به گزارش پایگاه خبری ربیع، نودمین مراسم اسکار برگزار شد. انیمیشن سینمایی کوکو و انیمیشن کوتاه بسکتبال عزیز به عنوان بهترین فیلم های این مراسم برگزیده شدند. سلسله مطالب حاضر به بررسی نهایی ترین کاندیداهای اسکار سینمایی و کوتاه می پردازد.
“کوکو” آخرین انیمیشن کمپانی پیکسار است که توسط استودیوی سینمایی والت دیزنی پخش می‌شود. این اثر به همراه “ماشین ها ۳” در سال ۲۰۱۷ عرضه و اکران شده است. کوکو موفق شد که جایزه بهترین فیلم را در جشنواره معتبر اسکار از آن خود کند. کارگردان این اثر لی آنکریچ سال هاست که در استودیو پیکسار مشغول به فعالیت بوده و در بسیاری از آثار بزرگ پیکسار شرکت داشته و در اولین تجربه کارگردانی‌اش “داستان اسباب بازی های ۳” را در کارنامه دارد.
خلاصه داستان
انیمیشن کوکو داستان پسربچه مکزیکی میگوئل را روایت می‌کند – که با وجود ممنوع بودن موسیقی در خانواده اش – آرزو دارد تا تبدیل به یک نوازنده حرفه‌ای و مشهور شود. میگوئل در روز مردگان با نواختن گیتار به صورت اتفاقی همراه با سگ ش دانته وارد سرزمین مردگان می‌شود. میگوئل تصمیم می‌گیرد که موزیسین مورد علاقه خود کروز را پیدا کند. او با کمک هکتور سعی می کنند تا تاریخچه خانواده میگوئل را پیدا کنند. از سوی دیگر وی باید هرچه زودتر کروز را پیدا کند؛ زیرا اگر میگوئل این دنیا را ترک نکند، برای همیشه تبدیل به اسکلت خواهد شد. میگوئل در نهایت متوجه می شود که خانواده و گذشتگان و اصالت وی مهمتر از موسیقی است.
استودیوهای معظم و مطرح دنیا از قبیل پیکسار همواره آثاری با بودجه های بزرگ و توسط تیم های با تجربه و توانا می سازند و اصولا در بعد تکنیکی و فنی به سختی می توان ضعف هایی را در کارهای شان مشاهده کرد. پیکسار با بهره وری از بهترین هنرمندان و طراحان به بلوغی رسیده است که در هر اثر می اندشید که از لحاظ فنی و هنری از کار قبلی خود و رقبای مطرح اش پیشی گیرد، و به فناوری هایی دست یابد که در نوع خود تازه و بی بدیل است.
انتظار داریم که اثر جدید پیکسار دنیایی تازه از طرح و نور و رنگ و اعجاب بی نظیری را روبروی بیننده سخت پسند خود قرار می دهد؛ اما باید بپذیریم که برگ برنده و تمایز آثار سینمایی انیمیشن در کمپانی های بزرگ برپایه داستانی جذاب و فیلمنامه قوی قرار دارد. از این رو می توانیم به اثر قبلی پیکسار”دایناسور خوب” اشاره کنیم که نشان از جایگاه متوسطی از سوی منتقدان داشت.
پیکسار با برگزیدن موضوعی با جهان پس از مرگ نشان داده است که آثاری مثل “کابوس پیش از کریسمس” و “عروس مرده” تیم برتون – که مورد توجه مخاطبان قرار گرفته بود- تاثیر بسزایی در انتخاب این موضوع داشته است. پرداختن به دنیای باقی و نهراسیدن از مرگ در ادیان حائز اهمیت است و در عرفان شرق نیز همواره به آن توجه خاصی شده است؛ بنابراین محوری است که می تواند آموزه های ارزشمندی را به مخاطب عام و به خصوص کودکان منتقل نماید.
از سوی دیگر در آثار غربی ملاک اصلی شکل گیری دنیای فانتزی یا فراواقعی، ذهن و تخیلات نویسنده فیلمنامه است و مولف اولویت خود را در تعریف دنیای فراواقعی، براساس جذابیت و سرگرمی مخاطب در نظر می گیرد. این رویکرد در فانتزی شادی آور یا بازیگوشانه می تواند به موفقیت و جذابیت برای مخاطب منجر شود؛ اما وقتی محور اصلی اثر دنیای پس از مرگ باشد، ممکن است تا بر باورهای بیننده از دنیای حقیقی اثرات منفی و نادرستی به جا گذارد.
در انیمیشن کوکو، برخلاف آثار قید شده از تیم برتون، توجه چندانی به وجه حقیقی و دینی جهان پس از مرگ نشده است و بیش از هرچیز شاهد دنیایی ماورایی هستیم که شخصیت های آن با ویژگی های انسان های زمینی شناخته می شوند. مردگان خصلت های بد خود را از دست نداده و بر آن ها اصرار دارند و همچنان رازهای زمینی آن ها و شخصیت واقعی شان مخفی مانده است. علاوه بر شخصیت پردازی، فضاسازی و موقعیت ها نیز مشابهت بسیاری با دنیای زمینی دارد و این موضع می تواند از ارزش دنیای ماوراء کم کند. قاتل با همان محبوبیت زندگی زمینی به حیات ماورایی خود ادامه می دهند و همچنین کسی از هویت و عملکرد واقعی وی خبر ندارد.
یکی از آموزه های این اثر مثل اغلب آثار پیکسار اهمیت به خانواده است. امروزه محققان اجتماعی می دانند که بسیاری از ناهنجاری ها در اثر فراموشی اصالت و بی حرمتی به پیشینه و نیاکان است. این آموزه به خصوص برای کودکان و نوجوانان اهمیت بیشتری دارد. از سوی دیگر دیده شدن اهمیت اصالت خانواده در یک اثر، موجب می شود که مخاطب نسل های قبل نیز روی خوشی به آن نشان دهند و این جذابیت به ویژگی های موزیکال، ماجراجویی و اسرارآمیزی، در اثر اضافه گردد. اهمیت به خانواده و اصل و نسب به حدی در این اثر محوریت دارد که هدف و انگیزه اصلی قهرمان کوچک ما را در رسیدن به آرزوهایی موسیقیایی به توجه به خانواده تغییر می دهد؛ اگرچه چون اغلب آثار با مخاطب عام، در پایان همه گره ها باز می شود و خانواده نیز از تقابل و مقاومت خود در برابر موسیقی عقب نشینی می کند.
وجه مورد تقدیر دیگری در این اثر پرداختن به اساطیر و افسانه های ملت های گوناگون و فرهنگ های متنوعی است که در اغلب انیمیشن های آمریکایی مثل کوکو قابل توجه و تعمق است.
در پایان لازم است به توانایی های پیکسار در انتخاب هنرمندان مطرح سینما برای صداپردازی‌ها و موسیقی عالی فیلم و تدوین بی نظیر و کیفیت انیمیت – حتی در شخصیت هایی که مابه ازای مشخص ندارند- اشاره شود.