به گزارش پایگاه خبری ربیع، الذین آمنوا وهاجروا وجاهدو و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم و اعظم درجه عند الله و اولئک هم الفائزون.
آنانکه ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا بمال و جانشان جهاد کردند آنها را نزد خدا مقام بلندی است وآنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان عالمند. سوره توبه آیه ۲۰
با سلام و درود خدمت امام زمان (عج) و خدمت نائب برحقش امام خمینی (مدظله العالی) و باسلام و درود خدمت تمامی شهدا از عمار یاسر تا حسین ابن علی (ع) سیدالشهدای عالم مکان و از حسین تا احمد مفید و مصطفی قدیانی واحمد سویزی و کلاً شهدای عملیات والفجر ۸ و با سلام خدمت خانواده این عزیزان. خدای بی همتای حی را شکر که توانستم در این مکانهای جهاد نور علیه ظلمت حضور پیدا کرده و توانستم مقداری از جان و توان خود (که سالها بیفایده برای اسلام مانده بود) قدری مایه بگذارم و لااقل این همه بار گناه را کم کرده و تا اندازهای از آنچه که برایم در آن دنیا مقرر گردیده بود کم کردم. حال نمیدانم که خداوند این عملم را با این همه معصیت خواهد پذیرفت یا نه. ولی در عین حال امیدوارم که مورد قبول وی قرار گیرد آن عذابی که سالها با سرکشیهای خود برای خود درست کرده بودم را قدری کم کرده باشم. (ان شاءالله)
و وصیت نامه خویش را در حالی آغاز میکنم که نمیدانم تا چند ساعت دیگر در اینجا هستم و یا موقعیت موعود حضرت اجل و خداوند باری تعای در چه لحظهای است. واین از آن جهت است که وظیفهای بوده برگردنم مینویسم تا شاید توانسته باشم مقداری از آن گناه که سالها پشتم را خم کرده بود و این دمهای آخر جدا خستهام کرده بود را با طلب آمرزش خواهی از خداوند برایم کم کرده تا شاید با شفاعت شهیدان و لطف شما درآن دنیا با چهرهای انسان گونه محشور شوم. این را از آن لحاظ نمینویسم که فکر کنید دارم شکسته نفسی میکنم. حیف که افشای گناه خود نوعی گناه است والا فکر میکنم با گفتن آنها شاید لعنت شما را برای خود خریده باشم تا طلب مغفرتتان را.
الا که خداوند خواسته است که من بروم ودرمیان شما نباشم نمیگویم که برایم گریه نکنید ولی هروقت که به یاد من افتادید به یادعلی اکبرامام حسین (ع) نیزبیفتید. به یاد سختیهایآقا ابا عبدالله افتاده وبرایاوواهل بیتش گریه کنید. شمااگردقت کنید خواهیددیدکه همه چیز آقا از ما بالاتربوده است آن ازدست دادن حضرت عباس وحضرت علیاکبروحضرت علیاصغرو…خود چه مصیبت بزرگی بوده که برایشان وارد شد. حال اینهمه مصیبت به اضافه مصیبت ازدست دادن خودآقا اباعبدالله برای حضرت زینب (س) وامام زین العابدین (ع) چه مصیبت عظمایی بوده است وچه بریشان واقع شده است. بااین همه احوالات میبینیم خود آقا چه رجزی میخواند و بعد از ایشان هم امام چهارم و عمه بزرگوارشان آن خطبهها را درمجلس آن ملعون ایراد میکنند درعین اینکه چنین عزیزانی ازدست دادهاند. حال من که دیگرجای خوددارم و تازه این گریه برای آنها فایده دیگری نیز دارد چون معلوم نیست که من شهید باشم یا نه بنابراین با گریه برای آنها میتوانید ثوابی هم برای خودجمع کرده باشید.
از شما میخواهیم که با دادن صدقات و خیرات برایم آمرزش از خداوند بخواهید و برایم با پولهایی که دارم دو سال نماز و یکماه روزه بخرید و هرچه که زیاد آوردید خمس وسایلی که از این حقیر باقیمانده بدهید وسعی کنید اگر اشخاصی به وسایلم احتیاج دارند (اعم ازکتاب و لباس و وسایل درسی و..) به آنها بدهید تا بلااستفاده نماند. درضمن من یک کیلو خرما بدهکارم که باید نذر کنم خواهش میکنم که آنرا هم بدهید. پدر و مادرعزیزم از شما خواهش میکنم اگر در طیاین دوران که مقدرشده بود در نزد شما باشم اگربدی و تندی و غضبی از من دیدید حلالم کنید.