به گزارش پایگاه خبری ربیع، البته صادرات صنایع دستی همواره به راحتی و با موفقیت همراه نیست و برای اصفهان هم که به عنوان شهر خلاق جهانی در حوزه صنایع دستی معرفی شده و از ۶۰۲ رشته ثبت شده در یونسکو، ۱۹۷ مورد آن متعلق به اصفهان است محصولات اندکی، صادر و خریدار پیدا می کند و این روزها در کوچه بازارهای این شهر مملو از هنر، ساخته دستی با همه ظرافت ها و سابقه بی مثالش صادر نمی شود تا جاییکه رئیس اتاق بازرگانی اش به صراحت گفته «رتبه صادراتی خوبی نداریم به رغم اینکه در دنیا به سرآمدی در تجارت شناخته می شویم» و همچنان در پیچ کوچه اولیم و این ما و شرایط رقت بارمان که متولی دلسوز و با برنامه ندارد.
متاسفانه در حال حاضر ۶۰ قلم کالای صادراتی پای خود را از اصفهان به آن سوی مرزها می گذارد که با خوش بینی بسیار، بالغ بر ۷۰ درصد آنها هم مربوط به آهن و فولاد و محصولات نفتی است و بقیه محصولات و دست ساخته ها هم به دلیل نداشتن نقشه راه و بازار هدف و مزیت‌دار نتوانسته اند وارد بازارهای صادراتی شوند.
در کنار آن افزایش تورم و هزینه‌های ساخت و تولید باعث شده تا نتوانیم توسعه تولید وصادرات داشته باشیم و سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان رو به کاهش و فرار و استفاده از نیروهای خارجی ارزان قیمت، با ارائه و تحویل بدون مزد و مواجب طرح ها و هنرشان در خارج از مرزها و در کشورهای اطراف برای ساخت و فروش هستند.
البته ناگفته نماند ما برای فروش محصولی که متعلق به خودمان و ساخته و پرداخته ذهن و هنرصنعت دست هنرمند چیره دستمان در یک کشور خارجی است هنوز بازاریابی اصولی، برندسازی و بسته‌بندی شکیل نداریم و این شرایط ما را در گرداب تسلسل ساخت و آینده مبهم و غیرشفاف فروش تولیدات قرار داده است.
متاسفانه صنایع دستی اصفهان چیزی نیست که خریدار خارجی به خاطر احساس نیاز خریداری کند و او به دنبال ظرافت‌های کار و هویتی که در اثر نهفته است و حتی نماد صنایع دستی اصفهان است تا آن را به صورت ملموس ببیند و خرید کند.
البته بهترین بازار برای صنایع دستی اصفهان کشورهایی هستند که صنایع دستی نصف جهان را می‌شناسند و ارزش آن را درک کرده اند و برای مثال فرش اصفهان به خوبی توانسته خود را در جهان بشناساند و فروش آن نسبت به دیگر مصنوعات اصفهانی ساده‌تر و بیشتر است ولی در این سال ها به رغم اینکه مسئولان دم از این می زنند که هیچ محدودیتی در صادرات صنایع‌دستی نداریم ولی فرش از این دامنه شمول خارج شده و بر اساس آمار، اصفهان در سال ۱۴۰۱ بالغ بر ۱۶۰ تن فرش به ارزش ۳ میلیون دلار به روش چمدانی و غیررسمی از کشور خارج کرده و سایر صنایع دستی صادراتی و فروش رفته در همین سال با وجود دارا بودن وزن ۴۴۱ تنی، تنها ۷۰۰ هزار دلار آورده برای اصفهان داشته و در سال ۱۴۰۲ نیز ۷۰ تن فرش به ارزش دو نیم میلیون دلار پای خود را از اصفهان دراز تر کرده و سایر صنایع دستی همچون خاتم، معرق، مصنوعات چوبی و کاشی های هفت سنگ و مسجدی با ۲۸۲ هزار دلار توانسته اند صادر شوند و خریدار پیدا کنند. در سه ماهه امسال هم اصفهان ۸۵ تن فرش به خریدارعرضه کرده که ۱۴۷ هزار دلار نصیب کشور شده و دیگر مصنوعات هنری اش هم تنها ۳۴ هزار دلار آورده داشته است.
تنها چراغ روشن صادرات اصفهان در حوزه صنایع دستی در سال ۱۴۰۰ اتفاق افتاده که ۱۰۳۱ تن صنایع دستی از اصفهان خارج شده و ۲ میلیون دلار ارزآوری داشته و عمده این صادرات هم کاشی های هفت سنگ و مسجدی بوده که برای استفاده در صحن های مختلف عتبات مقدسه ارسال شده است.
با سری به نمودار بازارهای واردکننده صنایع دستی در جهان در می یابلیم که کشورهای امارات متحده عربی، هند، تایلند، بلژیک و چین از جمله بزرگترین و عمده‌ترین کشورهای واردکننده صنایع دستی هستند که سبد ما در فروش به آنها بسیار بسیار کوچک است.
زهرا زرفشانی