تقابل یک زوج کمدی
«دربندون» عنوان سریال تلویزیونی است که از قاب شبکه سوم سیما پخش شد.این سریال یکباره بدون هیچ اطلاعی جایگزین سریال بدل شد.کارگردانی این مجموعه به عهده حسن لفافیان بوده و با حال و هوای کمدی، سفری به دهه ۵۰ داشته و مخاطبان را میخنداند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، «دربندون» عنوان سریال تلویزیونی است که از قاب شبکه سوم سیما پخش شد.این سریال یکباره بدون هیچ اطلاعی جایگزین سریال بدل شد.کارگردانی این مجموعه به عهده حسن لفافیان بوده و با حال و هوای کمدی، سفری به دهه ۵۰ داشته و مخاطبان را میخنداند.
در این سریال چهره های مطرح کمدی حضور دارند.هومن برق نورد و امیر حسین رستمی زوج کمدی در کنار هم قرار گرفته و بر جذابیت سریال افزوده است.سیاوش چراغی پور،سید مهرداد ضیایی،سامان دارابی،ساعد هدایتی،امید روحانی از جمله بازیگرانی هستند که در این مجموعه به ایفای نقش پرداخته اند که هر یک پیش از این نیز کارنامه درخشانی در ژانر کمدی دارند.
داستان این سریال مربوط به دو تبعیدی است که به یک شهری عجیب غریب تبعید می شوند و در هر قسمت داستان مجزا به نمایش درآمده است.همانطور که گفته شد زوج کمدی هومن برق نورد و امیر حسین رستمی پس از مدت ها در کنار هم بازی می کنند .
این زوج کمدی یادآور بازی در سریال دودکش هستند. در این سریال برق نورد در نقش داوود شخصیتی جدی دارد و رستمی در نقش منوچهر شخصیتی است که در مقابل داوود قرار گرفته و همیشه خطا می کند و درد سرهایی برای داوود و مردم شهر بوجود می آورد.نوع بازی این دو زوج کمی پرانرژی تر از آثار قبلی است و مخاطب را می خنداند.طنز های موقعیت و نوع بازی شفاف و اثر گذار در جذب مخاطب موثر است.
هومن برق نورد با ظاهری کاملا متفاوت و لاغر دیده می شود اما هنوز جنس بازی اش جذاب و قابل باور است.این سریال از نظر دکور حال و هوای دهه ۵۰ را به خوبی نمایش می دهد .یکی از مهم ترین اجزای این سریال نوع موسیقی و آهنگسازی آن است که یادآور موسیقی های دهه پنجایی است.در متن سریال نیز آهنگ های کوچه بازاری خوانده می شود.این نوع موسیقی وجه مشترک آثار نوستالژیک در شبکه های خانگی است و کمی تعجب آور است که چگونه توانسته از سد ممیزی های رسانه ملی عبور کند.
با این حال قطعا این سبک موسیقی در جذب مخاطب موثر واقع شده است. در کل آنچه که باعث دیده شدن این سریال شده فضای بصری دهه ۵۰ است.از سویی طنز موقعیت در این اثر جاری است و خبری از ابتذال کلامی نیست.همین امر سبب شده خنده واقعی بوجود آید.با این حال انتقاداتی نیز بر این سریال وارد است و آن اینکه برخی بازیگران بازی قابل قبولی ارائه نداده اند.از طرفی قصه آنچنان جان دار نیست و در آن رگه هایی از کشش بیجا دیده می شود. همواره آثار سینمایی و تلویزیونی نوستالژیک مخاطبان را جذب می کند.از همه مهم تر اگر این آثار در ژانر کمدی روایت شود مخاطبان بیشتری دارد و در موفقیت اثر نیز تاثیرگذار است.
نجمه کریمیان