به گزارش پایگاه خبری ربیع، قرآن کریم ازدواج را مایه آرامش معرفی می کند، اما چه ازدواجی آرامش رسان است؟ ازدواجی می تواند آرامشگر باشد و فرسودگی و پشیمانی نخواهد داشت که ۳ صفت و ویژگی در آن باشد ویژگی اول این است که با همسر خود همراز و همدل باشید و مانند لباس پوشاننده یکدیگر باشید و همانطور که لباس با پوشاندن عیوب به نمایاندن زیبایی‌ها می‌پردازد، زن و شوهر پوشاننده عیوب یکدیگر باشند.”لباس لکم و…” ویژگی دوم اینست که زن و شوهر تمام و کمال محبت را به همسر داشته باشند، باید نسبت به هم، احسان، صبوری، عاطفه، صداقت و محبت داشته باشند و البته اینها باید یک سویه و بدون انتظار باشد نه اینکه من مهربانم تو هم باش! از طرفی مومنان تلاش مدار هستند، نه نتیجه گرا و در جامعه مودت یعنی محبت دو سویه اساس روابط اجتماعی است اما این مودت در بین دو همسر بهتر است بدون انتظار بازگشت باشد. و سومین ویژگی اینکه تمام جاذبه‌ها را باید تقدیم همسر نماید. جاذبه‌های ظاهری مانند لباس زیبا، آراسته بودن، خوشبو بودن و جاذبه‌های فکری مانند: خیرآفرین بودن، مثبت اندیشی، امیدوار بودن، اهمیت به تلاش یکدیگر از موارد ارزشی است که می تواند آرامش زا باشد.
خلاصه اینکه خانواده، دو رکن اساسی دارد، زن و شوهر؛ و فرزندان اگر باشند، هبهٔ الهی (امانت و هدیه) هستند. خانواده با پیمان عرشی ازدواج و میثاق مقدس همسری زن و مردی هوشمند، آگاه، توانا، متعهد و مسؤولیت‌پذیر، با اراده و اندیشه نیل به آرامش حقیقی و تجربهٔ خوشبختی به معنای دقیق آن بنا می‌گردد. چراکه غایت زوجیت، رسیدن به آرامش جاودان است و خوشبختی یعنی برخورداری از احساس مملو از آرامش و دل‌آرامی و امنیت درون.
بی تردید، آرامش روان و بستر شکوفایی مطلوب وجود، همه در خانواده هموار می‌گردد. چرا که انسان همواره از دو موهبت و منبع اصلی آرامش بهره مند می گردد: یاد خدا (الا بذکرالله تطمئن القلوب) و آرامیدن در کنار همسر آرامشگر (لتسکنوا…).
اصلی‌ترین مؤلفه‌های سلامت و تعالی جوامع بشری را می‌بایست در کانون خانواده وارزش‌های حاکم بر آن جستجو نمود. خانوادهٔ مطلوب و متعادل و متعالی، خانوادهٔ خوشبختی است که همسران آرامشگر، در تحقق بخشیدن به غایت زوجیت که همانا نیل به آرامش جاودان است، زیباترین، گیراترین و پرجاذبه‌ترین رابطه‌های متقابل را به نمایش می‌گذارند و کانون خانواده را به بوستان پرنشاط زندگی و آموزشگاه پویا و بی‌بدیل عروس‌پروری و دامادپروری مبدّل می‌نمایند.
به منظور دستیابی به هدف غایی ازدواج که همانا نیل به کمال آرامش و تجربه خوشبختی است، اساسی ترین مؤلفه‌های احساس آرامش را می بایست در جاذبه‌های عاطفی و روانی زوجین و حاکمیت حقوق حقّه عاطفی زوجین جستجو نمود. چراکه اصلی ترین ریشه‌های همسرگریزی، همسر ستیزی، جدایی و طلاق را در گستره جهان در غلبه دافعه های روانی، رفتاری و نفسانی زوجین پدیدار می گردد. از این رو بایسته و شایسته است که زن و شوهر همواره در اندیشه حُسن تأمین نیازهای فطریِ عاطفی و روانی یکدیگر باشند. بدیهی است با توجه به فلسفه و هدف غایی ازدواج، تلاش در تأمین نیازهای فطری عاطفی و روانی در گستره حیات مشترک، به هیچ وجه تعطیل بردار نیست.
زن و شوهر همواره نیاز به نوازش و آرامشگری بصری، صوتی و حسی/ لمسی همدیگر دارند. به عبارت دیگر از جمله حقوق حقه عاطفی متقابل زوجین نوازشگری و رامشگری بصری و صوتی می باشد و انتظار می رود همیشه زن و شوهر در شرایط و موقعیت های مختلف دل آرام ترین نوازشگری حسی، زیباترین نگاه و دلنوازترین صوت و کلام را تقدیم همدیگر نمایند.
تاکید پیامبر اعظم صلی الله علیه و سلم در به زبان آوردن مکنونات درونی و ابراز محبت قلبی در حقیقت برخاسته از نیاز فطری و اساسی انسان به خصوص همسران به زبان تایید، تشویق، ترغیب و تکریم و محبت است و این مهم از حقوق حقه عاطفی زوجین است. چرا که همهٔ انسان‌ها فطرتاً محبت‌پذیرند و اخم‌گریز، تایید طلب‌اند و تکذیب‌ستیز، تکریم‌پذیرند و تحقیرگریز٫
در کلام حق تعالی نزدیک‌ترین و محرم‌ترین و محق ترین انسان‌ها در گسترهٔ حیات زن‌ها و شوهرها می‌باشند. چنین نزدیکی و محرمیت‌ها را خالق منان در قرآن کریم بدین صورت توصیف می‌فرمایند: هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُم وَ انتُم لِبَاسٌ لَّهُنَّ، زن و شوهر لباس و مصونیت بخش روانی و جنسی همدیگر هستند. این زیباترین و در عین حال کامل‌ترین تعبیری است که خالق منان، تصویرگر جسم و روان انسان، در ارتباط با نحوهٔ روابط زن‌ها و شوهرها بیان فرموده است.
مؤسسه فرهنگی هنری نسیم هنر اصفهان