به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس از بجنورد، در این مطلب گفت‌وگویی با انیس چرخی دونده دوی سرعت انجام شده است را می‌خوانید؛ او دانشجوی ارشد تربیت‌بدنی است و در حال حاضر ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشته، در این گفت‌وگو علت این کناره‌گیری را بازگو می‌کند.
چطور وارد ورزش حرفه‌ای شدید؟
مدتی دونده سرعت بودم و از ۱۰ سالگی تا ۲۰ سالگی به‌صورت حرفه‌ای ادامه دادم و مقامات کشوری مانند قهرمانی کشوری نوجوانان و جوانان در ماده‌های متفاوت و در مسابقات لیگ نیز جزو نفرات برتر بوده‌ام و رشته‌ی تخصصی من دو سرعت بوده و مدتی نیز در ماده دیگر فعال بودم.
از روی علاقه در ۱۰ سالگی این رشته را انتخاب کردم و پدرم که به‌صورت تخصصی ورزش می‌کند مشوق من بوده و بسیار همراهی‌ام کرد.
در مسابقات برای خراسان شمالی به میدان می‌رفتید؟
بااینکه اهل قوچان هستم، از سوی هیئت خراسان رضوی حمایت نشدیم و با معرفی مربی برای خراسان شمالی در مسابقات شرکت کردم و در آن زمان در خراسان رضوی به بچه‌های بومی خیلی بها نمی‌دادند.
چه مدت است ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشته‌اید و به چه علت؟
مربی من از ابتدا خانم عزیزی بود که خودش نیز دونده استقامت سرعت بود و اکنون دو سال است که ورزش را کنار گذاشته‌ام و فقط برای سلامتی خودم ورزش می‌کنم و بیشتر مشغول پایان دادن تحصیلم در کارشناسی ارشد هستم.
البته این‌که ورزش را کنار گذاشتم به دلیل درس نبود، من می‌توانستم جزو استعدادهای درخشان دانشگاه فردوسی در مقطع ارشد نیز ادامه تحصیل دهم اما تصمیم گرفتم به دلیل فضای ورزشی مناسب‌تر در تهران به این شهر بروم.
کنار گذاشتن ورزش حرفه‌ای به‌یک‌باره نبود تا مدتی رئیس هیات خراسان رضوی فرد دیگری بود و بومی‌ها را حمایت خوبی می‌کرد و قصد داشت جوانان و نوجوانان و حتی نونهالان را تربیت کند اما پس از ایشان شرایط تغییر کرد هزینه‌ها بر عهده خودمان شد و یا در تیم ارنج نمی‌شدیم و این مسائل ادامه پیدا کرد و حتی بدتر شد.
به این حد رسیدیم که تیمی که از خراسان رضوی به مسابقات کشوری اعزام می‌شد تعداد کمی از افراد بومی در آن بودند که آن‌هم با فشارهایی اتفاق می‌افتاد و هدفشان هم‌کسب مدال بود درحالی‌که خیلی از افراد بومی مقام‌های بهتری از افراد خریداری‌شده می‌آوردند همچنین اسپانسر به ازای هر امتیازی که ورزشکاران می‌آوردند هزینه‌ای اختصاص می‌داد و بچه‌های بومی دراین‌بین با هزینه کمتری نیز قبول می‌کردند بااین‌وجود بازیکن‌های شهرهای دیگر با هزینه‌های دو یا سه برابر جذب می‌شدند.
این وضعیت را تا مدتی تحمل کردیم اما درنهایت هزینه‌ها باعث شد که نتوانیم ادامه دهیم، خود بنده چون شاغل بودم و تمرین‌ها وقتم را کامل می‌گرفت و ازاین‌جهت درآمد نداشتم، مدتی در هیئت خراسان رضوی مشغول مربی‌گری شدم اما آنجا هم فضا جالب نبود و اکنون در یک سالن بدن‌سازی در تهران مشغول فعالیت هستم.
در شهرهای دیگر ورزشکاران خودشان را بیشتر قبول دارند و ازاین‌جهت نمی‌شود ما در شهرهای دیگر فعالیت کنیم. از ورزشکاران خراسان رضوی تعداد افراد زیادی کنار گذاشته شدند.
خطاب به مسئولان؟
به مسئولان می‌گویم ورزشکاران با عشق و علاقه خود وارد این فعالیت می‌شوند و حاضرند سختی‌ها را تحمل کنند اما حداقل زمان انتخاب‌ها با عدالت و انصاف تیم‌ها را ببندند بااین‌وجود برخی ورزشکاران ادامه دادند اما خیلی از افراد نیز کنار گذاشته شدند.
برنامه آینده؟
قصد برگشت به ورزش حرفه‌ای ندارم زیرا حمایتی نمی‌بینم، درسم را ادامه خواهم داد و مربی‌گری‌ام را نیز پی خواهم گرفت من در چند رشته مربی‌گری کردم و این را ادامه خواهم داد چون عاشق ورزش هستم به‌کل نمی‌توانم ورزش را کنار بگذارم.
در دوره‌ای به تیم ملی دعوت شدم اما با اتفاقاتی که نمی‌دانم چه بود فرد دیگری جایگزین شد در این رشته این‌طور است که گاهی ورزشکار نمی‌فهمد به تیم ملی دعوت‌شده و خود فدراسیون ترجیح می‌دهد فرد دیگری را معرفی کند و اصلاً به زحمات ورزشکاران توجهی نمی‌شود.
انتهای پیام/