به گزارش پایگاه خبری ربیع، فدراسیون فوتبال ایران از تمام توان خود برای رایزنی با فیفا و دفع فتنه‌های عربستانی‌ها استفاده کرد تا شاید دیگر شاهد بازی تیم‌های ایرانی مقابل حریفان عربستانی در خارج از مرزهای کشورمان نباشیم اما متاسفانه رفتار تماشاگران نه تنها تمام رشته‌های بافته شده را پنبه کرد بلکه اعتبار فوتبال ایران را در مقابل شخص اول فیفا زیر سؤال رفت.
دیدار دربی ۸۶ با تمام هیجانش بار دیگر نمایی زشت از فوتبال ایران را به جهان نشان داد. فوتبال ما سال‌هاست از مشکلات و رفتارهای ناهنجار تماشاگرنماها رنج می‌برد. رفتار تماشاگرنماها در ایران مثال بارز نرود میخ آهنین در سنگ است زیرا در طی این سال‌ها هر قدر درباره عواقب اینگونه رفتارها گفته شده در مقابل هربار کمتر از گذشته شاهد بهبود وضعیت موجود هستیم. دیگر کار به جایی رسیده که از دست هیچ مسئولی کاری ساخته نیست و این افراد در ورزشگاه‌ها به هر رفتار ممکن دست می‌زنند. در همین دربی اخیر که با حضور اینفانتینو رییس فیفا و مارکو ون باستن ستاره درخشان سال‌های دور فوتبال همراه بود به کرات از سوی همه دست اندکاران فوتبال و اهالی رسانه درباره رفتار آبرومندانه به تماشاچیان هشدار داده شد اما در مقابل این هشدارها نه تنها کارساز نبود بلکه شاهد رفتارهای به مراتب زشت‌تر از گذشته سوی هواداران بودیم. زخمی شدن ۳۶۱ نفر تنها گوشه‌ای از این رفتارهای زشت هواداران فوتبال در ایران بود که متاسفانه قطعاً در آینده گریبان فوتبال ما را خواهد گرفت.
فوتبال ایران برای نجات از این وضعیت بغرنج راهی جز تغییرات اساسی پیش روی خود ندارد تغییراتی که تنها در دست فوتبالی‌ها نیست و مسئولان مختلف کشور باید درباره آن دست به اقدام حساب شده بزنند.
ورزشگاه‌های کهنه
متاسفانه ورزشگاه‌های ما به دلیل قدیمی بودن به هیچ عنوان قابل قیاس با ورزشگاه‌های مدرن جهان نیست. همین عامل باعث می‌شود تماشاگران برای دیدن تیم مورد علاقه‌شان با دشواری‌های فراوان راه به ورزشگاه پیدا کنند و ساعت‌ها در صف‌های طولانی انتظار بکشند. این انتظار طولانی در شرایطی است که ورود به ورزشگاه تازه آغاز مشکلات بعدی است و تماشاگر خسته و کلافه حالا باید دیدار تیم مورد علاقه‌اش را از فاصله‌ای بسیار دور آنهم نشسته بر صندلی‌های پلاستیکی و یا سکوهای سیمانی نظاره کند. این در حالی است که در اکثر کشورهای جهان صندلای هایی بسیار راحت در اختیار هواداران قرار دارد و آنها با آرامش و آسئودگی از نمایی نزدیک شاهد هنرنمایی بازیکنان محبوبشان هستند. به غیر از این نبود شماره بر روی صندلی‌ها در ایران چالش دیگری است و تماشاگران مجبورند برای رسیدن به مکان‌هایی مناسب ساعت‌ها رنج در صف ماندن را تحمل کنند در حالی که در تمام دنیا تماشاگران مانند بلیت کنسرت و یا سینما دقیقاً صندلی مورد نظر خودشان را می‌خرند و کسی هم حق ندارد بر روی صندلی فرد دیگری بنشیند.
فضای مردانه
در کنار مشکل ورزشگاه‌ها فضای مردانه و خشن و غیر خانوادگی ورزشگاه‌ها هم مشکل دیگری است که باعث شده بسیاری از خانواده‌ها ورزشگاه رفتن را برای فرزندانشان ممنوع کنند در حالی که در تمام دنیا حتی همین عربستان محیط ورزشگاه محیطی خانوادگی است که خانواده‌ها در کنار هم می‌توانند تیم محبوبشان را تشویق کنند.
فساد گسترده
فساد گسترده در فوتبال هم یکی دیگر از مشکلات جدی است که باعث شده تماشاگران به هر اتفاق و رفتاری از سوی تیم خودشان یا تیم حریف مشکوک باشند و به محض نتیجه نگرفتن تیم محبوبشان خشم خود را با استناد به همین فضای آلوده به فساد به هر طریقی در همان ورزشگاه خالی کنند. برای نمونه در همین دیدار اخیر دو تیم آنچه که تماشاگران پرسپولیس را خشمگین کرده بود شایعات درباره باخت این تیم بود که از چند روز قبل در فضای مجازی منتشر شده بود. این در حالی است که این تیم هیچ دلیلی منطقی برای باخت نداشت و بازیکنان این تیم هم تمام توان خود را برای پیروزی به کار گرفته بودند اما این‌ها برای تماشاگران مشکوک، خسته و عصبانی کافی نبود.
در انتها باید گفت فوتبال ایران برای فرار از این بحران نیاز مبرمی به ورزشگاه‌های مدرن، خانوادگی شدن استادیوم‌ها و البته ریشه کن شدن فساد دارد و تا زمانی که این اتفاق‌ها رخ ندهد اوضاع به همین روال فعلی خواهد بود و امیدی به آینده بهتر وجود ندارد.