به گزارش پایگاه خبری ربیع، یکی از عمده ترین مشکلت کشور که به نوعی همه خانواده با آن در گیر هستند و به دغدغه ای ملی تبدیل شده است، معضل بیکاری است.
امروز کمتر خانواده ای وجود دارد که حداقل یک نفر بیکار در آن نباشد و کلیه اعضای خانواده در گیر این مسئله و نگرانش نباشند.
همه میدانند و اعتراف می کنند که معضل بیکاری در کشور به شکل گسترده‌ای وجود دارد و این چالش هم فقط مختص فارغ‌التحصیلان دانشگاهی نیست.
وقتی صنعت، کشاورزی و سایر بخش‌های تولید نتواند شغل‌های متعددی ایجاد کند و به علت رکود حتی باید بخشی از نیروهای خود را تعدیل کند یعنی اشتغال موجود نیز دچار چالش جدی شده و هر روز شاهد اخراج نیروها از کارگاه های مختلف بوده و گاهی دیده می شود کرکره کارگاهها پایین است!
طبیعی است که بیکاری هم در جامعه به وجود می‌آید و روز به بر وسعت آن افزوده شود.در این بین، مشکل اینجاست که آمار بیکاری نیروهای دانش‌آموخته دانشگاهی بیشتر از افرادی است که مدرک دانشگاهی ندارند، زیرا متاسفانه توقع شغلی بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، بالاست و انتظار دارند در همان رشته تحصیلی خود، اشتغال داشته باشند.
اغلب فارغ التحصیلان انتظار دارند که در یک دستگاه دولتی و عمومی استخدام شوند، در حالی که واضح است فضای اداری کشور، ظرفیت جذب همه فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را ندارد، اگر هم فرجی اندک شود از قبل عده ای از ما بهتران را به عنوان روزمزد و …به علت گاها سفارش یا نسبت با فلان یا فلان جذب کرده اندکه دیگر امکان اشتغال دیگران نباشد! اما اگر فرهنگ کارآفرینی در کشور نهادینه شود و فرد برای اشتغال خود به استخدام سازمان‌های مختلف دل نبندد، قطعا بسیاری از مشکلات اشتغال فارغ‌التحصیلان دانشگاهی هم حل خواهد شد.
اما متاسفانه پیرامون فرهنگ کارآفرینی در کشور کوچکترین اقدامی به چشم نمی خورد؟ حالا با توجه به بیکاری شدید فارغ التحصیلان عده ای می گویند اگر اشتغال وجود ندارد، پس چرا باید همچنان دانشجو جذب کنیم، که البته این موضوع درست نیست.
چرا که باید در نظر داشت که ارتقای سطح دانش و تحصیلات دانشگاهی در کشور به خودی خود امری مبارک و پسندیده است، و این امر در فرهنگ فردی و خانوادگی و جامعه تاثیرات مثبت می گذارد و جامعه در ابعاد مختلف ارتقاء می بخشد.اما نیاز است که در این راستا، اصلاحاتی در حوزه آموزش عالی انجام شود تا این افزایش سطح سواد دانشگاهی در کشور به اشتغال هم منجر شود باید دانشگاهها به سمت دانش کاربردی حرکت کنند تا جوان فارغ التحصیل به قول قدیمی ها دست شکسته باسواد از دانشگاه بیرون نیاید بلکه با پایان تحصیلات بتواند کاری مفید برای خود دست و پا کند. نیاز است کیفیت آموزش‌های دانشگاهی ارتقا یابد و این آموزش‌ها، هماهنگ با نیازهای بازار کار باشد.
یعنی به‌جای افزایش کمیت، اگر کیفیت آموزش عالی به شکلی هدفمند توسعه داده شود، و از مدرک گرایی فعلی خارج شود قطعا برای رفع مشکلات اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاهی گام بزرگی برداشته خواهد شد.تنگناها و معضل‌هایی مثل مقاله و پایان نامه فروشی، محصول نگاه افراطی به افزایش کمیت در نظام آموزش عالی، آن هم بدون نگاه به زیرساخت‌های علمی دانشگاه‌هاست، در حالی که اگر جریان آموزش در دانشگاه ها، هدفمند، باکیفیت و با نگاه به تقاضای جامعه باشد و فضای اقتصادی کشور هم رونق پیدا کند، بخش عمده‌ای از مشکل بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی هم مرتفع خواهد شد.بر مسئولان است که نظام آموزشی دانشگاهی را مورد سنجش دقیق قرار داده و با ترمیم وضع موجود به نظام آموزشی کارآمدتر از حال تبدیل کنند و مدرک گرایی را به توانمند واقعی و آمادگی برای کار و خدمت بر گردانند.
انتهای پیام/