشان سوءاستفاده کند.