از امر ورزش غافلیم!
امروز در تقویم کشور به عنوان روز تربیت بدنی و ورزش نامگذاری شده است. در جامعه امروزی امر ورزش در بین مردم آنچنان که باید مورد اهمیت قرار نمی‌گیرد. قریب به اتفاق مردم در تمام سنین مختلف از این امر دوری می‌کنند و در زندگی روزمره آنها جایی ندارد .این در حالی است که کاملاً سخت در اشتباهند و اطلاع ندارند عدم توجه به ورزش چه آسیب‌هایی را در جسم و روح باقی می‌گذارد.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، امروز در تقویم کشور به عنوان روز تربیت بدنی و ورزش نامگذاری شده است. در جامعه امروزی امر ورزش در بین مردم آنچنان که باید مورد اهمیت قرار نمی‌گیرد. قریب به اتفاق مردم در تمام سنین مختلف از این امر دوری می‌کنند و در زندگی روزمره آنها جایی ندارد .این در حالی است که کاملاً سخت در اشتباهند و اطلاع ندارند عدم توجه به ورزش چه آسیب‌هایی را در جسم و روح باقی می‌گذارد.
بر این اساس افراد تمام روز را در یکجانشینی، پشت میز، دراز کشیدن و عدم تحرک سپری می‌کنند. از طرفی به جای پیاده روی از اتومبیل یا وسایل نقلیه عمومی و به جای بالا و پایین رفتن از پله‌ها از آسانسور استفاده می کنند. دلایل مختلفی وجود دارد که ما نسبت به امر ورزش غافلیم و انگیزه‌ای برای انجام آن نداریم و حتی خود را از یک پیاده روی ساده محروم می‌کنیم.
یکی از این دلایل رفاه و امکانات زندگی‌های امروزی است که ما را از فعالیت و ورزش کردن دور کرده و سکون جای آن را گرفته است. به همین دلیل می‌پنداریم در جامعه امروزی نیازی به تحرک نداریم.
همچنین از نظر برخی ورزش آداب و رسوم خاصی دارد و باید تحت شرایط ویژه انجام شود در واقع لوکس و تفننی است. همین امر سبب می‌شود افراد رغبتی به انجام آن نداده باشند.
از طرفی گمان می‌کنم ورزش امری بیهوده است و فایده‌ای جز خستگی، سختی ندارد و موجب می‌شود از آن گریزان باشیم.
با توجه به موارد بالا به طور کل زندگی شهری و نبود علاقه و انگیزه مهم‌ترین دلایل برای دوری جستن از امر ورزش است.
با نگاهی که به وضعیت ورزش در جامعه می‌اندازیم فقر حرکتی و کم تحرکی کاملاً به چشم می‌خورد از بزرگسالان که مبتلا به چاقی شکم هستند تا دانش آموزان که به چاقی مبتلا شدند و همیشه در منزل با یک گوشی سرگرم هستند.البته مشکلات ستون فقرات و اندام‌های حرکتی نمی تواک نادیده گرفت.
همچین به دلیل عدم فعالیت‌های ورزشی در بین مردم نشاط و شادابی جای خود را به افسردگی و ناامیدی داده است و استرس و اضطراب بر زندگی آنها سایه افکنده است.
حال همگان بر این امر واقفیم ورزش چه تاثیری در سلامتی جسم و روح دارد و از بروز بسیاری از بیماری‌های جلوگیری می‌کند و برای تندرستی، کیفیت زندگی و مدیریت وزن لازم است.
بنابراین باید این حقیقت را بپذیریم و برای سلامتی خود هم که شده به این امر توجه کنیم. کافی است از یک پیاده روی ساده آغاز کنیم تا در صورت استمرار با پرداختن به ورزش‌های دیگر شور و نشاط و سلامتی را به جسم خود بازگردانیم.
در این راستا خانواده‌ها، نظام آموزشی و رسانه‌ها می‌توانند کمک شایانی به ترویج امر ورزش داشته باشند.
در پایان بیان این نکته لازم است ورزش یک ضرورت است و غفلت از آن ما را دچار آسیب‌های بسیاری خواهد کرد.
نجمه کریمیان