به گزارش پایگاه خبری ربیع، اینکه فعالان اقتصادی می‌گویند وضعیت بخش خصوصی روز‌به‌روز بدتر می‌شود و در این شرایط به دنبال فرصت‌هایی از سوی دولت برای این بخش هستند‌، بسیار عجیب و دور از واقعیت است‌. از هر زاویه‌ای به این موضوع نگاه کنیم انتظار زیادی به نظر می‌رسد و دقیقا مشخص نیست فعالان اقتصادی بر چه اساسی در شرایطی که دولت خودش مانده سرانجام سیب‌زمینی صادر کند یا گوجه، چنین توقعی از دولت دارند‌. در اینکه کشورهای توسعه‌یافته برای رشد و توسعه اقتصادی، بخش خصوصی را وارد میدان کرده‌اند شکی وجود ندارد اما این وضعیت با سیستم دولتی ایران سازگار نبوده و نیست‌. روند واگذاری‌ها طی سال‌های اخیر تاکیدی بر این وضعیت است و اقتصاد کشور کاملا خلاف جهت حرکت کشورهای دیگری همچون ترکیه‌، مالزی‌، چین و کره‌جنوبی که دولت‌هایشان کاری به کار اقتصاد ندارند‌، در حال حرکت است‌. این سیستم در حالی در کشور ما در حال اجراست که به نظر می‌رسد واگذاری‌ها در عمل یکی از بی‌اهمیت‌ترین و پیش‌پا افتاده‌ترین موضوعاتی است که دولت‌ها به آن می‌پردازند چراکه ورود فعالان اقتصادی واقعی به بازار و اقتصاد با ذات دولت‌هایی که کاسبی و فعالیت اقتصادی دارند در تضاد کامل است‌. اما در این میان موضوع بحث‌برانگیز این است که چرا با این صورت‌مساله‌، مسوولان کشور به خصوص در مواقع بحرانی و درست زمانی که کفگیر مدیریت‌شان به ته دیگ می‌خورد یاد بخش خصوصی می‌افتند‌. به این اظهار نظر‌ها توجه کنید‌. رییس‌جمهور: «امروز فرصت خوبی برای فعالیت بخش خصوصی فراهم شده و در مبارزه با فشارها و تحریم‌های آمریکا بخش خصوصی باید به کمک دولت بیاید تا با راه‌‌حل‌های جدید نیازمندی‌های کشور و مردم را تامین کنیم.»
اسحاق جهانگیری: «تیم اقتصادی دولت بعد از اینکه امور را در اختیار گرفت از همان ابتدا بر این باور بود که باید به قدرت بخش خصوصی اعتماد و اعتقاد داشته باشد چراکه بخش خصوصی موتور جهش اقتصادی کشور است و راهی ‌جز آن وجود ندارد.»
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که در عمل بخش خصوصی را حتی در تصمیمات پیش پا افتاده هم شریک نمی‌کنند‌. این موضوعی است که بارها از سوی فعالان اقتصادی مورد انتقاد قرار گرفته و یکی از کلیشه‌ای‌ترین مشکلات فعالان اقتصادی و دولت طی دوران‌های مختلف بوده است‌. اما چرا دولت هر گاه متهم به بی‌تدبیری‌های اقتصادی می‌شود دست دوستی به سوی فعالان اقتصادی دراز می‌کند؟ تجربه سال‌های اخیر نشان می‌دهد که دولت با وجود ارادت ظاهری خود به بخش خصوصی در واقعیت ترس بزرگی از بخش خصوصی هم دارد. به همین دلیل است که هر جا فعالان اقتصادی هستند نماینده دولت هم حضور پیدا می‌کند. از این‌رو در وهله اول فعالان اقتصادی باید بدانند با این رویه‌ای که دولت در پیش گرفته هرگز دارای پارلمان بخش خصوصی نخواهند شد‌. بخش خصوصی‌ای که در حال حاضر در کشور فعالیت می‌کند حتی در سفرهای استانی اجازه ندارد با رییس‌جمهور صحبت کند‌. چندی پیش رییس اتاق بازرگانی تهران نیز از این موضوع انتقاد فراوانی کرده بود‌. آنها بارها این موضوع را در مورد آشفتگی‌های بازار ارز و نوسانات عجیب و غریب قیمت دلار مطرح کرده بودند که می‌توانند این مشکل را حل کنند‌. اما دولت با وجود این اصرار‌، حاضر به نشست با آنها نشد. از این رو می‌بینیم که در این مقطع دغدغه دولت ما دلارفروشی‌، رب، روغن، پوشک و… است‌. اگر نگاهی به فعالیت‌های اقتصادی دولت در این سال‌ها بیندازیم می‌بینیم که دولت نه اقتصاددان خوبی است و نه مدیر خوبی برای تنظیم بازار. از این‌رو کارشناسان هم این موضوع تاکید دارند که ترس دولت از واگذاری امور اقتصادی به بخش خصوصی در نهایت تبعات منفی خواهد داشت. این موضوع بارها از سوی کارشناسان هشدار داده شده است و باید دولت تصمیم قاطعی درباره این موضوع بگیرد. اینکه در مواقعی خاص پشت فعالان اقتصادی پنهان می‌شوند و در جایی دیگر حتی جواب سلام‌شان را نمی‌دهند مساله جدیدی نیست اما باید تکلیف این موضوع را روشن کنند‌. دولت یا بخش خصوصی را قبول دارد یا ندارد‌. قاعدتا گزینه دیگری برای این مساله وجود نخواهد داشت و یکی باید تکلیف این موضوع را روشن کند.