جهش قیمت دارو و پیامدهای درمانی
افزایش چشمگیر قیمت دارو در سالهای اخیر، بهویژه داروهای تخصصی و حیاتی مانند داروهای شیمیدرمانی، به یکی از جدیترین نگرانیهای بیماران و خانوادههای آنان تبدیل شده است.
به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی ربیع»؛افزایش چشمگیر قیمت دارو در سالهای اخیر، بهویژه داروهای تخصصی و حیاتی مانند داروهای شیمیدرمانی، به یکی از جدیترین نگرانیهای بیماران و خانوادههای آنان تبدیل شده است. گزارشها نشان میدهد امروز قیمت یک قلم داروی شیمیدرمانی در برخی موارد به رقمهای میلیاردی رسیده؛ موضوعی که نه تنها از توان بسیاری از بیماران خارج است، بلکه عملاً دسترسی به درمان را به یک چالش ملی تبدیل کرده است.
علیاصغر باقرزاده، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، در توضیح ریشههای این بحران به نکتهای مهم اشاره کرده است: تغییر سیاست ارزی دولت. او یادآور میشود که تنها دو سال پیش بسیاری از داروهای مهم با ارز ۴۲۰۰ تومانی وارد میشدند، اما امروز همان داروها با ارز ۲۸ هزار تومانی تأمین میشوند. این یعنی دولت با سیاست جدید خود، قیمت پایه واردات دارو را حداقل شش برابر افزایش داده؛ افزایش قیمتی که بدون تردید اثر مستقیم و فوری بر هزینه نهایی دارو برای بیماران داشته است.
این مسئله تنها یک عدد ساده نیست؛ در عرصه سلامت، هر درصد افزایش قیمت میتواند به معنای محروم شدن یک بیمار از درمان حیاتی خود باشد. هنگامی که قیمت یک داروی مهم به چند صد میلیون یا حتی میلیارد تومان میرسد، بسیاری از بیماران عملاً مجبور میشوند درمان خود را نیمهکاره رها کنند یا به دنبال راههایی بگردند که نه مطمئناند و نه ایمن. فشار اقتصادی ناشی از بیماری برای یک خانواده کافیست؛ افزایش ناگهانی و افسارگسیخته قیمت دارو، این فشار را چند برابر و گاهی غیرقابل تحمل میکند.
البته مسئولان حوزه سلامت همواره اعلام میکنند که حمایت از بیماران خاص و صعبالعلاج در اولویت است و بیمهها باید بخش عمده هزینهها را پوشش دهند. اما واقعیت میدان با این ادعا فاصله دارد. بیمهها یا پوشش کافی ندارند یا روند پرداخت آنقدر کند و پیچیده است که بیمار در عمل تنها میماند. نتیجه اینکه خانوادهها ناچارند داراییهای خود را بفروشند یا زیر بار بدهیهای سنگین بروند تا بتوانند تنها بخشی از هزینههای درمان عزیزشان را تأمین کنند.
مسئله امروز صرفاً افزایش قیمت دارو نیست؛ بلکه نبود یک سیاست پایدار، قابل پیشبینی و عادلانه در حوزه تأمین داروست. تا زمانی که سیاستگذاریها بدون پشتوانه کارشناسی و بدون توجه به توان مردم تغییر میکند، هر روز شاهد بحرانی تازه خواهیم بود. اگر قرار است سلامت برای همه قابل دسترس باشد، باید تصمیمات اقتصادی و ارزی با سنجش دقیق اثرات اجتماعی و انسانی آن اتخاذ شود.
امروز بیش از هر زمان دیگر، تدوین یک سیاست روشن، پایدار و مردممحور در حوزه دارو ضروری است؛ سیاستی که سلامت مردم را بر هر ملاحظه دیگری مقدم بداند.
نجمه کریمیان