به گزارش پایگاه خبری ربیع، عید زمانی است که خداوند متعال برای جایزه دادن و بهره مند کردن بندگان از نعمتها، آن را در میان روزه‌ها انتخاب می‌کند، تا برای گرفتن خلعتها و عطایا جمع شوند و به همگان اعلام کرده است که به درگاه او روی آورده وبا اعتراف به بندگی و آمرزش خواستن از گناهان و عرضهٔ نیازها و آرزوهایشان برای او تواضع نمایند. خداوند نیز در تمام این موارد به آنان وعدهٔ اجابت و اعطایی بالاتر از آرزوهایشان بلکه بالاتر از آنچه در دل بشری خطور کرده داده است.
خلاصه اینکه خداوند ماه رمضان را میدان مسابقهٔ عبادات خود قرار داده و بندگانش را در روز عید فرا خوانده تا برای گرفتن جوایز و هدایا جمع شوند.
گروه‌های مختلف در برابر عید فطر
مردم در رابطه با عید به چند دسته تقسیم می‌شوند:
۱) دسته‌ای خداوند متعال را در این ماه لبیک گفته و با تمام توان در مراقبت دستورات الهی تلاش کرده و برای بدست آوردن رضای خدای متعال در پی بدست آوردن تمامی خیرات هستند و عبادت زیادی به جا می‌آورند، در حالی که دلهای آنان به سبب آگاهی خود به کوتاهی در شکر گزاری نعمت با این ندا ترسان بوده، و قدر منت خداوند متعال بر آنان، به خاطر نزدیکی به او و خدمت و عبادت او را می‌دانند. خداوند هم خدمت آنان را قبول و از سعی آنها تشکر می‌کند و با کرامتها و انواع عنایات خود آنان را پاداش می‌دهد و آنان را به دوستان برگزیده‌اش ملحق می‌کند.
۲) گروهی دیگر از روی عادت و با غفلت روزه گرفته و در ماه رمضان نیز مانند سایر ماه‌ها در غفلت به سر برده، مرتکب گناه شده و از روی عادت نیز وارد عید می‌شوند. سرنوشت این گروه به خواست خدا بستگی دارد. ممکن است عنایت خدا شامل حال آنان شده و فقط به خاطر فرا رسیدن عید یا به جهت کرامت بعضی از اعمال نیکوکاران، آنان را مورد آمرزش خود قرار دهد، یا بدی کردارشان آنان را از رحمت خدا خارج کند و به ورشکستگان ملحق شوند.
۳) عده‌ای روزه را تکلیفی بیش ندانسته و فقط با خودداری از خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها و زنان، خود را به ناراحتی می‌اندازند، امّا اعضای بدن خود را از گناهان حفظ نکرده و با دروغ و غیبت و تهمت روزهٔ خود زا نقض کرده و آن را از بین می‌برند. و در عین حال با کمال اطمینان، خود را از فرمانبرداران می‌پندارند. و گمان می‌کنند که به پرودگار جهانیان منتی دارند. ولی نمی‌دانند که با گناهان و نادانیشان روزه آنان مورد قبول خدای متعال قرار نمی‌گیرد. چنین کسانی اگر در عید به عنایت خداوند خوش گمان بوده و در مکان نمازگزاردن خود از پروردگارشان آمرزش بخواهند، شاید خدای متعال هنگام اعطای جوایز، آنان را نیز مورد آمرزش خود قرار داده و با فضل خود بعضی از پاداش‌های خود را نصیب آنان نماید.
۴) دسته‌ای نیز می‌دانند که این خداست که در تکالیف بر آنها منت داشته، و روزه‌ای کامل است که همواره با بازداشتن اعضای بدن باشد. از این روی مواظب اعضای بدن خود نیز هستند. امّا گاهی خلافی از آنان سرزده و با بیم و امید مرتکب گناه می‌گردند. با ناراحتی روزه گرفته و باندازه ای که حال دارند مستحبات را به جای می‌آورند، کارهای خوب و بد را با هم مخلوط نموده و با ترس و خجالت، حیا و امیدواری وارد عید می‌شوند. خداوند، آمرزش، پاداش و تبدیل گناهان به کارهای نیک را برای آنان وعده داده و با عطایای خود پاداش عبادتهای آنان را به طور کامل و به گونه‌ای که بالاتر از آرزوهایشان باشد، به آنان عنایت می‌کند.
روز عید زمان آشکار شدن آثار اعمال ماه رمضان و اعطای پاداش عیادتهای آن می‌باشد. بنابراین کسی که به خوبی از خداوند متعال در شب عید مراقبت نموده، کوتاهی‌های خود را در ماه رمضان، در شب عید فطر جبران نموده، و خود را برای عید آماده کرده، امید است همانگونه که خدای متعال آنان را در روز عید قبول می‌کند، او را از الطاف خاص خود محروم ننماید و بعد از اعتراف به کوتاهی در عبادات و جبران آن، خداوند او را مورد محاسبه دقیق قرار نداده و با او نیز مانند بندگان گرامیش و شهدا و صدیقین که شایسته بخشش او هستند رفتار کند.
منبع: المراقبات-میرزا جواد آقا ملکی تبریزی