لزوم ارتقای فرهنگ مواجهه با هوای آلوده
مدتهاست هوای نامبارک آلوده مهمان که نه صاحب شهر شده و ماندگار شده است. آلودگی هوا در طی روزهای اخیر به شدت افزایش پیدا کرده و جیغ بنفش بر سر هوای شهرهای صنعتی از جمله اصفهان حکم فرماست. در این هوا نفسها به سختی بالا میآید و تلخی آن نه تنها جسم بلکه روح را نیز فرا گرفته است. در این بین گروههای حساس از جمله سالمندان، بیماران، زنان باردار، کودکان و …بیشترین آسیب را میبینند گرچه بقیه مردم نیز با وجود ریههای سالم تاثیرات آلودگی هوا را کاملاً احساس میکنند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، مدتهاست هوای نامبارک آلوده مهمان که نه صاحب شهر شده و ماندگار شده است. آلودگی هوا در طی روزهای اخیر به شدت افزایش پیدا کرده و جیغ بنفش بر سر هوای شهرهای صنعتی از جمله اصفهان حکم فرماست. در این هوا نفسها به سختی بالا میآید و تلخی آن نه تنها جسم بلکه روح را نیز فرا گرفته است. در این بین گروههای حساس از جمله سالمندان، بیماران، زنان باردار، کودکان و …بیشترین آسیب را میبینند گرچه بقیه مردم نیز با وجود ریههای سالم تاثیرات آلودگی هوا را کاملاً احساس میکنند.
مسئولان برای کاهش این معضل تنها کاری که انجام میدهند اینکه به راهکارهای کوتاه مدت متوسل می شوند.از جمله این اقدامات اجرای طرح زوج و فرد و تعطیلی مدارس و دانشگاهها است. البته در این بین وعدههایی داده میشود که فقط بر روی کاغذ باقی میماند. زیرا عزم جدی برای حل این معضل زیست محیطی وجود ندارد. از طرفی نیز مسئولان یکدیگر را مقصر دانسته و توپ را در میدان طرف مقابل میاندازد. همه این مسائل دردی را از مردم دوا نمیکند و فقط این مردم هستند که قربانی کوتاهیهای موجود در حل این بحران میشوند.
صحبتها درباره پرداختن به این مسئله بسیار وجود دارد ولی قصد ما در این نوشتار این است که اکنون با وجود تداوم آلودگی هوا و به اوج رسیدن آن لااقل مردم به خودشان رحم کنند و به هنگام مواجهه با هوای آلوده به توصیههایی که در رابطه با این معضل وجود دارد توجه کنند. به طور کل در جامعه فرهنگ رویارویی با آلودگی هوا چندان وجود ندارد. به طور مثال مردم به جای اینکه در هوای آلوده از حمل و نقل عمومی استفاده کنند با خودروهای شخصی تردد داشته و اصلاً طرح زوج و فرد را رعایت نمیکنند.
والدین نیز به هنگام تعطیلی حضوری مدارس دست فرزندان خود را گرفته و به گردش و تفریح و بازار می روند. غافل از اینکه چه ظلمی در حق بچهها میکنند و ریههای ظریف آنها را به دست های بی رحم هوای آلوده میسپارند.
بر این اساس این سوالات به ذهن می آید که چرا مردم نسبت به خطرات و آسیبهای جبران ناپذیر آلودگی هوا ناآگاهند و یا اینکه کار خود را توجیه میکنند. چه ضرورتی دارد که در این هوای آلوده به پیاده روی و ورزش میپردازند و ریه های خود را با تنفس هوای آلوده آزار می دهند.
با این حال نمیتوان تمام این بی توجهیها را از سوی مردم دانست. مسئولان ذی ربط و رسانهها در آگاهی بخشی مردم و ترویج فرهنگ رویارویی با هوای آلوده کوتاهی داشته و دارند. اگر از قاب رسانه ملی و فضای مجازی فرهنگ سازی شده بود ،شاهد این بی توجهیها نبودیم. اکنون نیز برای ارتقای این فرهنگ مهم و ضروری دیر نیست و باید اقدامات فرهنگی انجام شود.والدین نیز بایستی برای حفظ سلامتی فرزندان از تفریح و خرید و تردد در خیابانها اجتناب کنند و این فرهنگ مهم را به بچهها انتقال دهند. زیرا بچهها از رفتار والدین الگو میگیرند.از طرفی با این اقدامات میتوانیم شاهد تبعات مثبت تعطیلی مدارس و طرح زوج و فرد خواهیم بود.
نجمه کریمیان