به گزارش پایگاه خبری ربیع به نقل از روزنامه کیمیای وطن، پیشرفت علم و تکنولوژی سبب شد تا تواناییهای افراد بیش ار پیش مجال رشد یابد. زنان نیز که از این قاعده مستثنی نیستند، دیر زمانی است که بافعالیت در عرصههای مختلف گوی سبقت را از مردان ربودهاند و برای اعتلای کشورشان تلاش میکنند. زنان بااستعدادی نیز هستند که به علت عدم خود باوری و بزرگ کردن نقاط ضعفشان فعالیتهای اجتماعی را کنار گذاشتهاند. در همین رابطه با فاطمه احمدی روان شناس و مشاور خانواده گفت و گویی داشتیم که در ادامه میخوانید.
فاطمه احمدی درباره مسئله خودباوری به کیمیای وطن، گفت: خودباوری به معنای ارزیابی هر فرد از تواناییهای خودش و احساس شایستگی در برابر مواجهه با چالشهای زندگی است.
در واقع خودباوری به این معناست که فرد نسبت به تواناییهای خود، آگاهی و شناخت داشته باشد و بداند در مواجهه با هر مسئلهای قدرت روبه رویی با آن را داراست و به خاطر وجود این باور و اعتقاد به خود؛ احساس شایستگی کند. خود باوری در زنان یعنی، آنان، بدون توجه به کلیشههای فرهنگی موجود و موانع جنسیتی تعریف شده برایشان، احساس کفایت و ارزشمندی داشته باشند و برای رسیدن به استقلال فکری خود تلاش کنند، در جامعه حضوری فعال داشته باشند، در عرصههای اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه، مسئولیت بپذیرند و خود را شایستهٔ فعالیت، مسئولیت و حتی مدیریت بدانند.
وی افزود: خانوادهای که با ابراز وجود فرزند خود سرسختانه برخورد میکند و جراًت ابراز وجود را از فرزند خود میگیرد، به فرزند خود مسئولیت نمیدهد و کنترل گری و وضع قوانین خشک و بدون انعطاف در آن زیاد است، همواره به دختر خود با نگاه جنس ضعیف مینگرد و اعتماد به نفس و جسارت او را گستاخی تلقی میکند؛ بالطبع نمیتواند یک زن توانمند بار آورد. وقتی دختری از درون چنین خانوادهای پا به دنیای اجتماع میگذارد، و اجتماعی را رو به روی خود ببیند که مشابه همان خانواده است و با همان دیدگاهها و کلیشهها با او رفتار میشود، اوضاع به مراتب وخیمتر میشود؛ کلیشههایی هم چون، وظایف سنتی زنانه و مربوط به جنسیت، عدم توانایی زنان در انجام فعالیتهای اجتماعی به خاطر غلبهٔ احساسات در هنگام تصمیم گیریها، ناتوانی زنان در دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، امکان ایجاد فساد اخلاقی در صورت حضور زنان در فعالیتهای اجتماعی. بانویی که در چنان خانوادهای رشد یافته باشد و سپس وارد چنین جامعهای شود، بالطبع دچار کمبود اعتماد به نفس و خودباوری خواهد شد، خود را در حاشیه خواهد دید و از رویارویی با چالشها دوری خواهد کرد و این قضیه تا جایی پیش میرود که عدم توانمندی خود را میپذیرد و تلاشی برای تغییرآن نمیکند. حتی برخی ممکن است در جستجوی اعتماد به نفس گمشده خود سعی در به نمایش گذاشتن و به رخ کشیدن زیباییهای ظاهری به هر روش و در هر شرایطی کنند.
احمدی ادامه داد: کار تا جایی پیش میرود که تنها راه حل بدست آوردن خودباوری از دست رفته خود را در به نمایش گذاشتن زیباییهای ظاهری خود در شبکههای مجازی میدانند و گاه ممکن است در رقابت با زیباییهای بی حد و حصر دیگران بیشتر و بیشتر احساس عدم شایستگی کنند. در این شرایط، فضای مجازی که میتوانست بستری برای آگاهی یافتن، رشد و بالندگی یک زن باشد تبدیل به جایگاهی برای متزلزل کردن احساس ناب باور به خود میشود.
این روانشناس ومشاور خانواده، پذیرش خویشتن را اولین گام در بهبود خودباوری دانست واظهارکرد: اولین گام بهبود خودباوری، پذیرش خویشتن است، پذیرش خویشتن به عنوان یک انسان، فارق از جنسیت و با وجود تمام نقاط قوت و ضعف. زمانی که خود را بپذیریم با دید واقع بینانه تری به نقاط قوت و ضعف خود مینگریم، توانمندیهای خود را میشناسیم و میتوانیم به سمت و سوی پرورش هر چه بیشتر آن پیش برویم و حتی در مسیر بهبود نقاط ضعف خود گام برداریم.
وی ادامه داد: هیچ گاه قدرت ذهن خود را دست کم نگیرید، ذهن ما قادر است ما را به هر سمت و سویی بکشاند، این به خود ما بستگی دارد که چه سمتی را برای ذهن تعریف کنیم، خودگویی های مثبت و در عین حال واقع بینانه را فراموش نکنید، زمانی که احساس خودباوری و توانمندی از درون بجوشد توانایی مقابله با هر مانع بیرونی را خواهد داشت، از شکست نهراسید، برخلاف جریان آب شنا کردن نیازمند بیرون آمدن از دایرهٔ امنی است که انسان به دور خود میپیچد. برای هموار کردن مسیر آیندگان باید عدهای راه را هموار کرده باشند، شروع کنید و گام بردارید.
احمدی با اشاره به این که کمبود حس خود باوری در زنان سبب میشود جامعه از توانمندیهایشان بی بهره بماند تصریح کرد: نیمی از جمعیت انسانی را زنان تشکیل دادهاند هنگامی که حس خود باوری در زنان کمرنگ شود جامعه از تواناییهایشان بی بهره میماند که امری ناگوارست، زنان خود باور با قدرت به سوی اهداف خود پیش میروند و در این مسیر به تحقیرها و توهینها و موانعی که افراد کوته بینی که جنسیت را شرط اولیهٔ موفقیت میدانند اهمیتی نمیدهند، آنان با جسارت در جهت نیل به اهداف خود گام بر میدارند، نه تنها به آرامشی وصف ناشدنی دست مییابند بلکه جامعهای توانمندتر میسازند و در عین حال گامی در جهت برداشته شدن کلیشههای جنسیتی موجود بر میدارند.