به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس از بجنورد وقف، در اصطلاح فقه؛ یعنی نگه‌داشتن عین ملک و مصرف کردن منافع آن درراه خدا، که از منظر قرآن شریف، عملی است صالح و باقی و مصداق روشنی است از تعاون و تعاضد، و انفاقی است عاری از منت، و احسانی است خالی از اذیت و به‌دوراز تحقیر شخصیت دیگران، و تصدقی است دائمی و مستمر و بدون ریا، و وامی است بدون اضطراب و تکاثر و برگ سبزی است که به گور فرستاده می‌شود.
وقف عاملی است که نام واقف را جاودان می‌سازد و وی را به‌نوعی خلود و بقا می‌رساند. مردمان خراسان شمالی که از دیرباز، تحت تعالیم علمای ربانی بوده‌اند، از این خیر کثیر، غافل نبوده و اماکن بسیاری را وقف کرده‌اند. یکی از این مکان‌های پرتجلی، که زمانی مَهبَط نزول ملائکه الهی بوده و سال‌ها عاشقان اباعبدالله (ع) در آن بر سر و سینه زده و بر مظلومیت اهل‌بیت اشک ریخته‌اند، حسینیه جاجرمی‌هاست که در سال ۱۳۲۵ هجری قمری، در حدفاصل هفده شهریور و میدان شهید کنونی بجنورد، بنا گردیده و هم‌اکنون جزو آثار باستانی شهر محسوب می‌شود.
اثری ماندگار که باید تجلی‌گاه نیت واقف باشد. نیتی که او را به ساختن چنین بنای زیبایی، ترغیب نموده، مکانی برای گریه‌کنان حسین بن علی (ع) و خانه‌ای برای ترویج معارف حسینی که متأسفانه چند سالی به سفره‌خانه‌ای سنتی تقلیل یافته بود و هم‌اکنون نیز، نام «خانه صنایع‌دستی» جایگزین «حسینیه» شده است! واقف این مکان مقدس، در وقف نامه که در سنگ طرف غربی اتاق نصب‌شده است، چنین آورده؛ «هو الواقف علی الضمائر. چون فریضه ضمه داغ‌داران انجمن شور و شین و تعزیه‌داران امام حسین (ع) است، از بذل مال دریغ ندارند. لهذا جناب حاج علی‌اکبر جاجرمی، یک باب حسینیه با سه خروار ملک باباامان را حبس مؤید و وقف بر تعزیه‌داری چهارده معصوم نمود و تولیت با ارشد اولاد ذکور است. سنه یکهزار و سیصد و بیست و پنج.»
در سایت میراث فرهنگی خراسان شمالی، درباره این بنا چنین آمده است: «بنای اولیه حسینیه به استناد قول مالک، مرحوم حاج علی‌اکبر جاجرمی، در ابتدا کاربری مسکونی داشته و بعدها وقف حسینیه شده و هرساله ماه صفر در آن عزاداری می‌شود. به‌هرحال پس از آسیب دیدن و متروک شدن بنا در دهه‌های بعد، خانواده واقف آن را به‌شرط حفظ و احیاء و رعایت مفاد وقف نامه در اختیار اداره میراث فرهنگی و صنایع‌دستی خراسان شمالی قرار داده‌اند. اداره کل میراث فرهنگی باهدف احیاء این بنای تاریخی، مطالعه، استحکام‌بخشی، مرمت آن را از سال ۱۳۸۴ آغاز و در آبان ماه ۱۳۹۰ به‌پایان رساند. هم‌اکنون حسینیه جاجرمی به‌عنوان موزه، بازارچه صنایع‌دستی و سفره‌خانه سنتی مورد بهره‌برداری قرارگرفته و در ایام محرم مراسم عزاداری در آن برگزار می‌گردد.»
تلاش برای ایجاد فضای شانزالیزه در حسینیه جاجرمی بجنورد
این‌که چرا در سایت میراث فرهنگی، جمله «وقف بر تعزیه‌داری چهارده معصوم» که واقف بر آن تأکید داشته، ذکر نشده، جای بسی تعجب است؛ اما سؤال اصلی این است که چرا این اداره برخلاف روح وقف نامه عمل کرده است؟! چرا بااینکه خانواده واقف آن را به‌شرط حفظ و احیاء و رعایت مفاد وقف نامه در اختیار این اداره قرار داده؛ این مکان مقدس را تبدیل به موزه و بازارچه صنایع‌دستی و سفره‌خانه سنتی نموده است و حتی نام شریف این موقوفه را از حسینیه، به خانه صنایع‌دستی تغییر نام داده است؟! آیا اداره مذکور، واژه شریف حسینیه را که در وقف نامه ذکرشده، ندیده‌اند یا آنکه فرقی میان حسینیه با صنایع‌دستی و سفره‌خانه سنتی قائل نیستند؟!
حال باید دید واقفان این مکان و مدیران و مسئولان دست‌اندرکار این مجموعه چه پاسخ‌ها مناسب و درخورشانی برای این کوتاهی‌ها اتفاق افتاده دارند.
انتهای پیام/