به گزارش پایگاه خبری ربیع، ورکشاپ تخصصی بازیگری سینما با حضور «بهرام بهرامیان» نویسنده و کارگردان از سوی موسسه نسیم هنر و با همکاری دفتر تخصصی سینما وابسته به سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان و در سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان برگزار شد.
علاقمندان بازیگری یکی یکی در کتابخانه مرکزی حضور می‌یابند تا برای یکی از تخصصی‌ترین ورک شاپ های هنر بازیگری آماده شوند. این ورک شاپ میزبان قدم‌های بهرام بهرامیان است، نامی آشنا در سینما و تلویزیون که در حوزه نویسندگی و کارگردانی مجرب است و از ساخته‌های وی می‌توان به مجموعه‌های تلویزیونی از یادها رفته، سقوط یک فرشته، جاده قدیم، آینه شمعدون، پریناز، آل، ساعت شنی و مشق عشق اشاره کرد.
«بهرام بهرامیان» در ورک شاپ تخصصی بازیگری سینما گفت: به طور کامل باور دارم که اصفهان پایتخت فرهنگی ایران است و من هرگاه به اصفهان آمدم دو چیز ذهن من را درگیر کرده است که یکی قدرت تکلم و توانایی ارتباط و دیگری ادب و تواضع و مطابق اصول صحیح رفتار کردنِ شهروندان اصفهان است.
وی با اشاره به اینکه در فضای مجازی همواره پاسخگوی مخاطبان است، افزود: همیشه این موضوع را مورد توجه قرارداده ام که چه افرادی که به درد حرفه بازیگری می‌خورند و چه کسانی خیر و چه کسانی باید این راه را ادامه دهند وچه کسانی این مسیر را پیش نروند، اما دیدگاه من بر اساس آن چیزی است که شما به من ارائه می‌دهید.
بهرامیان با بیان اینکه کُل هنر یک تصادف در جهان است، تصریح کرد: اینکه یکی هنرمند باشد و دیگری نباشد خیلی منوط به شانس است که این موضوع به‌خصوص در سینمای ایران و حتی جهان صادق است، یعنی اولین عنصر دخیل در این زمینه، شانس است، برخی شانس دارند و برخی ندارند، برخی امتیازی دارند و برخی آن امتیاز را ندارند؛ اما آن افرادی هم که شانسی بازیگر می‌شوند نیاز دارند که دانش بازیگری را یاد بگیرند و سرشار بشوند از معلوماتی که یک بازیگر باید داشته باشد چرا که در غیر این‌صورت موفق نخواهند شد.
کارگردان مجموعه تلویزیونی از یادها رفته گفت: من دیدگاهی درباره سینما دارم که ممکن است غلو به‌نظر برسد و برخی حس کنند که زیاده گویی می‌کنم اما دیدگاهم این است که وقتی شما به حیطه سینما و حفظ معلومات و یادگیری دربارۀ آن وارد می‌شوید خیلی به زندگی شما کمک می‌کند، زندگی شما را جلو می‌اندازد و چیزهایی را پیدا می‌کنید که شاید فرد دیگری آنها را به‌دست نیاورد؛ بنابراین یادگیری در این زمینه چه شما بازیگر بشوید و چه نشوید، به بازشدن دیدگاه شما درباره جهان هستی و چگونگی رفتار و عملکردتان در این جهان بسیار کمک می‌کند.
بهرامیان با بیان اینکه اولین چیزی که یک بازیگر دارد گذر از خودش است، ادامه داد: اگر بازیگر را به عنوان یک واحد سلولی درنظر بگیریم او باید اول از همه آن سلول را کنار بگذارد و یک محتوا و فرم و عینیت دیگری به خودش بدهد و با آن وارد گفتگو شود، بر این اساس باید گفت که خجالت کشیدن جزوی از فضایل انسانی است اما نه وقتی که درباره کار حرف می‌زنیم، بازیگری حرفۀ ما است و ما مُحق نیستیم که در این راه خجالت بکشیم.
وی تصریح کرد: شما وقتی در لحظه تصمیم به بازیگری می‌گیرید بنابراین بازیگر هستید اما چند فاکتور وجود دارد که باعث می‌شود آن را بتوانید ارائه کنید یا ارائه نکنید. چیزی که باید بدانیم این است که همه ما از بدو تولد شروع به بازیگری می‌کنیم و معمولاً سن بازیگری آدم‌ها از چهارسالگی است یعنی از این سِن، یک انسان مقابل تضادها و نیایش قرار می‌گیرد، این تضادها بسیار زیاد است و در این تضادها خانواده به عنوان محور سیاستگذاری یک فرد چیزهایی را از فرزندش می‌خواهد مثلاً از فرزند می‌خواهد خوش اخلاق باشد، درسخوان باشد و غیره، از همان سنین همه بچه‌ها یاد می‌گیرند سه فاکتور مهم جلب توجه، ادای چیزی را درآوردن، و هست جلوه دادن نیستی را انجام دهند که در بازیگری خیلی مهم هستند و این بازی تعلیم و تربیت برای بقای یک فرزند است.
این کارگردان با بیان اینکه هرچه ما بزرگ‌تر می‌شویم حیطه ممنوعه‌ها برای ما بیشتر می‌شود، تاکید کرد: همه ما از چهارسالگی بازیگر هستیم و خیلی چیزها را بازی کرده‌ایم و هرچه سن ما بالاتر رفته بازی‌هایمان پیچیده‌تر شده است.
بهرامیان افزود: بازیگری از نظر من یعنی ساختن، بازیگری در نهاد ما است و کافی است نهاد درونی خود را فعال کنیم تا خود به‌خود جلوه‌های بازیگری ما بیرون بیاید.
وی گفت: تا بیست سالگی تجارب دیداری و شنیداری برای بازیگری را داشته‌ایم و کافی است از این تجارب که آنها را بازی کرده‌ایم برای بازیگری استفاده کنیم. کافی است در بازیگری به تجارب کوتاه زندگی توجه کرد مثل همان تجارب چهارسالگی، در این صورت می‌توانند با نوع بازیگریِ خود مردم را قانع کنند تا آنها را بپذیرند.
کارگردان مجموعه تلویزیونی سقوط یک فرشته با اشاره به سینمای استودیویی تصریح کرد: در سینمای استودیویی، سینمادار و صاحبان استودیو، بازیگران مورد نظر خود را برای بازی در فیلم پیشنهاد داده و درواقع انتخاب می‌کنند.
وی با بیان اینکه فیلمسازی و یا بازیگری مانند عبور از دیوار بتونی ده لایه است و بازیگر باید فرا بگیرد که چگونه از این دیوار عبور کند، تاکید کرد: من معتقدم سه شهر در ایران واقعاً حیف است که سینما نداشته باشد و فیلمی در آنها ساخته نشود، اولین این شهرها مشهد، دومین اصفهان و سومین شهر هم شیراز است، اما متاسفانه تمرکز فیلمسازی در تهران است.
در ادامه این ورک شاپ، حاضران با نظارت بهرام بهرامیان به اجرای بازی به روی صحنه پرداختند و این کارگردان به صورت عملی به ارائه نقاط قوت و ضعف و طرح مسایلی پرداخت که به بهتر و قوی شدن بازیگری کمک می‌کند.