نجمه کریمیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، اولین شب از لیالی قدر فرا رسید تا خداوند بهانه ای برای به آغوش کشیدن بندگان گنه کار خود فراهم کند تا با نسیم رحمت و مغفرتش روح و جان آدمی که اسیر هوای نفس گشته رهایی یابد و چه شبی بافضیلت تر از شب قدر.

به راستی اگر شب قدر نبود رحمت و بخشایش خداوند در ماه رمضان کامل نمی شد.چه فرصتی از این بالاتر که خداوند شب های قدر را آفرید تا انسان با تفکر در این شب از اعمال و گناهان گذشته خویش توبه کند و با لباس استغفار سر بر سجاده بندگی و عبادت نهد.آری شب قدر شب غرق شدن در آغوش پرودگاری است که مشتاقانه چشم انتظار بندگانش هست تا به سوی او دست نیاز بلند کنند و با اظهار پشیمانی از لغزش ها و گناهان و با قلبی امیدوار به بخشایش الهی به حمد و ستایش خالق هستی بپردازند.در این میان هرگز نباید از رحمت خداوند مایوس شد که خود گناهی نابخشودنی است.

شب قدر شب زنده شدن دل ها است که با گرد و غبار غفلت و معصیت پوشیده شده و مانعی در جذب نور الهی گشته است.شب قدر شب استغار است که بهترین اعمال و دعاها در این شب توبه و استغفار است .شبی که چشمان میلیون ها انسان به پروردگار هستی دوخته شده تا با ندای الهی العفو بار سنگین گناه و معصیت از وجود خویش بردارند و به پروردگار خویش نزدیک شوند.

شب قدر شب تغییر و تحول است، شبی که می توان با امام زمان پیوندی محکم و استوار بست .شب قدر شب نزول قرآن است.شبی که در آن سرنوشت یکساله انسان تعیین می شود.اما به گمان بسیاری از انسان ها ،آدمی در تعیین سرنوشت خود اختیاری ندارد در حالی که اینگونه نیست و انسان در این شب با استغفار و توبه و دعا و راز و نیاز و از همه مهم تر تفکر می تواند سرنوشت یکساله خود را رقم بزند آنچه که مهم است نیت آدمی است که هر چه برایش رقم می خورد از نیت و فعل اوست.بنابراین خوشبختی و بدبختی نهایی هر انسانی به اختیار او بستگی دارد و به همین دلیل انسان باید در لیالی قدر با دعا و تضرع به درگاه الهی از او بهترین سرنوشت ها را بخواهد.برای همین با شب قدر را قدر دانست که اگر از کف آدمی برود دیگر جای جبران نیست.

مناسبت دیگر اولین شب قدر ضربت خوردن مولای متقیان حضرت علی (ع)است که در محراب عبادت با شمشیر زهر آلود دشمن رستگار شد.

امید است در این شب باعظمت که از هزاران ماه بالاتر است متحول شویم و نه از روی عادت بلکه از روی پشیمانی قرآن بر سر بگیریم تا خداوند از گناهان ما بگذرد و دلهایمان را روشن کند.

نجمه کریمیان