به گزارش پایگاه خبری ربیع، در ادامه مطلب هفته گذشته بخش پایانی آیات مرتبط با ازدواج و روابط زن و مرد را مرور می‌کنیم:
– قرآن درباره روابط جنسی زن و مرد می‌فرماید:
«نِسَآؤُکمْ حَرْثٌ لَّکمْ فَأْتُواْ حَرْثَکمْ أَنَّی شِئْتُمْ وَقَدِّمُواْ لأَنفُسِکمْ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّکم مُّلاَقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ» (بقره: ۲۲۳)
«زنان شما کشتزار شمایند؛ پس (برای کشت فرزند صالح) بدان‌ها نزدیک شوید هرگاه (مباشرت آنان) خواهید و چیزی برای خود پیش فرستید و خداترس باشید و بدانید محققا نزد خدا خواهید رفت و (ای رسول) اهل ایمان را بشارت ده.»
– چگونگی دعای زن و مرد برای یکدیگر:
«رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیاتِنَا قُرَّهَ أَعْینٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا» (فرقان: ۷۴)
«و آنان هستند که گویند: پروردگارا، ما را زنان و فرزندانی مرحمت فرما که مایه چشم‌روشنی ما باشند و ما را (سر خیل پاکان و) پیشوای اهل تقوا قرار ده.»
– رابطه زن و مرد، رابطه‌ای دوطرفه براساس حقوق و واجبات است؛ یعنی هرکدام نسبت به هم حقوقی دارند و در مقابل آن حقوق واجباتی هم دارند که هر دو باید به آن ملتزم باشند:
«لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَیهِنَّ دَرَجَهٌ وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکیمٌ» (بقره: ۲۲۸)
«و زن‌هایی که طلاق داده شدند از شوهرکردن خودداری کنند تا سه پاکی بر آنان بگذرد و آنچه را (حیض یا حملی) که خدا در رحم آنها آفریده، کتمان نکنند اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارند. شوهران آنها در زمان عدّه سزاوارترند که آنها را به زنی خود رجوع دهند، اگر نیت سازش دارند و زنان را بر شوهران حق مشروعی است، چنانچه شوهران را بر زنان؛ لیکن مردان را بر زنان افزونی است و خدا (بر هر چیز) توانا و داناست.»
– زن و مرد مؤمن، دوست و یاور یکدیگرند و همدیگر را به کار خیر امر می‌کنند و از کار ناپسند بازمی‌دارند:
«وَ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاء بَعْضٍ یأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَینْهَوْنَ عَنِ الْمُنکرِ وَیقِیمُونَ الصَّلاَهَ وَیؤْتُونَ الزَّکاهَ وَیطِیعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَـئِک سَیرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکیمٌ» (توبه: ۷۱)
«خدا اهل ایمان را از مرد و زن وعده فرموده که در بهشت خلد ابدی که زیر درختانش نهرها جاری است، درآورد و در عمارات نیکو و پاکیزه بهشت عدن منزل دهد و برتر و بزرگ‌تر از هر نعمت، مقام رضا و خشنودی خداست و آن به حقیقت فیروزی بزرگ است.»
– اگرچه زن و مرد با هم همفکر و هم‌اندیشه نباشند، اما روابط آنها باید براساس گذشت و چشم‌پوشی و بخشش باشد. ناگفته پیداست که رابطه یک زن و شوهر همفکر و هم‌مسیر باید چگونه باشد:
«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکمْ وَأَوْلَادِکمْ عَدُوًّا لَّکمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ» (تغابن: ۱۴)
«ای اهل ایمان، زنان و فرزندان شما هم برخی (که شما را از طاعت و جهاد و هجرت در دین بازدارند) دشمن شما هستند؛ از آنان حذر کنید و اگر (از عقاب آنها پس از توبه آنان) عفو و آمرزش و چشم‌پوشی کنید، خدا هم (در حق همه شما) بسیار آمرزنده و مهربان است.»
– زن و مرد باید شرایط لازم را برای رشد و هدایت و دوری از گناه و آتش جهنم برای همدیگر فراهم کنند:
«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکمْ وَأَهْلِیکمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَهُ عَلَیهَا مَلَائِکهٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا یعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیفْعَلُونَ مَا یؤْمَرُونَ» (تغابن: ۶)
«این (عذاب) برای آن بود که رسولان آنها با ادلّه و معجزات به سویشان می‌آمدند و آنها (به تکذیب و طعن) می‌گفتند: آیا بشرهایی (مانند ما) رهنمایی ما توانند کرد؟ پس کافر شدند و روی گردانیدند و البته خدا (از کفر و ایمان خلق) بی‌نیاز است که خدا غنی بالذات و ستوده به جمیع صفات است.»