اعتکاف؛ همنشینی با خدا
سحرگاه سیزدهم ماه مبارک رجب معتکفان با کوله باری از گناه و معصیت و با قلبی امیدوار به بخشایش خداوند مهربان به سوی خانه خدا حرکت کرده تا با ماندن در جایی که سرتاسر سخن از خدا و رحمت اوست، لباس کبر و غرور را از تن به در کنند.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، سحرگاه سیزدهم ماه مبارک رجب معتکفان با کوله باری از گناه و معصیت و با قلبی امیدوار به بخشایش خداوند مهربان به سوی خانه خدا حرکت کرده تا با ماندن در جایی که سرتاسر سخن از خدا و رحمت اوست، لباس کبر و غرور را از تن به در کنند.اعتکاف فرصتی است برای خودسازی و رهایی از روزمرگی‌های دنیای فانی.اعتکاف بهترین زمان برای گریستن و راز و نیاز با خدای متعال است.
اعتکاف سه روز با زبان روزه به عجز و ناتوانی خود در برابر پرورگار اقرار کردن است.اعتکاف فرصتی مناسب برای نجات از غرق شدن از دریای پرتلاطم زندگی است.اعتکاف اتصال به نور الهی و بهره مندی از محبت اوست که بی نهایت است.اعتکاف نفس کشیدن در هوای معنویت است که با ریزش باران الهی تازه می‌شود و روح را جانی دوباره می‌بخشد و دورم میشوی از تعلقات دنیا و پرواز می کنی در آسمان رحمت الهی.
اینک وقت اعتکاف فرارسیده و موج مشتاقان برای خلوت نشینی با پروردگار آماده می‌شوند تا در آغوش لطفش جای بگیرند. چه صفایی دارد لحظه‌ای که در قنوت با چشمانی گریان او را صدا می‌زنی و با قلبی شکسته و پشیمان از گناهان گذشته نامش را می‌خوانی.معتکفان همراه با هم سه روز در بهترین مکان از این دنیا می‌نشینند و دست به دعا برمی دارند تا خدا به خاطر یک دل پاک که در میان آنهاست عنایتی فرماید و آنها را از لطف بیکرانش سیراب گرداند.
چه قدر معتکفان چشم انتظار آمدن چنین روزهایی بوده اند تا قدری از هیاهوی این دنیای پر زرق و برق رهایی پیدا کنند و روح خسته را جلا دهند.برای بنده گنه کار همین بس که بتواند در این فضای روحانی نفس بکشد و با خدای خویش عهدی ببندد برای رهایی از بند گناه و معصیت. حکمت الهی بر آن بوده تا در این فرصت ناب بنده مجالی برای تفکر و تأمل بر اعمال خویش پیدا کند و در مسیر خودسازی قرار گیرد.
آری اعتکاف یک درس است و تمرینش مقاومت در برابر خواسته‌ها و غرایز نفسانی. چه ستودنی است که آدمی در این تمرین سخت و نفس گیر سربلند بیرون آید و سرآغازی شود برای یک عمر بندگی و اطاعت از حضرت حق. چه خوب است در این فرصت سه روزه و در خلوتی عاشقانه دانه‌های تسبیح را با ذکر و با اشکی از عمق جان با خدا به رازو نیاز بپردازیم و بر آستان جانان سجده کنیم و در حریم پرمهر خداوند قرار گیریم.
تمام لحظات این سه روز سرشار از معنویت است اما آخرین روز هیاهویی برپاست همه ذکر خدا بر لبانشان جاری است و با سوز دل او را نجوا می‌کنند. ثانیه‌های آخر عجیب غمگین است و نفس‌ها سخت بالا می‌آید. لحظه خداحافظی فرا رسیده و دوباره به آغوش دنیا بازمی گردیم اما با امید به اینکه بر سر عهد و پیمان با خدا می‌مانیم و نفس خویش را مهار می‌کنیم آری اعتکاف شروعی تازه است برای فصل بندگی.
نجمه کریمیان