به گزارش پایگاه خبری ربیع، وقتی چند روز پیش از جامجهانی شرکت نایک گفت کفشهایش شامل تحریمهای تیم ملی فوتبال ایران شده، وقتی به یکباره چند تیم اروپایی از بازی دوستانه با ایران انصراف دادند، دیگر همه فهمیدند که تحریمهای ترامپ به فوتبال هم رسیده است.
فهمیدند فوتبال هم بدجوری سیاسی است و فوتبال را باید در سال ۹۷ با طعم تحریم بچشند. امسال سایه برجام به زمین سبز فوتبال هم رسید. برجامی که قرار بود کرامت را به پاسپورتها برگرداند، کفشها را هم از پایمان در آورد تا «فوتبال تحریمی» هم به ادبیات ورزشی اضافه شود. دیشب باختیم و قهرمان نشدیم اما ایستاده باختیم! مردن هم باید ایستاده باشد. در تاریخ بسیارند که مردهاند اما فقط ایستادهها در نقش و نگار تاریخ میمانند، حتی اگر بمیرند. پرسپولیس دیشب جام نبرد اما ثابت کرد با تحریم فوتبالی هم میشود تا یکقدمی جام رفت.
وقتی پولهای سعودی به AFC فهماند که پرسپولیس را از بازی خانگی تحریم کند، برانکو جا نزد. نگفت نمیشود، نگفت نمیتوانیم. در برابر پول کثیف ایستاد و جنگید. درست مثل کیروش که وقتی نایک گفت کفشهایش را تحریم کرد برای یک جفت کفش پای میز مذاکره نرفت. سر بلند کرد و سینه سپر کرد و گفتبله خب! ایران در تحریم شدید دشمنان خویش است و از این بابت خیلی متضرر میشود ولی عزم شاگردان من از تحریمها بالاتر است با جدیت و روحیه بالا کار خود را دنبال میکنیم ولو اینکه برخلاف قوانین فیفا شامل تحریمهای ظالمانه شویم.
امسال سال جنگیدن فوتبال در برابر تحریمها بود. نه پرسپولیس چند نفره برانکو از تحریمها ترسید و نه تیم کیروش.
کاش یک جو غیرت این دو چشمآبی را آن مشاور روحانی داشت که گفت ایرانی آبگوشت هم نمیتواند بار بگذارد.
دیشب برانکو یکتنه بار «بیهمتان ایرانی» را به دوش کشید. مزدش را هم گرفت. صدای تشویق صدهزار نفر در تاریخ پرسپولیس باقی ماند. بازنده دیشب برانکو و مردانش نبودند، سرخپوشان پایتخت نبودند، بازنده روشنفکران غربزده «زیبا»کلام بودند که تیم خود را رها کرده و عریان در رختکن منتظر ترحم حریفند.
ایستادن در برابر فشار تحریم را باید عینیت بخشید تا ملت بفهمد معنی ایستادن و مقاومت را. باید با تیم نصفه و نیمه در برابر دلارهای کثیف ایستاد تا ملتت باور کنند. نه اینکه سوار بر پرادو به مصلی بروی یا با فیش حقوقی نجومی لَم بدهی.