به گزارش پایگاه خبری ربیع، ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﻚ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺭﺯﻯ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭﻝ؛ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﺍﺭﺯ ﻧﺴــﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺗﻮﺳﻌﻪﺍﻯ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻯ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ ﺁﻥ ﺗﻮﺳــﻂ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰﺩﻫﺪ. ﺷــﺎﻫﺪ ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻰ ﺳــﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻯ ﺷﺪ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺮﺥ ﺍﺭﺯ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻨﺎﻭﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﺸــﻮﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﺩﺭﺱ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺩﻭﻡ؛ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﺭﻭﺵ «ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﺮﺥ ﺍﺭﺯ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻨﺎﻭﺭ» ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰﺁﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺻﻠﻰﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ «ﺑﻴﻜﺎﺭﻯ» ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﻦ ۸۰ تا ۸۵ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺭﺯﻯ ﻣﺎ ﺻﺮﻑ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﻛﺎﻻﻫﺎﻯ ﺳــﺮﻣﺎﻳﻪﺍﻯ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﻭﺍﺳــﻄﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻼﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﺮﺥ ﺍﺭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻌﻨﺎﺳــﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﺸــﺶ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﺍﺭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﻛﺎﻻﻯ ﺳــﺮﻣﺎﻳﻪﺍﻯ ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻧﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩﻫﺎﻯ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﻛﺎﻻﻯ ﺳﺮﻣﺎﻳ ﻪﺍﻯ ﻭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺳــﻮﻡ: ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺭﺯ ﺩﺭ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳــﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺳﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﺍﻟﻬﻮﻳ ﻪﺍﻯ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳــﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﻮﻓﻖ ﻣ ﻰﺷﻮﻧﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩﺷــﺎﻥ ﺑﻜﺸــﺎﻧﻨﺪ! ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﻭ ﭘﺴــﻜﻮﭼﻪﺍﻯ ﺭﻗﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺮﺥ ﺍﺭﺯ ﺍﻋﻼﻡ ﺑﺸــﻮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﻴﺎﺳــﺖﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺭﺯ، ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻭ ﻋﺮﺿﻪ ﺷــﺪﻩ؟ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺯﻳﮕــﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺿﻮﺍﺑﻄﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮﺩﻩ؟ ﻳﻚ ﻣﺴــﺌﻠﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﺳــﺖ. ﺩﻭﻟﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺑﺸــﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ۸۰ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳــﻔﺘﻪ ﺑــﺎﺯﺍﻥ ﻭﺻﻞ ﻛﻨﺪ. ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻏﻴﺮ ﺭﺳــﻤﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺻﺪ ﺑﺸــﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻼﻙ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗــﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﺩ.ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ ﻣــﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳــﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﻧﻪ ﺍﺭﺯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﺪ ﻧﺮﺧﻰ ﻛﻪ ﺳــﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺳﻔﺘﻪ ﺑــﺎﺯﺍﻥ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﺍﻟﻬﻮﻳﻪ ﺍﺳــﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﻻﻫــﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻛﻪ ﺍﺻﻮﻻً ﺑﻪ ﺍﺭﺯ ﺭﺑﻄﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺭﺑﻄﻰ ﺩﺍﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﻨﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﺭﺯ ﻧﻴﺴــﺖ ﺗﺴﺮﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺭﺯِﻯ ﺛﺎﺑــﺖ ﻭ ﻣﺸــﻮﻕ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﻳــﻚ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺴــﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳــﻴﺎﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳــﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺎﻳﺪﻩﻫﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳــﻴﺎﻩ ﺑﻴﺸــﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ «ﺑﻪ ﺩﺳــﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻦ» ﻧﻴﺴــﺘﻴﻢ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻫﺴــﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺩﺳــﺖ ﻣﻰﺁﻭﺭﻳﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷــﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻰﺩﻫﻴﻢ.