کیمیای وطن بررسی کرد

اشتغال معلولان کلاف سردرگم

هامون رشیدیان

همانطور که یک فرد سالم برای گذران زندگی خود نیاز به شغل و کسب درآمد احتیاج دارد یک فرد معلول نیز از این قائده مستثنی نیست و چه بسا یک معلول نیازهای بیشتری نیز دارد. یک فرد معلول برای تهیه برخی لوازم جسمی حرکتی اعم از صندلی چرخدار، عصای سفید، برخی لوازم پزشکی و فیزیوتراپی، دستگاه‌های مختلف برای امکان حرکت، هزینه‌های گزاف درمانی و … نیازمند پرداخت هزینه‌های گزاف است پس همانگونه که مشخص است از افراد سالم اجتماع برای اشتغال و کسب درآمد نیازمند توجه بیشتری خواهد بود. مقام معظم رهبری در دیدار خود با نمایندگان مجلس دهم بر ضرورت ایجاد اشتغال برای جوانان تاکید کردند، ایشان فرمودند: خجلت و شرمندگی نظام از بیکاری یک جوان، از خجلت و شرمندگی جوان بیکار در خانواده خود، بیشتر است، بنابراین باید برای حل این مشکل، اقدامات جدی انجام شود. بیکاری و رکود دردسرهای بسیاری را برای قشر جوان ایجاد کرده است حال در این وضعیت متاسفانه اشتغال معلولان به مراتب وضعیت بغرنج‌تری دارد.

قوانین کار

در فصل پنجم قانون کار در ماده ۱۱۹، وزارت کار و امور اجتماعی موظف شده نسبت به ایجاد مراکز خدمات اشتغال در سراسر کشور اقدام کند و مراکز خدمات موظفند تا ضمن شناسایی زمینه‌های ایجاد کار و برنامه‌ریزی برای فرصت‌های اشتغال نسبت به ثبت‌نام و معرفی بیکاران به مراکز کارآموزی (در صورت نیاز به آموزش) یا معرفی به مراکز تولیدی، صنعتی، کشاورزی و خدماتی اقدام کنند. در تبصره دیگری از این ماده قانونی آمده است مراکز خدمات اشتغال در مراکز استانها موظف به ایجاد دفتری تحت عنوان دفتر برنامه‌ریزی و حمایت از اشتغال معلولین خواهند بود و تمامی مؤسسات در این ماده موظف به همکاری با دفاتر مزبور هستند. همچنین دولت موظف است تا در ایجاد شرکتهای تعاونی (تولیدی، کشاورزی، صنعتی و توزیعی)، معلولین را مورد حمایت قرار داده و در تبصره دیگری نیز به این موضوع اشاره دارد که وزارت کار و امور اجتماعی مکلف است تا آئین‌نامه‌های لازم را در جهت برقراری تسهیلات رفاهی مورد نیاز معلولین شاغل در مراکز انجام کار با نظرخواهی از جامعه معلولین ایران و سازمان بهزیستی کشور تهیه و به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی برساند.

اشتغال معلولین

با همه الزاماتی که در قانون برای اشتغال معلولین وجود دارد متاسفانه اشتغال این قشر جامعه با مشکلات بسیاری همراه است. بسیاری از معلولین حتی با داشتن مدارک بالای دانشگاهی از به دست آوردن شغل محرومند. در این جا دارد مسئولین با نگاهی دقیق‌تر به قانون و اجرای راهکارهایی زمینه را حداقل برای خود اشتغالی معلولین فراهم کنند. مسلماً پرداخت کمک هزینه‌ها نه تنها دردی را درمان نمی‌کند بلکه سبب رخوت و سستی بسیاری از معلولین پویا و خوش فکر خواهد چه بهتر است که دولت به جای دادن ماهی ماهیگیری را به معلولین یاد دهد تا خود با تکیه بر توانایی‌هایشان بتوانند زمینه اشتغال خود و چه بسا افراد دیگر را فراهم کنند. در کنار اینها لازم و ضروری است امکانات شهری برای عبور و مرور و زندگی معلولین مناسب سازی شود جای بسی تأسف دارد که یک معلول در کشور ما امکان استفاده از بسیاری وسایل حمل و نقل عمومی را ندارد یا به سختی می‌تواند از یک پیاده رو عبور کند در حالی که در شهری مانند لندن تمام اتوبوس‌ها و تاکسی‌ها و همه پیاده روها برای عبور و مرور معلولین مناسب سازی شده است.