سلام بر کریم اهل بیت
ماه مبارک رمضان به نیمه رسید و مدینه منتظر مولودی است که بخشندگی با او معنا گرفت.دیدگان حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) به نوزادی گشوده شد که ثمره مهر ابدی آن ها بود و چه لحظه ای از این زیباتر که این دنیا چشمش به جمال زیبای آقازاده ای از تبار امامت و معصومیت روشن گشت.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، ماه مبارک رمضان به نیمه رسید و مدینه منتظر مولودی است که بخشندگی با او معنا گرفت.دیدگان حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) به نوزادی گشوده شد که ثمره مهر ابدی آن ها بود و چه لحظه ای از این زیباتر که این دنیا چشمش به جمال زیبای آقازاده ای از تبار امامت و معصومیت روشن گشت.
حال و هوای خانه امیر المومنین (ع)وصف ناشدنی است.در این میان شور و شوق نبی مکرم اسلام چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کند که چه مشتاقانه منتظر چنین لحظه ای بود تا نوری دیگر بر آل محمد (ص)بتابد.اولین واژه ای که به هنگام شنیدن حسن ابن علی (ع) به ذهن می رسد واژه کریم است.آری دومین نور امامت و ولایت قدم به این جهان گشود تا از پرتوی وجود مبارکش چشم نیازمندان و فقیران گریان نشود و دستگیر آن ها گردد.
رفتار کریمانه امام حسن (ع) مصداقی از بخشش و لطف الهی هستند چرا که امامان تجلی صفات الهی هستند و در آن ها خلاصه می شود.بنابراین بدلیل سخاوت و بخشش بی نظیری که داشتند به کریم اهل بیت ملقب شدند. نگاه مهربانانه این امام بزرگوار به حدی بود که دو بار تمام اموال و دارایی های خود را در راه خدا انفاق کرد و این کار را خالصانه انجام داد.به طوریکه هر کسی به سوی او دست نیاز بلند می کرد او را نا امید و شرمسار نکرده و خواسته او را اجابت می فرمود.در بخشندگی ایشان همین بس که خود سراغ فقرا را می گرفت و آن ها را به منزل خود دعوت می کرد و لباس و غذا می داد.به همین دلیل است که بخشندگی ایشان در تاریخ موج می زند و مردم به هنگام شنیدن کلمه کریم یاد این امام بزرگوار می افتند.
این ویژگی امام حسن (ع) درس های فراوانی را به شیعیان و پیروان راه حق می دهد و از آن می توان در زندگی فردی و اجتماعی به کار گرفت.بسیاری از افراد به گمان خویش فکر می کنند اگه انفاق و بخشش مالی داشته باشند از ثروت آنها کاسته می شود ولی باید دانست امام حسن (ع) یکی از ثروتمندترین امامان ما بودند و هیچ گاه با انفاق و کمک به فقیران و نیازمندان محتاج نشدند بلکه به ثروت ایشان افزوده شد.در این دوران کنونی جامعه نیازمند احیای انفاق و بخشندگی است و چه الگویی بالاتر و بهتر از امام مجتبی (ع) که می توان از او درس کریم بودن را یاد گرفت و در زندگی پیاده کرد.
دومین واژه ای که به هنگام شنیدن نام مبارک امام حسن مجتبی (ع) در ذهن تداعی می شود مظلومیت است.و تاریخ شرمسار از بی وفایی مردمان آن زمان شد. اوج مظلومیت ایشان زمانی بود که به صلاح و مصلحت اسلام و مسلمانان تن به صلح با معاویه داد تا اسلام باقی بماند زیرا وقت قیام برای برپایی حکومت الهی نبود اما ساده لوحان این اقدام امام را کاری بیهوده تلقی کردند و از این جهت مظلوم واقع شدند.ما بایستی به عنوان یک شیعه با مطالعه و تدبر در رفتار و کردار امام حسن (ع) از ایشان درس زندگی و بصیرت بیاموزیم.
نجمه کریمیان