به گزارش پایگاه خبری ربیع، ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳــﺖ ﻛﻠﻰ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻰ، ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺧﺎﺹ ﺑﻪ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﺷــﺪﻩ ﺍﺳــﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻨــﺪ ۱۰، ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻨﺪﻫﺎﻯ ۳، ۱۱، ۱۳ ﻭ ۵۱ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻧﻜﺎﺗﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ:
۱) ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻰ «ﺑﺮﻭﻧﮕﺮﺍ ﺑﻮﺩﻥ» ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ «ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺩﻧﻴﺎ» ﺗﺒﺪﻝ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺟﻨﺒﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﭘﺮﺭﻧﮓﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺑﻪ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳــﺖ. ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﺮﻭﻧﮕﺮﺍﻳﻰ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻳﺎ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ. ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻣﺮ ﺁﻥ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻏــﺮﺏ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻓﻨﺎﻭﺭﻯ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻃﺒﻌﺎً ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﻛﺎﻻﻫﺎﻯ ﻏﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺠﺎﻳﻰ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﺍﺯ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﺍﺳــﺖ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﺧﺎﻡ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻔﺖ ﺍﺳﺖ.
۲) ﺁﻣﺎﺭﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﻃﻰ ﺩﻫﻪﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻯ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻯ ﻃﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ، ﻋﻤﺪﻩ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻛﺸــﻮﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳــﺖ. ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۷۰ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻤﺪﻩ ﺷــﺮﻛﺎﻯ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﻣﺎ، ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻏﺮﺑﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۸۰ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻛﺎ ﺑﻪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺁﺳﻴﺎﻳﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۹۰ ﻧﻴــﺰ ﻣﺠﺪﺩ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻛﺸــﻮﺭﻫﺎﻯ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ ﺍﺳــﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﺷــﺮﻛﺎ ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺻﺎﺩﺭﺍﺗﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺟﺴﺖﻭﺟﻮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﺩﺭﺱ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻤﻰﺭﺳﺎﻧﺪ.
۳) ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﺻﻠﻰ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻣﺤﻮﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻛﺸــﻮﺭﻫﺎﻯ ﻫﻤﺴــﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻫﻤﻴــﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫــﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺰﻳﺖﻫﺎﻯ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳــﻰ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻪﺍﻯ ﺍﺳــﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﻛﻪ ﻛﺸــﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻓﻨﺎﻭﺭﻯ، ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺩﺭ ﺳﻄﺤﻰ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺰﻳﺖﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﺭﺍﺗﻰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎﻻﺳﺖ.
۴) ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﻛﺸــﻮﺭﻫﺎ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻫﻤﺴــﺎﻳﻪ، ﺳﺒﺐ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﺸــﻮﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻰﺷــﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﺸــﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﻩ ﺑﺨﻮﺭﺩ. ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺑﺴــﺘﮕﻰ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧــﻊ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺮیمﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﻛﺸﻮﺭﻣﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺴــﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺳــﺎﻳﺮ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻛﻨﺪ.
۵) ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺍﻗﺘﺼــﺎﺩﻯ، ﻛﺎﻫﺶ ﺍﺭﺯﺵ ﭘﻮﻝ ﻣﻠﻰ ﺳــﺒﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻣﻰﺷــﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻧﺸــﺎﻥ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻫــﺶ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﺭﺯﺵ ﭘﻮﻝ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻃﻰ ﺳــﺎﻟﻴﺎﻥ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ، ﻛﻤﻚ ﭼﻨﺪﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ، ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻛﺎﻻﻫﺎﻯ ﻧﻬﺎﻳﻰ، ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺴﺖﻭﺟﻮ ﻛﺮﺩ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ:
آ- ﻧﺒﻮﺩ ﺛﺒــﺎﺕ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺴــﺘﺮﺵ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺳــﻬﻢ ﺍﻳــﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﻯ ﻫﺪﻑ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻃﻰ ﭼﻨﺪﻣﺎﻫﻪ ﺍﺧﻴﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻻﺕ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺳــﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﻛﺎﻫــﺶ ﺍﺭﺯﺵ ﭘﻮﻟﻰ ﻣﻠﻰ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﺑﺸﻮﺩ.
ﺏ- ﻭﺍﺑﺴــﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﭼﺮﺧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﺩهﻫﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﺍﺗــﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺠــﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﺷــﺪﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻰﮔﺮﺩﺩ.
پ- ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺸــﻜﻞ ﺗﻮﺭﻡ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪﺕ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻛﻪ ﺳــﺒﺐ ﻭﺿﻊ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺿﺪ ﺻﺎﺩﺭﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ، ﻗﻴﻤﺖﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﺸــﻮﺭ ﺑﺎﻻ ﻧﺮﻭﺩ.
ﺕ- ﻧﺒﻮﺩ ﺯﻳﺮﺳــﺎﺧﺖﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﺭﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺯﻳﺮﺳــﺎﺧﺖﻫﺎﻯ ﻣﺎﻟﻰ، ﮔﻤﺮﻛﻰ، ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻠﻰ ﻭ….
ﺙ- ﻛﺎﻫﺶ ﺩﻓﻌﻰ ﻭ ﺷﻮﻙ ﺁﻭﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﭘﻮﻝ ﻣﻠﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻯ ﻛﻪ ﺛﺒﺎﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸــﻜﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺻﺎﺩﺭﺍﺕ ﻣﻰﺷﻮﺩ.