نجمه کریمیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، امروز مصادف است با روز جهانی بیابان زایی.به همین بهانه در این نوشتار درباره این پدیده مخرب میپردازیم.زمانی که واژه بیابان را به گوش می رسد، در ذهن یک بیابان برهوت و بی آب و گیاه را تصور می کنیم که از ابتدا به شکل طبیعی وجود داشته است.اما در مقابل بیابان زایی برخلاف بیابان به علت عوامل انسانی و محیطی بوجود آمده و در ابتدا زمینی بارور بوده اما اکنون به زمینی بایر تبدیل شده است که با دیدن آن دل هر انسانی به درد می آید.و با پیشروی زیبایی های زمین را نابود می کند.این رویه طی سال های اخیر شدت گرفته و در حال گسترش است.به طوریکه ۱۷ استان کشور با پدیده بیابان زایی دست و پنجه نرم می کنند و سبب شده به دیگر نقاط کشور مهاجرت کنند.

همانطور که اشاره کردیم عوامل گوناگونی در ایجاد این پدیده نقش دارند.سهم فعالیت های مخرب انسانی در بیابان زایی به چشم می خورد و در این ارتباط به واسطه شهرنشینی جنگل ها توسط انسان از بین رفته و جای خود را به ساخت و ساز می دهد.از طرفی چرای بیش از حد دام ها در از بین رفتن پوشش گیاهی موثر است که نتیجه آن ایجاد یک زمین غیر بارور خواهد بود.کشاورزی های قدیمی به وسیله ایجاد کانال نیز در پیدایش بیابان سهم دارد.از طرفی زمانی که یک زمین فاقد هر گونه پوشش گیاهی می شود در آن منطقه تغییر اقلیم اتفاق خواهد افتاد و به دلیل نبود رطوبت بارندگی نیز رخ نمی دهد و سبب تشدید خشکسالی و گسترش بیابان خواهد شد.که این موضوع در بسیاری از مناطق کشور پدید آمده است،به طوریکه در گذشته این مناطق با پوشش گیاهی منطقه ای سرسبز بوده اما اکنون به بیابانی خشک و بی آب تبدیل شده است.

برداشت بی رویه از آب های زیرزمینی عامل دیگری در این زمینه است.بیابان زایی اثرات مخرب بسیاری را به دنبال دارد که می توان به خشکسالی،کمبود آب آشامیدنی،آلودگی زمین و هوا،وقوع سیلاب ،طوفان ،افت آب های زیرزمینی …اشاره کرد.از سویی دیگر در مناطق درگیر این پدیده ساکنین به دلیل خشکسالی و بیکاری به شهرهای دیگر مهاجرت می کنند که خود چالش جدیدی در شهرهای مقصد ایجاد خواهد کرد.

بهرحال این موضوع اهمیت بسیاری دارد و نباید از آن به ساده گذشت.زیرا در آینده ای نه چندان دور و شاید زودتر در سرنوشت ما انسان ها اثر بگذارد و ما را دچار معضلاتی همچون گرسنگی،بیکاری،فقر و مهاجرت کند.بنابراین باید نسبت به این پدیده نگران بود و مسئولان و مردم دست در دست هم به فکر چاره اندیشی برای کاهش ایجاد این پدیده باشند زیرا آیندگان نیز سهم بسیاری از نعمت های زمین دارند.

بنابراین میتوانیم با کاشت درختان و گیاهان مقاوم با مناطق خشک ،تعادل در چرای دام،استفاده از کشاورزی نوین،انباشت آب حاصل از باران،پخش سیلاب و …در راستای بیابان زدایی قدم برداریم و زمین زخم خورده را التیام بخشیم.

نجمه کریمیان