به گزارش پایگاه خبری ربیع، همین که صحبت اختلاف سن در ازدواج پیش می‌آید، همه با توجه به تاریخ تولد نظر می‌دهند که دو نفر برای هم مناسب هستند یا نه؛ در حالی که روان شناسان مفهوم سن را صرفاً همان عددی نمی‌شناسند که تاریخ تولد ما را یادآور می‌شود.
چهار دیدگاه برای سن تعریف می شود: «سن تقویمی»، «سن نشاط»، «سن رشدعقلی- عاطفی» و «سن فلسفی».
رشد فلسفی که اغلب افراد بی‌تفاوت از کنار آن رد می‌شوند از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. فردی که به سن رشد فلسفی نرسیده باشد در سال‌های پس از ازدواج در معرض خطر تعارض قرار دارد تا اندازه‌ای که حتی ممکن است از ازدواج خود کاملاً پشیمان شود. رشدفلسفی را در یک جمله ساده می‌توان خلاصه کرد: «فرد باید شناختی از فلسفه زندگی داشته باشد و بداند از زندگی چه می‌خواهد؟»
سن نشاط، احساسی است که فرد درباره سن خود دارد. مثلاً مردی در ۴۰ سالگی حسی مشابه حس پسری بیست و چند ساله دارد. شرط درست بودن این احساس این است که دیگران هم دقیقاً همین نظر را داشته باشند.
در زمینه سن عاطفی-عقلانی هم زمانی می‌توانیم فردی را بالغ بدانیم که وابستگی بیمارگونه و شدید به خانواده نداشته و حل مسأله را بلد باشد. مثلاً هنگامی که مشکل اقتصادی به وجود آمد دنبال راه درآمد دیگری باشد و بتواند در هر زمینه‌ای در برخورد با مسائل مختلف به جای بحث و دعوا و روش‌های کودکانه، روش مذاکره را در پیش بگیرد.
بنابراین نمی‌توان سن تقویمی را در ملاکزمینه ازدواج قرار دارد. جالب است بدانید که بر اساس آمارهای قوه قضائیه تعداد طلاق در ازدواج هایی که زن بزرگتر از مرد بوده، پایین‌تر است. پژوهش‌ها در این حوزه نشان می‌دهد، چنانچه دختر تا حدود ۵ سال بزرگتر باشد، منعی برای ازدواج وجود ندارد. البته به شرط اینکه قاعده سن نشاط و رشد عاطفی عقلانی رعایت شده باشد. این موضوع به ویژه در زنانی که در دهه ۴۰ سالگی هستند، مصداق دارد. زیرا این دهه، دهه‌ای است که آنچه اهمیت بالایی دارد، پختگی است. به عبارت دیگر، در این دهه، فرد از لحاظ اجتماعی، روانی و رفتاری عملکرد متناسبی دارد.
جواد درستکار
گرد آورنده: رویا مردانی