سرطان و امید به بازگشت به زندگی
سرطان واژه‌ای است که هر موقع به گوش می‌رسد با ترس همراه است. ترسی که تمام وجود را در برمی گیرد. دلیل این ترس آن است که در گذشته هیچ راه درمانی برای بهبودی بیماران سرطانی وجود نداشت، اما اکنون به دلیل پیشرفت‌های علم پزشکی این بیماری قابل کنترل و در مراحل ابتدایی قابل درمان است.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، سرطان واژه‌ای است که هر موقع به گوش می‌رسد با ترس همراه است. ترسی که تمام وجود را در برمی گیرد. دلیل این ترس آن است که در گذشته هیچ راه درمانی برای بهبودی بیماران سرطانی وجود نداشت، اما اکنون به دلیل پیشرفت‌های علم پزشکی این بیماری قابل کنترل و در مراحل ابتدایی قابل درمان است.
اما آنچه که بیش از همه به درمان سرطان کمک می‌کند امیدواری نسبت به بهبود این بیماری است. امید همواره در حل مشکلات و سختی‌ها و ناملایمات نقش پررنگی داشته و دارد.این موهبت الهی سبب می‌شود تا بیمار با ارتقای سلامت معنوی و روحی جسم بیمار خود را از چنگال سرطان رها کند. در واقع تغییر نگرش نسبت به هر موضوع ناگواری می‌تواند پایان آن را به گونه‌ای دیگر رقم بزند. توکل و اعتماد به خدا امیدواری را در وجود فرد روشن ساخته و اراده و انگیزه را در او تقویت می‌کند، تا بتواند با امیدواری تمام مراحل درمان را بگذراند و در نهایت از وجود سرطان خلاص شود.
تکرار واژه امید چنان مؤثر است که نمونه آن را می‌توان در بهبودی چندین بیمار سرطانی یافت. اما موضوعی که هنوز هم در جامعه ما به اشتباه وجود دارد این است که سرطان یک نوع برچسب محسوب می‌شود و امید و انگیزه را از بیماران می‌گیرد.
متاسفانه واقعیت امر این است که برای برچسب زدایی از بیماری سرطان فرهنگ سازی صورت نگرفته و همچنان یک نوع نگرش منفی راجع به این بیماری وجود دارد. بنابراین می‌طلبد با کمک فضای مجازی و رسانه این نوع فرهنگ سازی انجام و شاهد تغییر نگرش در این زمینه باشیم.
بیماران مبتلا به سرطان همواره به خاطر داشته باشند داشتن انگیزه، امید، روحیه مثبت و به طور کل مثبت نگری و اعتماد به نفس هم راستا با درمان دارویی مهم و موثرترین راه درمان سرطان است. برای کسب روحیه و پرهیز از منفی نگری و ناامیدی بایستی از یک مشاوره کمک گرفت تا با همراهی و مراقبت های روحی و روانی غول سرطان را شکست داد. از سویی انزوا و دوری از جامعه بر روند بیماری سرطان تأثیر داشته و بیمار دچار آسیب‌های روحی می‌شود. اطرافیان بیمار نقش بسیار مهمی در اینکه فرد افسرده و منزوی نشود دارند و باید تمام تلاش خود را در راستای تقویت امیدواری در فرد بیمار به کار گیرند. از این رو نقش خانواده‌ها در دادن امید به بیمار غافل مانده است.
در پایان به یاد داشته باشیم سرطان پایان راه نیست بلکه آغازی دوباره به بازگشت به زندگی است که لازمه آن داشتن روحیه و امید است، که در پرتوی اتکا به خالق هستی و ایمان به او محقق خواهد شد.
نجمه کریمیان